Waar komt het 'eeeeeeh' vandaan bij ons nadenken?

Eh'en heeft in mijn optiek wel een functie en hoeft niet negatief te zijn. En ik ben niet de enige die dat vindt. Frank van Marwijk schreef er een heel duidelijk artikel over, waarin hij uitlegt dat de "eh" er is om een korte denkpauze in te lassen en de "ehm" voor een wat langere. Niet alleen is het voor jezelf handig (je houdt het "podium" voor wat je wilt zeggen), maar ook voor de luisteraar (die krijgt even de tijd om te verwerken wat jij aan het vertellen bent). Enkele quotes uit het artikel (voor het hele artikel, zie bron):

"Het woord ‘eh’, komt over als een klank zonder waarde of inhoud. Het lijkt een nutteloze toevoeging die alleen informatie geeft over de onzekere gemoedstoestand van de spreker, die er problemen mee heeft uit zijn woorden te komen. [...] Toch is het geenszins noodzakelijk om het woord ‘eh’ volledig uit uw vocabulaire te schrappen. Het is zelfs nuttig. [...]

De Amerikaanse psychologen Herbert Clark en Jean Fox Tree deden onderzoek naar de functie van ‘eh’s’ en ‘hm’s’ in gesprekken. [...] Het viel hen op dat de meeste sprekers dit soort toevoegingen gebruikten om stilte op te vullen, waar logischerwijs een pauze zou moeten vallen. Volgens de onderzoekers is het ‘eh’ bedoeld om de luisteraar te informeren dat er een denkpauze volgt. [...]

U zou ook een stilte kunnen laten vallen, maar daarmee loopt u het risico dat uw gesprekspartner meent dat u uitgesproken bent. [...] Met ‘eh’ laat u aan de luisteraar weten dat er nog iets komt. Het geeft niet alleen uzelf tijd om uw woorden zorgvuldig te kiezen, maar het biedt ook de luisteraar een denkpauze. Als u doorspreekt zonder pauze, legt de toehoorder het accent vaak alleen op het laatste dat u zegt. Als u pauzeert met ‘eh’ geeft u de luisteraar de gelegenheid ook bij het eerste deel even stil te staan en in gedachten uw zin af te maken. Dit houdt de luisteraar bij de les!
Door ‘eh’ te zeggen, kunt u bovendien ook wat rust in het gesprek brengen. Dat is wel nuttig als u bedenkt dat mensen al gauw 120 tot 150 woorden per minuut uitspreken. En deze woorden moeten we niet alleen maar aanhoren, we moeten er ook de betekenis nog van verwerken en ons voorbereiden op een antwoord. Dit laatste zorgt voor interne ruis, waardoor we de helft niet tot ons laten doordringen als iemand maar doorratelt."

Toegevoegd na 6 minuten:
Voor wat betreft je vraag over applaus (mijns inziens toch wel een heel ander verhaal dan het "eh'en"), zie reactie.