Kijk, in de boekjes kun je gemakkelijk schrijven hoe het moet, papier is gewillig, maar om het nu in de praktijk ook zo te doen, dat valt vaak niet mee, dat is vaak weerbarstiger.
Ik zal een voorbeeld geven.
Onze zoon is gehandicapt, toen hij nog klein was zei een maatschappelijk werkster tegen ons, hij moest eens wat meer met buurkinderen spelen dat was goed voor zijn sociale contacten.
Tja, zo staat het in de boekjes bij hen, dus ja weten die mensen veel.
Dus theoretisch zou het goed zijn.
Maar nu de praktijk
IK vertelde hen wat de praktijk is.
Nu, vertel, zei ze , Nou de praktijk is weerbarstiger dan u denkt zei ik.
Als er buurkinderen komen spelen , dat is even leuk, maar na 10 minuten hebben die kinderen het wel gezien , zij merken dat onze zoon niet veel kan en moeilijk kan lopen , dus na 10 minuten zeggen de buurkinderen, kom jongens we gaan tikkertje spelen en hup zij springen over het hekje en weg zijn ze.
Onze zoon niet begrijpend achterlatend , want ja, hij kan niet mee doen met tikkertje en hij kan niet over het hekje springen.
En dat is de praktijk mevrouw , zei ik .
ZE was er stil van en zei even niets
Ja, zei ik , u kunt het wel uit de boekjes (theoretisch) halen ,maar de in de praktijk ligt het vaak anders, en wat is nu het beste ? Het kind even met buurkinderen laten spelen of je kind elke keer een psychische knal geven omdat zij niet mee kunnen/mogen doen vanwege dat zij dat niet kunnen.
Tja , dus wat moet je nu met zo'n idee van notabene een maatschappelijk werker ?
Dus in theorie was het een goed idee van haar , maar in de praktijk werkte het voor geen meter.
Toegevoegd na 5 minuten:
ps. die buurkinderen nam ik niets kwalijk, het is ook voor gewone gezonde kinderen ook niet fijn om met gehandicapte kinderen te spelen die weinig kunnen , dat begrijpen wij heel goed.
Dus daarom nam ik het ze ook helemaal niet kwalijk, maar ik wilde onze zoon ook niet steeds blootstellen aan grote teleurstellingen , want daar worden ze zeker ook niet beter van.
- Bronnen:
-
Uit eigen ervaring