Is hoe je denkt aangeboren, of is enkel het vermogen om te denken aangeboren en moet je aanleren hoe je hiermee omgaat?

Question

Toegevoegd na 4 minuten:
*En kun jij jouw mening/antwoord bewijzen.

Toegevoegd na 1 uur:
-Nog wat extra toelichting in reactie op stravaganza:
Ik heb deze vraag geplaatst omdat ik graag de mening van anderen wilde weten, ik had namelijk een discussie over deze vraag met iemand van een andere school over denken en emoties.
Ik was van mening dat je het aangeboren vermogen hebt om te denken en dat je moet leren van anderen hoe je daar mee om moet gaan, waardoor je later uiteindelijk ook zelf gedachten gaat vormen, en de leerling in feite de leraar wordt.
Zo ben ik ook van mening dat je opvoeding je denken, en dus ook je gevoelens beïnvloed. Als ik van kinds af aan verteld zou worden dat, als iemand mij slaat, de pijn dan een fijne ervaring is, dat ik later pijn ook als fijn ervaar.
Maar omdat mij altijd geleerd is dat pijn een niet fijne ervaring is, ik het ook als niet fijn ervaar.

 · Accepted Answer

Hoe je denkt is niet aangeboren, sterker nog; baby's kunnen niet denken. Een zuigeling doet alles op grond van aangeboren reflexen. Het zuigreflex bijv; als je met een vinger in de wang van de baby prikt draait het automatisch zijn hoofdje om eraan te zuigen. (nodig voor borstvoeding)
Na een maand vind er doelgerichter gedrag plaats. Gedrag dat leuke dingen oplevert (zoals leuke geluidjes uit een rammelaar als je er mee schudt) wordt herhaald. 
Aan het einde van het eerste jaar wordt dit leerprincipe toegepast om dingen voor elkaar te krijgen; als het gedrag goed uitpakt dan wordt het herhaald.
Het begrijpen van de omgeving en en het inzicht in gebeurtenissen zijn nu nog gebaseerd op waarnemen en handelen. Van denken is nog GEEN sprake, dat komt pas in het 2e jaar.
Het gaat niet alleen maar om het ervaren van het effect op het gedrag, maar ze gaan nu zelf dingen uitproberen, BEDENKEN, om te doen wat goed effect zou hebben. 
Een voorbeeld kan zijn dat een baby verschillende spullen pakt, ermee rondgooit en vervolgens nieuwsgierig kijkt hoe mama hierop reageert.
Een andere stap is het oplossen van kleine problemen, bijvoorbeeld een kind dat speelt met een bal en het vervolgens kwijtraakt. Het kind zal nu niet lukraak gaan zoeken maar kijken op plaatsen waar het eerder lag. Het kind denkt dus na.

Vanaf 2- 7 jaar gaat het denken steeds meer het handelen vervangen. Woorden krijgen een betekenis; koek -> lekker -> honger. Voorwerpen hoeven niet meer onzichtbaar te zijn, ze zijn op te roepen met woorden. Dit heet symbolisch denken. Een kind kan spelen met een blokje alsof het een auto is want 'auto' heeft een symbolische betekenis.
Het denken is echter nog concreet en egocentrisch. Het kan nog niet logisch denken

Pas bij de basischool leeftijd gaat het kind veel leren over motorische handelingen. De verstandelijke ontwikkeling wordt gekenmerkt door een sterke toename van kennis en het classificeren ervan. Bijv. het kind dat bij zijn adres opschrijven niet alleen het adres opschrijft maar ook 'land', 'aarde' 'heelal' en 'universum'.

Pas na de basischool zijn mensen in staat werkelijk na te denken over abstracties, reflecteren op gedrag van anderen of jezelf en het nadenken over morele dilemma's. De mens kan zich dan pas losmaken van de eigen ervaringen en de concrete realiteit.

Toegevoegd na 11 minuten:
Deze info komt uit m'n leerboek v. geneeskunde. Het zijn populaire theorien, niet bewezen. Maar ze worden toegepast in de geneeskunde

 · Answer

Dat krijg je mee van je ouders en juffen. Als je ouders en juffen je dom leren denken, denk je ook dom. (Niet rot bedoelt voor de juffen en meesters, ouders etc.)

 · Answer

Je manier van denken komt hoofdzakelijk voort uit de manier van je opvoeding. Het vermogen om te denken heb je al vanaf je geboorte. Zodra je ouder wordt ga je serieuzer nadenken over dingen en krijg je een eigen mening. Deze mening kan dan wel heel anders zijn dan de mening van je ouders, die je hebt meegekregen van toen je klein was. Ik merk bijvoorbeeld wel dat ik sinds m'n 16 a 17e anders kon denken over dingen dan mn ouders. Het is gewoon een fase van de pubertijd denk ik

 · Answer

Ik denk dat het een combinatie is van meerdere factoren: genen, opvoeding, vrienden, omgeving, wat je allemaal zelf meemaakt, en hoe je tot nu toe hebt gedacht. Waarschijnlijk zijn er nog wel meer dingen die meespelen. Iemand kan in een derdewereldland heel anders opgroeien dan in bijvoorbeeld Amerika. Dan zal hoe diegene denkt over eten in beide gevallen heel verschillend zijn. Daarbij kan hij dan ook door overgewicht onzeker worden over zichzelf, of door ondergewicht boos worden op mensen die wel genoeg te eten hebben.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik heb geen flauw idee hoe ik mijn eigen mening moet bewijzen, maar wat ik heb getypt is hoe ik denk dat het in elkaar zit. Ik heb mijn huidige kennis uit tijdschriften als Quest en Psychologie Magazine en ik ben pas zeventien jaar, dus je moet maar zelf beslissen hoeveel waarde je eraan toekent.

 · Answer

Een interessante en gecompliceerde vraag.
Nog afgezien van het feit dat het filosofisch gezien nog maar de vraag is of denken aangeboren is. 
Neurologisch gesproken valt de ontwikkeling van denken (als in verbanden leggen in je hersenen) en de diversiteit daarvan aardig aan te tonen. Merkbaar in bijvoorbeeld onderzoek naar autisme, adhd en dergelijke. Zodra denken een mening vormen wordt komt emotie sterk om de hoek kijken. Emotie is eigenlijk een waardeoordeel en ontstaat als gevolg van interactie met anderen. Bijvoorbeeld door je milieu (omgeving) en je opvoeding (gezin/school)
Door deze zeg maar aangeleerde emoties (normen en waarden) zul je op een bepaalde manier ergens over denken of je mening over vormen.
Zodra deze emoties veranderen, en dat zou bv kunnen door een trauma, dan verandert ook je meningvorming. (bv honden zijn leuk, altijd honden gehad etc etc; je wordt n keer overhoop gebeten door een hond en dan vind je honden n stuk minder leuk) maar bv ook stel je krijgt n kind dan ga je ook anders denken.
Het best kun je gevoelsmatig aan jezelf bewijzen dat je denken continu verandert door je voor te stellen hoe het is om een penalty in te schieten op de training van je club, en dan hoe het is om dat in een finale in een vol stadion te moeten doen. 
Kortom , hoe je denkt is voortdurend in ontwikkeling en ligt dus niet al vast.

 · Answer

Het denken kan voortdurend ontwikkeld worden en daardoor lijkt het misschien te veranderen. Een manier van denken wordt zeker bepaald door de opleiding die iemand volgt (waarmee ik geen oordeel geef over opleidingen) of doordat er geen opleiding gevolgd is. Pijnlijk duidelijk komt dat naar voren in debatten van bijvoorbeeld de Tweede Kamer...:)

 · Answer

Opvoeding en onderwijs, ook de omgeving waarin je verkeer, hebben allemaal invloed op je denken. Maar ik geloof stellig dat denken verfijnd en verbeterd kan worden. Door oefenen. Door scherp je denken te controleren. Door het foute of wat beter kan te constateren, daarna te corrigeren en dan te evalueren. We moeten niet te gauw zeggen: zo denk ik nu eenmaal, het kan altijd beter.

Is hoe je denkt aangeboren, of is enkel het vermogen om te denken aangeboren en moet je aanleren hoe je hiermee omgaat?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?