Heeft water emotie ?

Ik kan niet uit je bericht opmaken of je nou suggereert dat alleen mensen emoties ervaren. Maar emoties zijn volgens mij niet exclusief voorbehouden aan de mens(elijke) mind. Bepaalde (zoog)dieren hebben evengoed emoties, als je het mij vraagt. Als een hond bijvoorbeeld gromt, dan is dat wat mij betreft een uiting van ergernis, irritatie, boosheid en wat dies meer zij. De wetenschap is er alleen nog niet niet eenduidig overuit. En lijkt zich er ook nog niet helemaal aan te durven wagen als ik deze bronnen mag geloven: http://en.wikipedia.org/wiki/Emotion_in_animals Maar ik durf te stellen dat de wetenschap in de komende jaren tot de conclusie zal komen dat bepaalde dieren inderdaad ook emoties ervaren.

• 09 juli 2009 12:47

nee ik suggereer niets... ik zei dat emoties een product zijn van de menselijke geest... en dat de natuurwetten die water laat bevriezen zich niets aan trekken van welk product van de menselijke geest dan ook... en dat van die conclusie over emoties bij dieren... als de dieren vertellen in mensenwoorden wat ze voelen en beleven, dan wil ik daar best enige waarde aan hechten... niet eerder...

• 09 juli 2009 21:22

ben het met je eens +1

eddijst

• 09 juli 2009 19:09

Zweverig getril, nergens op gebaseerd.

AWM

• 09 juli 2009 21:06

er bestaat geen positieve of negatieve trilling... trilling is trilling... iets kan snel trillen of langzaam, hoog of laag, maar positief of negatief... dat is een oordeel van de menselijke geest...

• 09 juli 2009 21:25

Misschien Deva, misschien niet.

eddijst

• 09 juli 2009 22:32

Deva heeft wel gelijk, trilling is trilling. Maar je kunt er vaak wel positief of negatief aan toekennen. Neem een heel simpel voorbeeld: een elektrische spanning die varieert tussen +11 en +13 volt. Of een elektrische spanning die varieert tussen -11 en -13 volt. Het ene kun je een positieve trilling noemen, het andere een negatieve. Je kunt ook zeggen dat het ene een gelijkspanning is van +12 volt, het andere van -12 V, en dat op beide dezelfde trilling met een amplitude van 1 volt is gesuperponeerd. En die positief en negatief, dat is ook maar een naampje. We hadden het net zo goed Noord en Zuid kunnen noemen, zoals we bij magneten hebben gekozen. Trillingen kunnen ook positief en negatief zijn door hun effecten. Bijvoorbeeld een geluidstrilling van 300 Hz, die ik als aangenaam kan ervaren, en een geluidstrilling van 12000 Hz, die ik als onaangenaam kan ervaren. Dan zijn de trillingen niet positief of negatief, maar de emoties die wij eraan koppelen wel. Voor het gemak hebben we het dan maar over positieve en negatieve trillingen. Laatste mogelijkheid is natuurlijk dat er nog onontdekte dingen bestaan. Maar die beschrijving zegt alles al: die zouden dan nog onontdekt zijn, dus op dit moment hebben we er nog geen weet van. Dan kunnen, nee, dan mogen we dus ook niet zeggen dat ze bestaan.

• 09 juli 2009 23:15

@ Deva, dank voor je mening. Het blijft altijd lastig om een persoonlijke zienswijze voor iedereen duidelijk te verwoorden. Dé één'" verstaat" het zus, de ander zo.
Misschien nog een voorbeeld van neg.trilling/energie: wanneer ik een negatieve gedachte over jou heb gaat gelijk een negatieve 'trilling' jouw kant op die je negatief kan beïnvloeden. Nog niet duidelijk? Jammer

• 09 juli 2009 23:40

@Berth, wanneer je een negatieve gedachte over Deva hebt, gaat "iets" haar kant op. Dat "iets" noem jij een trilling, maar dat hoeft geen trilling te zijn. Dat "iets" noem je negatief, maar je weet niet of dat "iets" zelf negatief is, of dat er alleen maar een waardevrij "iets" is dat een negatief effect op Deva zal hebben zodra het haar bereikt. Als je het zo verwoordt, is het opeens niet meer zweverig. Realistisch, zou ik dan zeggen. Als je het al zo verwoord, kun je het zelfs nog met de natuurwetenschappen in overeenstemming brengen, door te zeggen dat je een hypothese hebt, (nog?) geen feit. Jouw hypothese is dat er "iets" van jou naar Deva gaat. Dat is de manier waarop veel wetenschappelijke beschrijvingen beginnen: als hypothese. De volgende stap is het testen van de hypothese. Het hoe en het waarom zijn hier op hetzelfde gebaseerd: leg verbanden tussen jouw hypothese en andere dingen. Een hypothese is namelijk iets dat los staat (en dus "zweverig" is), door het leggen van verbanden breng je de dingen samen - tenslotte is de hele wereld, de hele natuur, één geheel.

• 10 juli 2009 11:00

@Rota, Ik zal je aanbevelingen in overweging nemen.
Met de inhoud van je laatste zin we het duidelijk eens.

• 10 juli 2009 13:37

Marita, het antwoord is dichterbij dan je denkt.
Antw. niet van mij.
+1

eddijst

• 09 juli 2009 19:08

;) Ed...

• 09 juli 2009 19:22

Ik weet het wel, ik ben het op alle punten die je noemt met je oneens. Water leeft niet, er leeft hoogstens wat *in* het water. Water heeft uit zichzelf geen kracht, iets anders moet het in beweging zetten. Water heeft geen enkele emotie, zelfs niet in de vorm van tranen.
Weg met de zweverigheid!

AWM

• 09 juli 2009 21:05

+1

• 09 juli 2009 21:25

Ja, ik zie het ook net andersom. Om Marita's tweede alinea te vertalen: "
Je zou menselijke emotie kunnen vertalen in de indruk dat water leeft en kracht heeft. Andersom kun je het gedrag van water vertalen in menselijke emoties. Het aanschouwen van de Niagara Falls, een zacht kabbelend stromend beekje, eb en vloed van de zee, ze wekken allemaal de associatie aan een bepaalde emotie in ons op.
" Maar als je verder leest, geeft Marita deze interpretatie ook al aan, in haar laatste alinea. Ik ken ook de emoties van het water. Ik ben een echt watermens. Het striemen van harde regen, de pijnlijke prikkel van hagel. De kilheid van het roeiwater in de winter; de raadselachtigheid van datzelfde roeiwater in de zomer, als het water zelf lijkt te leven, als het borrelt, af en toe mysterieus beweegt, en tegelijk draagkracht levert aan mij en mijn ranke bootje. De golfjes aan het oppervlak; de grotere golven die zich over het wateroppervlak voortbewegen, en de kleine minigolfjes die stilstaan, en die je met je bootje kunt "platvaren", zodat je een stuk vlak water achterlaat, waar de grotere golven ongestoord doorheen lopen, maar dat onbereikbaar lijkt voor de kleine golfjes er vlak naast. De woeste, onverschillige kracht van het water in de stroomversnellingen van de Zambezi, waar het water met mij speelde in plaats van andersom, waar het mij aan mijn been naar beneden trok, weg van de oppervlakte, zonder dat ik er ook maar iets over te zeggen had. Allemaal emoties, nauw verbonden aan het water. Ik realiseer me dat dit mijn emoties zijn, en dat ik het ben die die emoties verbindt aan het water. Toch blijft het mooi, prachtig zelfs. Ook dat hoort bij emoties.

• 09 juli 2009 21:32

@Antwoordman
"Ik voel dat het water leeft, het spreekt tegen mij en laat mij haar tranen zien. Ik voel haar kracht, haar rust, het leven, elke beweging pik ik op en ik voel haar diepe emoties." Zo, DAT is zweverigheid!

• 10 juli 2009 01:04

@Marita, dat is niet perse zweverigheid. Het is een emotionele metafoor. Zolang je realistisch blijft en het als metafoor ziet, als gedicht zo je wilt, ben je niet zweverig. Zodra je het voor de werkelijkheid houdt, ben je wel zweverig.

• 10 juli 2009 11:02