Waarom vertrekken mensen hun gezichtsspieren wanneer ze zich op iets moeten concentreren?

We probeerden het zelf in de sportschool. Een proefpersoon gaat bankdrukken met een gewicht van 80 kilogram. Eerst zonder een beperking wat betreft gekke bekken trekken. Het lukt met moeite. Na een rustpauze nog een keer, nu met een gezicht zo veel mogelijk in de plooi. Opnieuw kan de stang met 80 kilogram 8 keer achter elkaar omhoog, dus er is geen verschil. Alleen, zoals de proefpersoon het uitlegt: ‘Het voelt minder lekker’. Dat is ook niet zo gek. Bij een krachtinspanning zetten heel veel spieren tegelijk aan het werk. Een groep spieren isoleren is moeilijk.

Ik denk, maar ik kan het niet onderbouwen, dat het aanspannen van spieren een automatische reactie is op (geestelijk) concentreren.

En omdat je allerlei spieren aanspant, ook die in je gezicht, om die reden steken kinderen die net leren schrijven mogelijk soms hun tong uit (is ook een spier)

Mijn zeer wilde theorie is dat dit van heel vroeger afstamt.
Jagers die op speurtocht waren naar dieren moesten heel goed kijken of ze iets zagen bewegen (dus concentreren). ALS ze dan wat zagen moesten ze direct, rennen, speer gooien etc. Als alle spieren dan al "gespannen" staan, kun je sneller starten (net zoals hardlopers bij de start, die staan er ook niet ontspannen bij). Mogelijk is het daar een overblijfsel van, je concentreert je en bent gelijk klaar voor evt actie