Stel (natuurlijk doe ik het niet) maar wat gebeurd er met je als je kwik opeet?

Hoe kwik wordt opgenomen door het lichaam, hangt af van de vorm en de manier waarop het lichaam ermee in aanraking komt: via inademing of voedsel bijvoorbeeld. Kwik is mogelijk kankerverwekkend voor de mens volgens het International Agency for Research on Cancer (IARC). De giftigheid hangt af van de dosering en het type kwik. Methylkwik is giftiger dan metallisch kwik uit legeringen zoals amalgaam.


Methylkwik

Vissen nemen door het eten van algen methylkwik op. Het duurt zes tot acht jaar voordat de helft van dit kwik is verdwenen. In vis kan het zich daardoor makkelijk opstapelen. Mensen nemen dit methylkwik goed op. Een klein deel wordt uitgescheiden met de ontlasting. Na zeventig dagen is circa de helft van het opgenomen methylkwik verdwenen.

Langdurige blootstelling aan methylkwik heeft invloed op de zenuwen, het gedrag en de hersenen. Mogelijke klachten zijn: minder gevoel in de lippen en de tong, trillen, een verminderd concentratievermogen, een slechter korte termijngeheugen en een verminderde hand-oogcoördinatie. Ook klachten zoals vermoeidheid en geïrriteerdheid komen voor. Ernstige methylkwikvergiftiging kan leiden tot doofheid, verlamming, coma en kan zelfs dodelijk zijn. In de organen beschadigen hoge doses het weefsel. De hersenen van ongeboren baby’s en ongeboren dieren zijn het meest gevoelig voor methylkwik. Kwik kan schade veroorzaken aan het erfelijk materiaal en allergische reacties veroorzaken. Het is ook schadelijk voor (ongeboren) baby’s.

Kwik, kwikdamp en kwikverbindingen zijn zeer giftig.

Als (metallisch) kwik via de mond in het maagdarmkanaal terechtkomt is het nauwelijks schadelijk, omdat het kwik op die manier bijna niet wordt opgenomen in het lichaam.
Het verdwijnt grotendeels via de ontlasting uit het lichaam. Dit in tegenstelling tot organische kwikverbindingen, zoals methylkwik in bijvoorbeeld vis, die wel gemakkelijk worden opgenomen.
Kwikdamp kan met name bij inademing de gezondheid aantasten. Het kwik dat via de longen in het lichaam wordt opgenomen, stapelt zich op in de hersenen.
Kwikdampen en organische kwikverbindingen kunnen het centrale zenuwstelsel aantasten. Bij opname van te veel kwikdamp door het lichaam treden niet-specifieke klachten op als vermoeidheid, gebrek aan eetlust en maagdarmklachten. Bovendien kan kwik de nieren aantasten. Als de schade aan de nieren als gevolg van kwik beperkt is, kunnen de nieren zich waarschijnlijk weer helemaal herstellen.
Bij een aanzienlijke opname kan er sprake zijn van trillen van de oogleden, lippen en vingers en kunnen er persoonlijkheidsstoornissen ontstaan. Deze gezondheidseffecten zijn tijdelijk, alhoewel bij een zeer hoge blootstelling de gezondheidsschade permanent kan zijn.