Is het beter om iemand die je liefhebt te zien sterven, of dat je er niet bij bent als die persoon sterft?

Question

een vraag die misschien niet altijd opgaat, aangezien je in de meeste gevallen deze keus niet zult hebben.

Maar als je de keus wel zou hebben, wat is dan het beste?

op welke van de 2 manieren kun je het het beste verwerken?

 · Accepted Answer

Mijn vader is vorig jaar plotseling gestorven, na een kort ziekbed. Ik heb de laatste nacht (niet wetende dat het zijn laatste nacht zou zijn) in het ziekenhuis geslapen en toen hij die nacht naar mij vroeg ben ik blij dat ik een poosje hand in hand naast hem heb kunnen zitten. De volgende avond overleed hij terwijl wij er allemaal bij waren. Mijn moeder had zijn ene hand vast, ik zijn andere en ik streek hem over zijn hoofd en zei dat het goed was en dat hij mocht gaan. Ik ben blij dat ik mijn vader in zijn laatste uren heb kunnen steunen en dat we allemaal in liefde bij hem waren. Mijn vader heeft ons tot het eind kunnen horen praten tegen hem (het schijnt dat het gehoor het laatste is wat uitvalt als je sterft) en daar ben ik dankbaar voor. Dat moet hem een prettig gevoel hebben gegeven denk ik. Ik zelf zou het heel fijn vinden als mijn geliefden mijn hand vast zouden houden als ik sterf...

 · Answer

Als er iemand sterft die je liefhebt..is het fijner en beter om daar bewust afscheid van te kunnen nemen!
Dus beter als je erbij bent!
Maar inderdaad soms is het niet anders en sterft iemand zonder dat je er afscheid van kunt nemen..
Maar heb je de keus blijf er dan bij!

 · Answer

Door erbij te zijn is de verwerking beter en sneller, je hebt dan achteraf geen vraag over het hoe.
Het schijnt voor iemand die sterft ook een troost te zijn om niet alleen te hoeven sterven.

 · Answer

Ik denk dat het afhangt van hoe die persoon in kwestie sterft.  Mijn moeder wou niet naar het hospitaal maar is gewoon thuis gebleven in haar laatste maanden.   Niet alle mensen sterven op een vredige, kalme manier.  Mijn moeder had heel veel pijn die zelfs niet weg ging bij een combinatie van hoge dossis morfine (pijnpomp), xanax en panodil.  Had ik zelf mogen kiezen ik had er misschien liever niet bij geweest.  Beter om gewoon een idee in je hoofd te hebben dat te weten hoe het echt geweest is.

amigo · Answer

Zware vraag!
Is wat mij betreft afhankelijk van de persoon en de omstandigheden.

Ik denk dat het voor de achterblijver rustiger is er niet bij te zijn, ECHTER, dan moet je leven met het feit dat je er niet bij was (en misschien niemand) en dat is meestal ook geen fijn idee want dan heb je het gevoel dat je de overledene hierin niet hebt kunnen bijstaan in de laatste momenten.

Dus als je erbij bent denk je daar mogelijk met gemengde gevoelens aan terug, heftig/naar voor jou maar je bent blij dat je het voor iemand hebt kunnen doen.

Het hangt dus van de persoon af of hij/zij liever die mixed feelings heeft of rust door afwezigheid (met de kans op een schuldgevoel)

 · Answer

Toen mijn schoonvader stierf waren we er allemaal bij. Het was een langdurig en zwaar proces om mee te maken (palliatieve sedatie).

Het allerlaatste moment hebben we niet meegemaakt (we moesten uiteindelijk toch eens slapen) maar dat we afscheid hebben kunnen nemen toen hij in slaap werd gebracht en de drie dagen erop samen bij hem zijn geweest was heel waardevol.

Met wat ik nu weet over hoe het was, zou ik het niet anders doen.

 · Answer

Ik ben bij zowel mijn vader als schoonvaders overlijden geweest en ik moet zeggen dat het voor allemaal heel fijn is geweest. Met mijn schoonvader heb ik nog even kunnen praten, met mijn vader helaas niet, maar ze waren allebei niet alleen toen ze stierven en dat lijkt mij een hele geruststellende gedachte voor diegene die stervende is. En ik denk dat ik het daardoor veel beter heb kunnen verwerken

Toegevoegd na 1 minuut:
aanvulling.......en voor ons was het ook een hele geruststellende gedachte dat ze niet alleen waren toen ze stierven

Toegevoegd na 1 minuut:
aanvulling.......en voor ons was het ook een hele geruststellende gedachte dat ze niet alleen waren toen ze stierven

Steenuiltje · Answer

Voor je eigen verwerking maar ook voor degene die gaat sterven raad ik je aan om er bij te zijn. Het kan het proces van overlijden voor de stervende ook gemakkelijker maken. Uit ervaring weet ik dat het sterven ook een strubbeling voor mensen kan zijn en dan is het fijn als hen (zoals hierboven ook al staat) verteld wordt dat het zo goed is. Je kunt nog wat lieve dingen tegen iemand zeggen. Het is een afronden van het leven dat je samen met diegene hebt gedeeld. 
Voor de stervende persoon lijkt het mij ook prettiger dat deze niet alleen sterft. 
Ik heb beroepshalve behoorlijk wat mensen zien sterven maar ben er van overtuigd dat zij het fijn vonden dat er iemand bij ze was. Soms ging het zo snel en kon familie niet op tijd komen. Dan was ik er en hield een hand vast. Ik heb er nog altijd een goed gevoel over dat deze mensen niet alleen zijn gestorven.

 · Answer

Ik zou nu, bijna 33 jaar later, nog blijmoedig m'n linkerarm geven om alsnog de gelegenheid te kunnen krijgen om afscheid te nemen.
Ik begrijp dat dat ook heel pijnlijk kan zijn.

Toegevoegd na 10 uur:
Er was hier trouwens geen sprake van een keuze. Het was een auto-ongeluk en ze stierf midden in de nacht zonder nog bij bewustzijn te zijn geweest op een intensive care.

In die tijd werd je als familie ook nog niet betrokken bij alles rond het sterven. Mijn ouders hebben haar niet zelf mogen verzorgen, ik werd zo ver mogelijk uit de buurt gehouden en heb haar alleen nog even opgebaard in een of ander anoniem zaaltje gezien, ze is niet meer thuis geweest vóór de begrafenis.

Gelukkig is dat tegenwoordig allemaal heel anders.

 · Answer

Elk mens is anders. Er zijn mensen die graag willen dat er iemand (of meer) bij hen is (zijn) wanneer ze sterven. Maar er zijn ook mensen die graag alleen willen gaan. Afscheid nemen van het leven is het moeilijkste dat er is. Als je verdrietige geliefden om je bed hebt staan, kan het loslaten van het leven soms nog veel moeilijker zijn.
Omdat dit moment zo ontzettend ingrijpend en zwaar voor de stervende is, lijkt het me belangrijk om niet in de eerste plaats aan jezelf te denken (of je iets sneller verwerkt of niet), maar om naar de laatste wens van de stervende te luisteren: alleen sterven of met jou/jullie erbij. Dat zul je vaak intuitief wel aan kunnen voelen. Tenminste... daar moet je maar vanuit gaan. Misschien kan de stervende het zelf nog aangeven.

 · Answer

Naar mijn mening hangt het sterk van de persoon in kwestie af.

De ene mens heeft het afscheid nodig teneinde alles beter te kunnen verwerken.

De andere mens kan soms de enorme emoties die gepaard gaan met het sterven, niet..of maar heel moeilijk aan.

Waar het volgens mij om zou moeten gaan is..wat de stervende zelf wenst.

Doorgaans zal die persoon het zeer op prijs stellen als hij/zij in zijn/haar laatste levensogenblikken bijgestaan wordt door geliefden/dierbaren.

Op deze wijze het leven te besluiten..lijkt het mij de overgang voor de stervende een beetje minder moeilijk te maken.

Dus ook als iemand het heel moeilijk vindt..zou hij/zij er toch beter bij aanwezig zijn...al is het maar vanwege zijn/haar eigen gemoedsrust..naderhand.

Groet,

Ton

Is het beter om iemand die je liefhebt te zien sterven, of dat je er niet bij bent als die persoon sterft?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (10)

Weet jij het beter..?