Zijn verslavingen bewuste keuzes van mensen. Of is het eerder is wat met opvoeding te maken heeft?

sommige mensen zijn genetisch gezien vatbaarder voor verslavingen dan anderen.
een bewuste keuze is het nooit: wie kiest daar nu bewust voor, niemand toch?

Beide niet... Sommige mensen hebben in hun genen zitten dat ze verslavingsgevoeliger zijn. Maar bepaalde omstandigheden zoals een slechte opvoeding zorgt ervoor dat ze de (eigen) keuze maken om drugs te gaan gebriken.

Geen van beide, niemand kiest voor een verslaving en niemand wordt aangeleerd om verslaafd te raken.

Dat genetische aanleg tot verslaving een rol kunnen spelen, is wetenschappelijk vastgesteld.

En dat je opvoeding een rol kan spelen, geloof ik ook : als je van huis uit geleerd hebt om alles wat er aan negatieve gevoelens in je zijn, weg te duwen, en er vooral niet over te praten, dan leer je minder goed te praten over wat er niet lekker loopt in je leven, waar je teleurgesteld of verdrietig over bent, en dan word je introvert, waar het om niet-leuke dingen vertellen gaat. Je zult dan ook minder makkelijk met vrienden over zulke dingen praten, want het 'hoort' niet, en dus voel je je er ook op latere leeftijd erg ongemakkelijk bij, om toe te geven dat het niet goed met je gaat.

Toch wil je van die nare gevoelens in jezelf af, en als je eenmaal ontdekt hebt, dat er middelen zijn die de scherpe kantjes van je verdriet, boosheid, frustratie of eenzaamheid weg kunnen nemen, kan het zijn, dat je, bijna ongemerkt, steeds grotere hoeveelheden nodig hebt om hetzelfde effect te verkrijgen, omdat er gewenning optreedt. (zowel geestelijk als lichamelijk)

De noodzakelijkheid om je te uiten wordt intussen minder en minder, want je hebt een 'vriendje' ontdekt, dat precies weet, hoe het je beter moet laten voelen. Altijd heel voorspelbaar, altijd aanwezig met z'n troost, en daardoor kan het steeds belangrijker worden dat je zorgt, dat vriendje altijd bij de hand te hebben. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht, die je als een trechter verder in een isolement trekt, die kan leiden naar een beginnende verslaving.

Maar dit zal nooit een bewuste keuze zijn.
Want geen enkele verslaafde is een gelukkig mens, terwijl het middel eigenlijk bedoeld was om je een beetje gelukkiger te maken.

Vooral als je begint te merken, dat je niet meer zonder kunt, of dat je, terwijl je echt níét wilde gebruiken op een bepaalde dag, (en dit toch weer niet waar kan maken), word je gevoel van eigenwaarde elke keer weer een stuk kleiner, en je 'vriendje' weer een stukje machtiger over jou.

Het is een sluipend ziekmakend proces, en niets iets wat iemand op een bepaald moment beslist maar te gaan worden : verslaafde.

Laatst een programma gezien dat heel veel zaken toch genetisch bepaald zijn.
Persoonlijk denk ik dat er meer voor nodig is om echt verslaafd te raken.
Ten eerste speeld een grote rol welk ouderlijk voorbeeld je hebt gehad en hoe jij dat ervaren hebt. zo kan bv. een kind van een alcoholische verslaafde ouder heel erg anti worden of juist ook voor die weg kiezen als het problemen heeft.
Verder denk ik dat leef omgeving. je opvoeding je problemen en vooral je karakter oorzaken zijn van het geen grens kunnen stellen. en de wens van het vergeten en de neiging van de makkelijkste weg kiezen.
Ik denk niet dat verslavingen bewuste keuzes zijn eerder iets van het eens uit de hand gelopen proberen en de wens om te vergeten te sterk was.