Waarom ben ik bang in het donker en wat doe je eraan?

Waarom je bang bent in het donker weet ik niet maar je kunt er wel wat aan doen..... Koop een lichtgevend hondje!

Waarom je bang bent zou kunnen komen omdat je je gaat afvragen wat er is in het gebied dat je niet ziet. Ik kan me twee dingen bedenken die je eraan kunt doen. 1. Een lamp bij je dragen in het donker. 2. Cognitieve gedragstherapie toepassen om over je angst heen te komen.

waarom je bang bent, dat weet je toch echt alleen zelf! wellicht is er ooit wat gebeurd bij jou of iemand anders terwijl het donker was en ben je bang dat het weer of ook bij jou gebeurd of misschien is je wat 'aangepraat'. (wanneer je maar lang genoeg tegen kinderen zegt dat het donker heel eng is, worden ze vanzelf bang)
hierboven adviseerde iemand al conitieve gedragstherapie en daar sluit ik me helemaal bij aan. bij deze therapie wordt gekeken naar je irrieele angsten en leer je hiermee om te gaan.
succes!

Een mens wil graag over alles wat hij doet controlle hebben en vooral houden. Met onze zintuigen nemen we onze omgeving waar, deze waarnemingen gaan naar onze hersenen en daar wordt bekeken welke ervaringen we hebben in het verleden met deze nieuwe informatie en hoe we verder moeten handelen. Als we in het donker lopen komen er minder waarnemingen binnen, omdat we veel minder zien, of zelfs bijna niets. Ook deze informatie komt weer binnen in onze hersenen en omdat er ineens veel minder waarnemingen zijn dan gebruikelijk, slaan de hersenen een soort allarm, het klopt niet, ze missen iets. Op dat moment worden we bang! Ook het handelen, na deze informatie, raakt in de war en er ontstaat een zekere paniek. Ons hart gaat sneller kloppen en angstzweet breekt uit. Ergens zit er in ons opgeslagen geheugen ook nog een slechte ervaring met in het donker lopen. Telkens als we in het donker lopen komt deze ervaring, bewust maar vaak ook onbewust weer na boven en worden we bang. Als we dit begrijpen dan hebben we de helft van onze angst al overwonnen. Nu moeten we nog verder gaan zoeken waarom we toen bang geworden zijn in het donker. Dat is vaak het moeilijkste omdat het vaak alleen nog maar in ons onderbewustzijn zit. En daar komen we zonder hulp vaak niet bij. Vaak komen mensen met dit soort problemen bij mij en kan ik ze meestal wel helpen. maar in alle gevallen moeten we terug in het verleden naar het moment waar de slechte ervaring in het donker ontstaan is. Zonder hulp van buitenaf is het vaak moeilijk op te lossen.

Ik was een keer op studiereis. We logeerden ergens, ik meen in Lausanne. Toen viel de elektriciteit uit.

We stonden nog buiten, dus met het omgevingslicht van de stad en de wegen konden we nog wel iets zien. Binnen was het echter donker. Echt donker.

Eén van de studiegenoten raakte behoorlijk over zijn toeren. Wat bleek: hij was bang in het donker. Had hij nooit iemand durven vertellen, maar nu was het meteen duidelijk.

Niemand had een zaklamp bij zich.

Er werd geen probleem van gemaakt. Hij kreeg van de reisleiding een doosje lucifers. Kon hij licht maken bij een paniekaanval.

Omdat we in houten barakken sliepen waar vuur verboden was, moest hij drie keer beloven dat hij die lucifers niet zou gebruiken.

En wat bleek: enkel het idee dat hij licht zou _kunnen_ maken, was voldoende om te kunnen slapen. In het donker. Hij heeft de lucifers niet gebruikt.

Misschien is dit voor jou ook een idee. Ga slapen in het donker. Mag in het begin enigzins schemerachtig zijn, als je het maar op z'n minst een tikkeltje eng vindt. Zet een schemerlamp naast je bed. Eerst een grote, later een klein peertje erin - zo'n dingetje van 20 W of zo. Geloof me, da's een hoop licht als het daarvoor lange tijd donker was.

Het idee is dat je nog wel iets kunt zien (maar het toch wel eng vindt), en dat het idee dat je op elk gewenst moment licht _kunt_ maken, je er doorheen helpt.

Als dat goed gaat, kun je in een steeds donkerdere kamer gaan slapen. Steeds met die schemerlamp naast je voor het geval je een paniekaanval krijgt.

Doe dat desnoods tot aan komend voorjaar - maakt niet uit.

Goede kans dat je op een gegeven moment vanzelf merkt dat de angst weg is.

Fear is only in the mind of the beholder.

Het klinkt cru maar je moet het voor jezelf in het extreme trekken en denken" dan ga ik maar dood, heb ik er ook geen last meer van "

bang zijn in het donker...

Komt voort uit het willen hebben van controlle over situatie, het overzien ervan. Met nadruk op zien!!
In het donker zie je (bijna) niets en "moet" je je overgeven aan het onbekende en aan je gevoel. Je verliest je orientatiegevoel kortom je verliest de controlle over de situatie. Your mind can play tricks on you.

Verder kan het te maken hebben met een onbewuste onzekerheid van verlating.

Het meest logische antwoord heb ik nog niet gelezen: Je doet het licht aan :)

Zelf heb ik een spaarlamp van 5 watt naast mijn bed met de schakelaar op een vaste plek. Ik hoef niet na te denken. Als ik het nodig heb dan is het er. Anders laat je het gewoon aan. Het is ook gewenning.

Waarom weet ik niet, wat je eraan kunt doen is het volgende: laat de lamp aan en laat je partner voordat hij/zij gaat slapen de lamp uitdoen. Als je slaapt heb je toch je ogen dicht en zie je sowieso niets. Wellicht vindt je het gewoon een veiliger idee om in slaap te vallen met de lamp aan. Ik herken het deels, ik ben brildragend en zodra ik mijn bril afzet word mijn visie zwaar vertroebeld. Dan vind ik het een fijn idee om de lamp aan te hebben zodat ik toch íets kan zien, wat er om me heen gebeurd. Als je nog even wakker ligt, is dat best prettig.

Nachtlampjes kunnen inderdaad helpen.