Kunnen mensen qua innerlijk niet op één van hun familieleden lijken?

Ik neem aan dat je innerlijk bedolet als karakter, en niet als fysieke bouw...

Ze kunnen heel erg lijken op de ouders, maar ook heel erg verschillen. Hoe het innerlijk gedefinieerd is in ons DNA, hoe het werkt, en wat de invloed van de omgeving op je gedrag is, is nog niet uitgevonden.

Kinderen kunnen heel veel op hun ouders lijken maar ook totaal niet, soms zo erg dat je je afvraagt of ze geadopteerd zijn.
Vaak is het 'karakter' dan wel ergens anders in de familie terug te vinden (oom/tante/opa/oma). De zoon van mijn zus bijvoorbeeld lijkt in de verste verte niet op zijn ouders maar is bijna een exacte kopie van mij (zijn tante dus).

Stel je maar voor dat kinderen vooral de recessieve erfelijke karaktereigenschappen van hun ouders meekrijgen. Dan kunnen ze enorm andere karakters meekrijgen.

Dit nog afgezien van de invloed van opvoeding en jeugd op je karakter.

Ja dat kan en soms kan je dan bijna veertig jaar later toch weer overeenkomsten gaan zien, al blijven de verschillen groot.

Kijk eens naar jezelf en je ouders. Kijk naar de verschillen en overeenkomsten. Dat is je antwoord.

Het innerlijk van mensen wordt gevormd door persoonlijkheid maar ook door omgeving en opvoeding. De invloed van de omgeving en opvoeding zal in veel gevallen zorgen dat er een overeenkomst in normen en waarden onstaat. Dus als papa en mama heel erg conservatief zijn zullen ze hun kind dit ook meegeven.

De persoonlijkheid van iemand kan wel helemaal verschillen en ook heb je periodes waarin je los probeert te komen van de ouders, dus je afzet en net alles anders wilt doen.

Over het algemeen denk ik dat je best mag stellen dat lieve en warme ouders een lief en warm mens maken van hun kind. Dus wat dat betreft hebben ze zeker veel invloed. Maar op elke regel zijn uitzonderingen en ik ken best kinderen die niet op hun familie lijken. Maar de meesten hebben wel gelijkende trekken.

Als kind krijg je niet alleen erfelijk materiaal mee van je ouders, maar ook van je grootouders en nog verdere voorouders. Al die eigenschappen kunnen uiteindelijk dominant zijn in het karakter van het kind. Ik ken zelf een voorbeeld, wat dan wel weer met uiterlijk te maken heeft. Maar die had Indische voorouders, paar generaties daarvoor van moeders kant. Moeder had helemaal geen Indische trekken in het uiterlijk, maar haar dochter juist weer wel heel sterk. Dit kan ook zo voorkomen met karakter eigenschappen natuurlijk.

Natuurlijk kan dat... Dat komt door vorige levens... Die kunnen heel erg verschillen, en dat uit zich dan een zo´n groot verschil...

Ja, dat kan. Maar dan is het toch tevens een combinatie van aanleg en opvoeding.
Regelmatig gebeurt het dat bijvoorbeeld een van de ouders een "opvliegend" karakter heeft (oftewel snel op zijn teentjes getrapt is), en dat je dat bij minimaal een van de kinderen terugziet.
Ook een bepaalde aanleg voor muzikaliteit kun je doorgeven, maar dan speelt ook weer mee dat dit in de opvoeding ook een rol speelt.

Wat ik overigens wel eens hoor is dat mijn zoon een bepaalde karaktertrek van wijlen mijn opa heeft overgenomen. Dit hoor ik van mijn ooms/tantes, en mijn zoon heeft mijn opa nooit gekend.

ja, zowel innerlijk als uiterlijk kun je op één van je familileden lijken, dat is erkelijk bepaald of juist ook weer niet.

Mensen kunnen qua innerlijk niet op één van hun familieleden lijken.

Er zijn maar een beperkt typen innerlijkheden, dus dit is alleen mogelijk indien je een kleine familie kring hebt.

mijn 2 zussen en ik zijn alledrie erg verschillend, maar we hebben wel alledrie verschillende innerlijke trekken van onze ouders/opa' en oma's. Ik ben bijv erg rustig, net als mn vader, mn zusje is drukker en mondiger, net als mn oma en mn oudste zus heeft een beetje van alles.

Naar alle waarschijnlijkheid voedt ouder (op jonge leeftijd) kind op en logischerwijs leert een kind van die ervaring altijd wel wat. Maar gedachten, emoties en gedrag van een kind staan natuurlijk ook voor een deel los van wat ouderlijke invloed.

Zelfs bij benadering is het lastig om vast te stellen 'waar' nou 'wat' vandaan komt.

Het lijkt mij aannemelijk dat het een (klein) deel erfelijk bepaald is maar het grootste deel door omgeving wordt aangeleerd. Hoe dat onderscheid te verfijnen, misschien dat het 'nature-nurture'-debat ooit beslecht wordt maar ik betwijfel het...

Wanneer je de tijd hebt om uitgebreider onderzoek te doen, mischien helpt deze bron je op weg ;-)