wat gebeurt er precies als een baby zich onthecht?

Ik heb het hele artikel niet gelezen, maar op onderstaande link vind je meer informatie over onthechting.

Het is voor een baby belangrijk dat hij/zij zich kan hechten. Gebeurt dat niet dan krijgt hij/zij problemen in de emotionele, en vaak zelfs problemen in de cognitieve ontwikkeling.

Het is niet zozeer iets dat hij doet als wel iets dat wordt veroorzaakt doordat er niet op een adequate manier wordt ingegaan op zijn natuurlijke behoeftes aan koestering, warmte en zorg (verwaarlozing) maar vaak zelfs omdat hij door degene die voor die basisvoorwaarden moet zorgen zelfs mishandeld wordt. Dat geeft een zo verwarrend aanbod, degene die van hem zou moeten houden biedt het tegenover gestelde, dat er een zogenoemde hechtingsstoornis door ontstaat. Dat is slechts met veel moeite (therapie) later te herstellen/behandelen.

Voorkomen kun je het door datgene te bieden waar elk kind recht op heeft: een koesterende en veiligheidbiedende omgeving. Bevestiging van zijn rechten als mens.

Die onthechting van Asperger veroorzaken of andere pathologische trauma´s...

De baby kan als die verwaarloosd wordt het vertrouwen in de wereld verliezen, dan moet de baby met een oplossing komen om op dat moment te overleven, en die oplossing is levenslang een pathologisch trauma voor de persoon in die baby...

Je kunt dat voorkomen door de baby niet in de steek te laten...

Naar mijn ondervinding veroorzaakt een storing in het prille contact tussen moeder en kind de hechtingsproblematiek.
Couveusekinderen en kinderen van ouders met een
onvermogen de kinderen koestering te geven lopen risico deze stoornis te ontwikkelen.
Daar is wel wat aan te doen, de kinderen waar en wanneer mogelijk van af hun prilste begin warmen met je liefde en genegenheid dus aandachrt EN aanraking op een
koesterende wijze zodat het kindje zich (onbewust) geliefd weet.
Het onthechten is mogelijk een verandering in het neuronale netwerk in de prilste jeugd van een kind.
Daar is dan ook het meeste voordeel te behalen en dient
mogelijk gemaakt te worden waar dat maar kan.
Eenmaal een hechtingstoornis opgelopen hebbend , is dit een voedingsbodem voor tal van problemen die zich in alle facetten van het mens-zijn kan openbaren.
Je kindje veel knuffelen en liefde geven (ook door vaders)
van begins af aan is het beste middel op dit te voorkomen.

Onthechten in de normale betekenis, is een natuurlijk proces.
Elke baby zal altijd zijn moeder willen zien of voelen. Is zij uit zijn gezichtsveld dan 'roept' hij om haar, meestal hoorbaar als huilen.
Na verloop van maanden is het belangrijk dat de momenten van niet aanwezig zijn, wel in de buurt uiteraard, opgevoerd worden. Dit fenomeen zie je ook aan het kind. Het kruipt steeds verder van je weg maar hij houdt oogkontakt, enz.

Belangrijk is dat de ouder die momenten van 'onzichtbaar' zijn in 1e instantie niet te lang laat duren. Daar moet een opbouw in zitten. Het kind moet het vertrouwen krijgen dat, ondanks dat hij de ouder niet ziet, toch weet dat deze zo weer aanwezig zal zijn.

Voor het (zelf)vertrouwen van het kind zeeeeer belangrijk.