Wat kan een psycholoog of slachtofferhulp voor je doen wat je zelf niet zou kunnen?
Ik ben laatst getuige geweest bij een dodelijk ongeval op de A1. Voor het geval dat mensen er van gehoord hebben. Ja het ging om die man die zijn band verwisselde. (Nee ik ben niet degene die, de man heeft aangereden) Heel erg naar allemaal, en ook heel triest omdat zijn kinderen erbij waren en die hebben het voor hun ogen zien gebeuren.
Ik merk nu dat ik er redelijk mee om kan gaan. Maar er is wel iets bij mij veranderd daarna. Ik slaap ineens heel erg veel. Moet huilen om niets. Word heel erg snel boos. Autorijden gaat me slecht af. En ik heb nergens meer zin in.
Ik ben net getrouwd, maar het is net alsof alle herinneringen daaraan zijn weggevaagd. Mijn tante vroeg van de week "Hoe was het?" en ik zeg "JA! WAT DENK JE ZELF!" ze bedoelde de huwelijksreis. Ik dacht dat ze het ongeval bedoelde.
Nu vraag ik me af of dit in verband staat met dat ongeval. En of dit tijdelijk is en vanzelf weer over gaat. Of dat ik toch iets moet doen.
Ik heb zelf de pest aan psychologen en psychiaters. Omdat ik er al te veel gezien heb in mijn verleden, in verband met mijn ADHD.
Dus ik vraag me serieus af wat zij voor mij zouden kunnen doen.
1. Ik weet dat ik goed gehandeld heb.
2. Ik weet dat ik er niets aan had kunnen doen.
3. Ik weet dat reanimatie geen zin gehad had.
Ik praat er over met verschillende mensen. En een heleboel mensen die ik gesproken heb, hebben zelf ook iets dergelijks mee gemaakt.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
ik denk dat je beroep er (ook) mee te maken heeft. je schrijft: 1. Ik weet dat ik goed gehandeld heb. 2. Ik weet dat ik er niets aan had kunnen doen. 3. Ik weet dat reanimatie geen zin gehad had. je bent een beveiliger, voor een deel daarvan ben je dienstverlener, je wilde helpen en dat kon niet. naar mijn idee ben je "gewoon" een soort van "in shock"; het heet traumaverwerking wat jij zou moeten doen. wat je schrijft over hoe je veranderd bent (slapen/huilen/ boosheid/ autorijden/ nergens zin in) dat heeft er allemaal mee te maken. ik raad je 2 dingen aan: ./ praten met een (tweede lijn) psycholoog (zie bron) en ./ praten met mensen die ook zoiets hebben meegemaakt. (zoals bij "bouman ggz" therapie bestaat voor alcohol-/ drugs-/ gok-verslaafden door in groepsvorm de problemen te bespreken.) kan alleen nu niet vinden waar dit voor traumaverwerking gezocht zou moeten worden. je hebt een flinke afkeer van hulp zoeken in deze richting, maar voor je eigen bestwil, je bent veranderd! zó ben jij niet..., móet je je daar overheen zetten, het is niet waarschijnlijk dat je zonder hulp hier uit komt. uit de bron: Psychologische behandelingen in de tweede lijn Het kan zijn dat u gespecialiseerde psychologische hulp nodig heeft. Uw huisarts verwijst u dan door naar bijvoorbeeld een psychiater, een klinisch psycholoog of een klinisch neuropsycholoog. Zij helpen bij complexere psychische problemen zoals ADHD, een angststoornis of traumaverwerking. http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/geestelijke-gezondheidszorg/vraag-en-antwoord/waar-vind-ik-hulp-bij-psychische-problemen.html Toegevoegd na 3 minuten: nou vergeet ik het nog: heel veel sterkte hiermee, het is boven mijn inlevingsvermogen, afschuwelijk.
Slachtofferhulp bestaat uit vrijwilligers waarmee je kunt praten en die je adviezen kunnen geven. Het is zeer professionele hulp die het gesprek met je aankunnen en je kunnen helpen het een goede plaats te geven. Psygologen zijn met name opgeleid om je in dit soort gevallen te helpen door ook gewoon met je in gesprek te gaan en je tot het verwerken en het een plaats te geven. Dit alles in tegenstelling tot bekende vrienden enz die het allemaal goed met je bedoelen en je ook in het begin niet zullen tegen spreken en je op andere gedachte zullen brengen. Ik zou zeker als ik jou was een van beide partijen benaderen.
De mensen van slachtofferhulp kunnen je helpen om op een rijtje te zetten wat je voelt en in hoeverre dat samenhangt met wat je meegemaakt hebt. Ook kunnen ze een realistisch beeld geven van wat het 'gemiddelde' verloop van de verwerking is na zoiets schokkends. Verder, ook heel belangrijk, vertellen ze waar je terecht kunt als je feedback wil over wat je voelt en of dat nog 'normaal' is. Ik heb het gesprek met slachtofferhulp (na ook zo'n heftige gebeurtenis op het werk) als heel positief ervaren. In je eentje kun je het wel rationaliseren, maar soms is het heel prettig als iemand jou daar een beetje bij helpt. En het kan best dat jouw partner of directe omgeving daar niet de aangewezen personen voor zijn.
Een psycholoog is heel iemand anders dan een psychiater. En psychiater behandelt een stoornis (ziektebeeld), een psycholoog niet. Een psycholoog helpt jou met de verwerking, eigenlijk een beetje op dezelfde manier zoals je nu doet door met mensen over de gebeurtenis te praten. Een psycholoog heeft echter geleerd om met verschillende technieken je - in sommige gevallen - sneller te helpen met de verwerking, Het kan beslist geen kwaad om met iemand van slachtofferhulp te praten. Op de website wordt volgend stappenplan aangeboden, maar ik raad je aan om het stukje "De draad weer oppakken" na te lezen. Grotendeels doe je dit al en als je toch denkt dat je er niet helemaal zelf uit komt, dan kan een objectief advies (van een psycholoog) in ieder geval geen kwaad.
Je kunt die instanties gebruiken als uitlaatklep, nu gebruik jij je tante ervoor. Naaste en bekende zijn allang vergeten dat jij dat ongeval in je hersenen gebrand hebt en de rest van je leven zal meedragen, deze zullen dan ook snel genoeg hebben van telkens maar moeten aan horen hoe bloederig alles was, ze zullen er snel genoeg van hebben dat jij je best hebt gedaan en dat die man stierf waar jij bij stond. Slachtoffer hulp / psychiater of psycholoog kunnen jou helpen om dit sneller en beter te verwerken, er over praten doet wonderen, een huilbui hebben als je er over praat is bij hen normaal, ik spreek uit ervaring en weet dat zoiets niet in de koude kleren gaat zitten. Ik kan je enkel sterkte wensen in het verwerken van dit afschuwelijk ongeval.
Ze kunnen je helpen relativeren... Toegevoegd na 5 minuten: Via je huisarts kun je doorverwezen worden. Vraag hem/haar daarover om advies. Zoek er één uit waarmee je een "klik" hebt. Waarbij je je kunt ontspannen en die ervaring heeft met het verwerken van jouw ervaring.
Een studie zegt dat hoe groter de tijd is van bevruchting tot geboorte, hoe groter de stress en zijn gevolgen is. Bekijk een konijn dat in een levensgevaarlijke situatie is geweest, enkele sec later, heel kalm aan het eten is alsof er niets gebeurd is. Dus bij u als mens is het normaal dat je in een stress gaat, bij een traumatische ervaring. Dit is mischien een begin van genezing als je weet dat dit een normale reaktie is. Hoe meer je aan het probleem denkt, hoe meer stress er er bijkomt, enz, enz, enz totdat je in een vicieuze cirkel terecht komt, waar je niet meer uitkomt, waardoor je nog meer stress krijgt enz, enz, enz, waardoor je in een spiraal naar beneden komt met als als eindresultaat ........._______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ Dus bekijk het positief en schaam u niet om in de put te zitten en Cru gezegd geniet er van want je bent aan het herstellen. Uw laten bijstaan door een psygoloog of slachtoffer hulp kan altijd helpen en kan de tijd verkorten van het herstel. Robert
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
