Hoe kan iemand met asperger achtige aspecten leren te gaan denken zoals "normale " mensen dat doen ?

Dat is onmogelijk, don't even try, het gaar je niet lukken...
Asperger is juist de onmogelijkheid tot uitdrukken en heeft astraal zo zijn betekenis, die deficiëntie is er niet voor niets...

Besef welke beperkingen je hebt, kies er een uit en ga er aan werken, dan hou je overzicht.
Reken op niets en ga uit je dak als je iets bereikt heb.
Verders wees tevreden met wie je bent en tel de goede dingen.

Een vriendin van mij heeft een scriptie geschreven over het onderwerp autisme / Asperger, getiteld: "Alle werkelijke leven is ontmoeten"
Het betreft een holistische benadering van het onderwerp.

Zie: http://www.seshat.net/Seshat/Seshat/Artikelen/2009/10/6_Alle_werkelijk_leven_is_ontmoeten.html

Wellicht kun je hierin iets terugvinden wat antwoord op je vraag geeft of in ieder geval meer duidelijkheid.

Volgens mij kun je iemand met het syndroom van Asperger niet leren denken zoals "normale" mensen dat doen. Namelijk, als je dat weet te bereiken heb je meteen het probleem opgelost.
Ik -als moeder van een puber met Asperger- kan me niet goed verplaatsen in zijn denkwereld, net zomin als hij dat kan in die van ons (zijn ouders, broer en zus).
Wat we wel kunnen doen is zoveel mogelijk begrip bij elkaar proberen op te brengen. Dat houdt dus in dat de "normale" mensen begrip opbrengen voor de wereld van hen met Asperger, maar ook dat degene met Asperger zich zoveel mogelijk proberen aan te passen aan de wereld van de normale mensen.
Voor mijn zoon betekent dit dat wij afspreken wanneer hij bezig mag en kan zijn met dat ene overheersende ding waar hij in geïnteresseerd is, en wie er zich in zal proberen te verdiepen die dag. Hierdoor hebben wij allevier wat meer kennis van zijn wereld, waardoor hij ook meer bereid is zich te verdiepen in die van ons.
Dus je moet het stapje voor stapje doen met wederzijds begrip.
En, ik kan je zeggen, dat is heel moeilijk.

@goldenten: Ik weet niet of ik onder de categorie "ïdioten" val,maar ik doe een poging, en ik wil jou vragen: Zou je echt willen leren denken zoals "normale" mensen dat doen?
Wat zou de meerwaarde voor jou zijn, om massagedachten door veelal overgenomen kopieen van kopieen zijn geworden , terwijl jij juist een heel authentieke gedachtengang hebt. Zou je niet liever blijven in de sfeer van hoe jij denkt, en zou het niet de bedoeling zijn, dat we het "oude" denken achter ons laten, en het nieuwe andere denken als gift te beschouwen zodat de "normale" denkende mens hier door in groei en ontwikkeling in meegenomen wordt?
Ik heb het idee, dat de meest mooie ontwikkelingen en uitvindingen d.m.v denkprocessen juist door mensen met syndroom van Asperger zijn neergezet in verleden en neergezet worden in het heden, en in de toekomst.
Mensen die achter de schermen aan grootse projecten werken, en hierbij begeleid worden door ingegeven "codes" vanuit een totaal ander denkvermogen dan het denkvermogen van de "normale" mens.
Volgens mij kan je het "normale" denken leren, maar is het de vraag of het (nog) wel nodig is, nu het nieuwe denken zijn ruimte aan het innemen is.
Aspergers zijn geen patient, ze zijn voorlopers in het nieuwe denken, maar het oude denken is juist te halsstarrig om het te zien. Ik zou zeggen: Blijf gewoonweg jezelf.

Ik kan je alleen als antwoord geven, blijf trouw aan jezelf, en houd van jezelf zoals je bent.
Je bent niet voor niets zo, dat heeft een duidelijke reden.
Ga diep bij jezelf ten rade, en je zult jouw waarheid vinden.

Hoi Goldenten,

Volgens mij kan het maar op een manier, en dat is oefenen tot je er bij neervalt.

En ik zou het ook alleen maar doen voor de asperger-aspecten waar je last van hebt, ik kan me voorstellen dat routinematige gedragingen lastig zijn als je er veel tijd aan kwijt bent, of dat je gebrek aan zin in sociale contacten lastig is bij het vinden, hebben en houden van werk. Die dingen zou je kunnen oefenen, misschien samen met een begeleider die vertelt wat goed gaat en wat je nog anders zou moeten doen.

Kiezen uit overweldigend aanbod: Wow dat komt bekend voor! Ik denk dat je jezelf beter kunt beschermen tegen een overweldigend aanbod, dan echt leren kiezen uit dat aanbod. Dus gewoon altijd bij dezelfde winkel boodschappen gaan doen, een ja/nee-sticker op je voordeur plakken en een saaie krant lezen.

Maar als jij lekker 7 paar schoenen wil kopen en je hebt er geld voor: wat let je? Je mag best 'een beetje vreemd, maar wel lekker' zijn!

Wel mooi trouwens dat je zelf iets wil gaan veranderen. Bij ons hebben ze vanuit de GGZ 'n soort vrienden-praat-groep voor jongeren met Asperger, om iets van elkaar's ervaringen op te steken. Iets voor jou?

Toegevoegd na 1 minuut:
Zie net dat je al 43 bent, misschien bestaat zoiets ook wel voor volwassenen, anders zou het wat mij betreft uitgevonden moeten worden!

Ja dat kan. Het wil niet zeggen dat je je er dan altijd prettig bij voelt of het er 'mee eens' bent, maar soms weet je (vooral op den duur) dat het beter is om mee te gaan in die vreemde wereld met 'normale' mensen.

Als een Asperger 'normaal' (wat is normaal?) oogt, en je er van buiten haast niets aan kunt zien of merken, dan is dat omdat deze zich -met succes- probeert aan te passen aan dingen die lijnrecht tegenover zijn stoornis staan, en dat de Asperger hier vaak heel veel moeite voor moet doen.

Onnodig te zeggen dat dit ontzettend knap en bewonderenwaardig is van iemand met zo'n ingewikkelde stoornis. Daar staat tegenover dat je ook heel veel dingen moet accepteren die je niet lukken, evenals de omstander van de Asperger. Want het kan niet bij alles, maar het kan wèl. Dat weet ik uit ervaring.