Is het verstandig om gevoelens en gedachtes terug te bedenken als je niet meer zeker wist hoe iets voelde?

ik denk dat je dan een verwacht scenario gaat vertellen, hoe het waarschijnlijk zou zijn gebeurd logischerwijs. Als je iets niet meer weet en het wel heel graag wil herinneren gaat je brein simpelweg dingen verzinnen, heb zoiets ook wel eens gehad

Nee, de door jouw geschetste herinnering lijkt me niet erg betrouwbaar. Maar kwaad kan het ook niet. Blijkbaar was dit een gebeurtenis die op jou weinig indruk heeft gemaakt en op je man wel.

Op het moment dat je een gebeurtenis terughaalt is het bijna onmogelijk om ook je gevoelens van dat moment terug te halen omdat je in de tussentijd op een andere manier hier tegenaan kijkt.

Stel: op je trouwdag gebeurt er iets vreselijks (de bruidstaart valt per ongeluk op je trouwjurk bijvoorbeeld). Op dat moment ben je waarschijnlijk boos, bedroefd o.i.d. Als daarna eigenlijk je bruiloft ineens veel ontspannender verloopt en je voor de rest een geweldige bruiloft hebt zal je achteraf terugkijken op dat incident als: "Ja, dat was wel even balen toen, maar we hebben er gelukkig wel om kunnen lachen". Terwijl je op dat moment misschien wel je wereld in zag storten.

Heel veel details van de dingen die we meemaken vergeten we weer. Wij slaan grotendeels alleen de hoofdzaken op. De hoofdzaken voor jou waren wellicht heel ander dan voor je man, en de details die jullie beiden nog wisten, lagen ook een eind uit elkaar. Zo kun je uiteindelijk samen weer tot een sluitend verhaal komen, en de gevoelen die daarmee dan weer bovenkomen kunnen vaak weer net zo aanvoelen als toen....

Nee dit is niet betrouwbaar.

Er is veel onderzoek gedaan naar dit fenomeen bij verhoren van verdachten (andere situatie natuurlijk). Waarbij gevraagd wordt waarom ze iets gedaan hebben, wat ze gedaan hebben, hoe ze zich daarbij voelde enz.

Mensen die zich het niet kunnen herinneren willen zo graag het 'juiste' antwoord geven dat hun hersenen met een antwoord komen. Maar dit antwoord hoeft helemaal niet waar te zijn. Overigens geld dit zelfs bij dingen die je je wel kunt herinneren. Denk maar eens aan de laatste keer dat je boodschappen hebt gedaan. Hoe voelde je je toen? Heb je naar appels gekeken? Stond je lang in de rij?

Dit soort vragen lijkt heel makkelijk te beantwoorden, maar wanneer je het vergelijkt met je echte gedrag blijkt vaak dat dit niet zo is. Daarom zijn ooggetuige verslagen vaak onbetrouwbaar. Met gevoelens wordt dit alleen maar versterkt. Namelijk je gevoelens zijn al niet zo recht toe recht aan als wat je ziet. Je voelt 10 dingen tegelijk, die wisselen elkaar ook nog eens af. Dus logisch dat je op een ander antwoord komt dan je man. Wat niet betekend dat je het niet bij het rechte eind kunt hebben, ook je man kan zich vergissen.

Ik denk dat je gevoel achteraf altijd genuanceerder is dan je gevoel op het moment zelf. Op het moment zelf komen er allerlei gevoelens naar boven, en achteraf relativeer je deze. Nu kan een ander natuurlijk niet voor je invullen of jouw beschrijving van hoe je je voelde wel klopt, dat weet je alleen zelf. Als het gaat om de omschrijvig van de feiten dan kan het natuurlijk altijd zijn dat jij je bepaalde details herinnert, en je man hele andere details. Het is net wat voor indruk het op je heeft gemaakt. Soms kan het ook zo zijn dat je het onbewust sociaal wenselijk of wenselijk voor jezelf in gaat vullen. Betrouwbaar is het inderdaad niet altijd, dit komt regelmatig naar voren bij onderzoeken naar bv. getuigenverklaringen. Maar als het gaat om iets triviaals zonder ernstige gevolgen is het natuurlijk helemaal niet erg maar juist grappig hoe iedereen dezelfde gebeurtenis anders heeft ervaren.

Hersenen zijn als een soort netwerk. Alles wat je meemaakt wordt ergens heengeleid/ingestopt. Als je je langetermijngeheugen wilt aanspreken moet dat via allerlei weggetjes en als je het dan niet weet, moet je het even laten rusten. Grote kans dat het je onbewust niet loslaat en ineens weet je het weer. Er is natuurlijk ook een kans dat je het helemaal niet meer te weten komt. Dan heb je het zo ver weggestopt of was het op dat moment niet zo belangrijk dat je het in je geheugen hebt opgeslagen. Misschien hield je je op dat moment met iets bezig dat meer indruk gemaakt heeft. Of het verstandig is terug te bedenken, weet ik niet. Waarom zou het onverstandig zijn? Zeker als je weet dat het geen traumatische ervaring is. Het is altijd goed je hersenen te laten werken, om ze te trainen. Het houd je brein up-to-date en de kans op dementie op vroege leeftijd wordt ook kleiner als je geen "luie"hersenen hebt.
Lekker blijven herinneren, vooral de leuke dingen terughalen,zou ik zeggen.

Traceer eerst hoe het negatieve gevoel door je lichaam loopt. Om je
nare gevoel in stand te houden moet je brein het gevoel door je lichaam
verplaatsen. Deed je brein dit niet dan zou het nare gevoel uitdoven en zou er
geen probleem zijn. Vindt dus eerst het punt waar het negatieve gevoel begint
en voel waar het vervolgens heen gaat. Blijf het gevoel volgen totdat het je
lichaam verlaat of het beginpunt weer bereikt.

Is niet slim om te doen, sterker nog, dit is het domste wat je kunt doen...