Kun je motivatiegestoord zijn?

Nee dit wat jij zegt dat heb jij alleen, je ziet het nut niet van de zaken die van je gevragd worden... En dat laat zien dat er iets moois ligt om te ontdekken...
En dat is dat er inderdad geen nut bestaat... Het bestaat doodeenvoudigweg niet... Doel ook niet...
Het is namelijk aan ieder individu gegegen om zijn/haar eigen doel of nut ergens aan te verlenen... En als je dat doet, dan ervaar je dus wel een doel of een nut... Zo simpel als banaal is het...

Dus experimenteer met nut/doel in het leven... Geldt dat voor dit en ook voor dat... Welke zaken hebben dan weer wel nut en welke helemaal niet... Heeft ademen nut? of mag/kan ik ook daarmee stoppen...
Ik ga niet invullen wat je moet doen, maar misschien is het NUTTIG om daar eens naar te kijken...

Toegevoegd na 39 seconden:
Ik zie dit niet als stoornis, maar een teken van intelligentie..

Ik heb ook wel last van motivatie om met vervelende klusjes te beginnen. Maar zo erg als jij heb ik het niet. Wel herken ik dat ik ook als ik eenmaal begin er n iet snel meer mee ophoud en volledig erin opga.

Als ik hier zelf weer eens keer last van heb noem ik het gewoon lui. Want ik begin er niet mee omdat ik gewoon geen zin heb.

Maar ik denk dat in jou geval wel iets meer is dan luiheid. Ben je veel moe? Of heb je nog andere klachten. Misschien zit daar een verklaring in voor je gedrag.

Heel herkenbaar wat je daar beschrijft.
Ik heb dat zelf ook regelmatig precies zoals jij.
Moet mezelf dan echt oppeppen. Ik vertaal het na lang nadenken hierover toch als soms de zin van dingen niet inzien. En dan in een breder perspectief, zo van wat is in godsnaam het nut van een aantal zaken in het leven en dat vertaald zich dan naar doodnormale zaken in mijn directe omgeving. Laat maar, laat maar, denk ik dan, laat mij maar gewoon zitten.....of zo.
Terwijl ik het leven meestal ontzettend leuk vind en verder heel erg positief ben.
Maar het blijft raar dat er zo'n terugval kan zijn in motivatie terwijl ik inderdaad als ik echt ergens aan begin en ik vind het leuk ik er niet meer mee kan stoppen.

Ik denk eigenlijk iets heel anders nu ik er wat langer over na denk.
Aan iets nieuws beginnen betekent ten alle tijden stoppen met dat waar je mee bezig bent. Als je bezig bent met lekker in de bus zitten heb je geen zin om daarmee te stoppen, als je met een klus bezig bent heb je geen zin om daarmee te stoppen.
Ik denk dat je net als ik een levensgenieter bent. Je geniet van alle facetten en alle bezigheden. Je wilt met niets stoppen, omdat het zo goed voelt om iets (of juist niets, maar dat is ook iets) te doen.
Ik wil je bedanken voor deze vraag, want het heeft me aan het denken gezet en ineens begrijp ik ook beter waarom ik 's avonds niet naar bed wil en 's ochtends niet wil opstaan.
Het gaat dus niet om het motiveren om iets te gaan doen, maar om jezelf te motiveren om met dat waar je zo van geniet te stoppen.
+1 voor de vraag en ik zou zeggen: geniet verder van het leven!

Hmm - mag ik iets heel anders in de groep gooien? Misschien "völlig daneben", zoals de Duitsers zeggen, maar dat hoor ik dan wel.

Je schrijft dat je je moeilijk kunt zetten tot het doen van dingen. Dat je je met enige regelmaat moe voelt. En dat je veel piekert.

Dat zijn allemaal symptomen van depressie.

Ja, oeps.

Een heel milde vorm zo te horen, dat dan weer wel. Maar, als je dit kunt herkennen, is het wel iets om op te letten.

Dan denk ik aan dingen als: heb je meer het gevoel dat je leeft, of dat je wordt geleefd? Ben je overbelast? Of, wat vaak vergeten wordt: ben je onderbelast?

Bij veel mensen helpt het, juist dingen te gaan doen. Wel zelf "in control" blijven, dus niet (nog meer) geleefd worden.

Dingen doen geeft namelijk positieve energie - dat heb je, weliswaar in andere bewoordingen, al opgeschreven. En hoe meer bezigheden je hebt, hoe minder tijd je hebt om te gaan piekeren. Zo ontneem je jezelf de kans om jezelf weer de lusteloosheid in te piekeren.

Ik ben benieuwd of je dit enigzins herkenbaar vindt. Ook als dat niet zo is, kan het misschien toch helpen.