Hoe bepalen de hersenen wat relevant is om voor lange termijn te herinneren?

Nee dat is niet zo... De importantie bepaalt dat...

Zie je hersenen als een facilitair instrument... Het is er om jouw te dienen in jouw leven...

Als de hersenen niet optimaal of niet goed werken, kun je toch nog heel goed functioneren...

Er worden wel een kinderen geboren zonder hersenen, die overleven weliswaar niet, maar komen toch levend tevoorschijn vaak...

De hersenen leveren je persoonlijkheid op en houden die in stand... Als je geen geheugen had, dan kon je niet bestaan als persoon... En dan kun je niets spreken, horen of zien... De zintuigen zijn de opname-instrumenten voor jouw werkelijkheid...

Het LTM, long term memory, is goed voor de continuïteit op lange termijn, je moet iemand langer dan een dag moeten kunnen herinneren wil je een normaal leven kunnen leiden...
Maar wat er nu in dat LTM opgeslagen wordt, is een raadsel en puur individueel... Je krijgt daar geen lijst van, wat dat is... En je merkt in je leven naar mate je ouder wordt, hoe flarden op willekeurige momenten oprispen in je bewustzijn... En dat is helemaal niet gedachten alleen, een geur van vroeger, hoe nauwkeurig kun je een geur herinneren, bij mij is dat akelig nauwkeurig... Of een grafische overeenkomst van een beeld vroegen nu past bij een beeld van nu, ook weer akelig nauwkeurig is dat ook weer... Of een smaak of een gevoel, een aanraking, een houding, een situatie, allemaal niet denkzaken die ook in dat LTM opgeslagen zitten...

Kortom het is een raadsel en we weten er nagenoeg niets vanaf...

Daar zijn verschillende theorieën over. Het geheugen als eenheid is niet echt aan te wijzen in de hersenen. Men denkt dat de grote hersenen een belangrijke rol spelen. Uit onderzoek (o.a. met soldaten met hoofdletsel) blijkt dat als je een stuk van de grote hersenen mist je niet opeens van alles bent vergeten. Dit werkt dus niet zo als een harde schijf waarop op een specifieke sector een stukje informatie staat.

Men deelt het geheugen, zoals je aangeeft in een korte termijn geheugen en een lange termijn geheugen. In eerste instantie komen signalen vanuit de waarneming via de zintuigen binnen in het korte termijn geheugen en bij voldoende herhaling komen ze in het lange termijn geheugen. Dit model waarin het korte termijn geheugen de gegevens doorgeeft komt van de onderzoekers Atkinson en Shiffrin.

In een ander model fungeert het korte termijn geheugen als werkgeheugen. Een vergelijking met een computer (werk geheugen en opslag) ligt voor de hand, maar klopt fysiologisch niet.

Het lange termijn geheugen slaat de gegevens voor altijd op. Het probleem is echter om de gegevens weer boven water te krijgen en herhaling helpt hierbij. In onderstaande bron wordt zelfs gesproken van een onbeperkt geheugen met als voorbeeld een rus die moeiteloos rijtjes van 1000 woorden jarenlang kon opzeggen. Door trivia en hersenongelukken leren wetenschappers nog het meeste over het brein.

Ik denk dat naast herhaling ook herinnering en associatie een belangrijk aspect is om iets te onthouden. Als je rijtjes moet leren en je probeert ze te koppelen aan andere zaken onthoud je ze beter. Een ezelsbruggetje is een bekend voorbeeld. kortom, om te onthouden moet je er ook heel actief mee omgaan.

Kennelijk maken de hersenen onbewust ook een selectie voor wat relevant is om te onthouden. Ik heb dat diverse keren ervaren bij het fietsen naar de universiteit waarbij we een enorme fietsenkelder hadden. Lette je 's ochtends niet op dan zocht je je 's middags rot op een plek waar je de fiets eerder had neergezet. Ik heb in die tijd ook wel eens nagedacht wat je achteraf allemaal had gezien onderweg en het leek erop dat op de route die je elke dag fietste alleen bewuste uitzonderingen werden opgeslagen. Ik denk daarom dat onze hersenen ook heel veel irrelevante informatie filteren. Anders moeten alle waarnemening van de zintuigen worden opgeslagen en ik denk dat dat niet zo werkt.

Ik sta helemaal achter de theorie dat dat werk 's nachts gebeurt als je slaapt. Alle indrukken van die dag liggen op een hoop en alles wat er nog bij zou komen zou verdwalen tussen al die belevingen. Maar als je slaapt komt die voorrraadkamer tot rust; komt er even geen nieuwe post binnen. Dan gaat je geheugen dingen die je nog langer wilt heugen zeven en opbergen. In je droom zie je al die flarden voorbijkomen, maar onbewust want er moet rust blijven. Onbelangrijke details worden ver weg gestopt, relevante dingen krijgen een vooraanstaand plekje. 's Morgens heb je (na een goede nachtRUST) weer een helder, opgeruimd hoofd om de nieuwe dag te beginnen en er is weer plaats voor nieuwe ervaringen.

Ik las ooit eens dat zeer emotionele zaken in negatieve zin, voor altijd in je geheugen gegrift staan en dat dit ter bescherming van het organisme is.Zodat je onmiddellijk kan reageren wanneer je bedreigd wordt. Mensen die de oorlog meegemaakt hebben kunnen tot in detail de penibele situaties beschrijven . Ongetwijfeld waren er ook goede momenten, maar daar weten ze niet veel meer van.