Is het echt mogelijk dat eeneiege tweelingen een soort niet beschrijfbare connectie hebben?

Question

Dat bijvoorbeeld de 1 angst of pij heeft, en de ander die heel ergens anders is dat ook ineens voelt...

 · Accepted Answer

Van eeneiige tweelingen wordt nog tot op de dag van vandaag dankbaar gebruik gemaakt voor het doen van allerlei wetenschappelijk onderzoek, met name op het gebied van nature/nurture-vraagstukken (is het aangeboren of komt het door de opvoeding) waarbij met name de verschillen tussen eeneiige tweelingen die SAMEN zijn opgegroeid en die GESCHEIDEN zijn opgegroeid interessant is.

Natuurlijk zijn ook veel psychologische verschijnselen onderzocht. En dan blijkt dat, alle prachtige verhalen en romans ten spijt, eeneiige tweelingen NIET per definitie een nauwere band hebben dan normale tweelingen of zelfs normale broertjes en zusjes, en dat die band sterker is naarmate ze meer met elkaar en minder met andere brusjes of kinderen of volwassenen op kunnen trekken.

De grap is dat eeneiige tweelingen die samen opgroeien grotere kans lopen ' als één kind´ te worden gezien - opgevoed,waardoor ze ook wat meer naar elkaar toetrekken ende onderlinge band iets steviger wordt. Maar bij eeneiige tweelingen die bij de geboorte gescheiden zijn, is daar weinig tot niks van te merken.

De vaak frappante overeenkomsten tussen eeneiige tweelingen die elkaar pas op latere leeftijd leren kennen, zijn in de regel ook altijd meer cultureel bepaald dan aangeboren, en kan zelfs zo ver gaan als overeenkomstige namen die ze hun kinderen hebben gegeven.

Wel hebben ze  de zelfde genetische aanleg voor bepaalde aandoeningen en een grotendeels overeenkomstig immuunsysteem. Maar ze zijn niet allebei een half mens, met zenuwen die zich over de andere persoon uitstrekken. Nog frappanter :  zelfs siamése tweelingen voelen niet altijd elkaars pijn !

Cryofiel · Answer

Ik zal de wetenschappelijke visie beschrijven, met de reden waarom we tot die visie zijn gekomen.

Zo'n gevoel hebben sommige tweelingen inderdaad. En veel mensen geloven die gevoelsverhalen ongezien, omdat het zo fijn voelt dat er zoiets bijzonders zou bestaan.

Natuurlijk zijn deze ervaringen gecontroleerd, in goede samenwerking met eeneiïge tweelingen. Soms door ze (met hun toestemming, natuurlijk) echt pijn te doen, of ze echt iets emotioneels te laten ervaren; soms door gebruik te maken van toevallige ongelukken of blije gebeurtenissen.

Bij al die controles bleek dat er niets te merken was van een connectie tussen de beide helften van de tweeling.

De conclusie moet dus zijn dat er ofwel helemaal geen speciale connectie bestaat, ofwel dat er wel een connectie is, maar dat die verdwijnt zodra je er goed naar gaat kijken.

 · Answer

Eeneiige tweeling zijn is heel byzonder, ik kan het zeggen want mijn eeneiige tweelingzus woont in Nederland en ik in Israel, wat zo frappant is dat je elkaar heel goed aanvoelt en dingen met elkaar deelt, maar pijn kan ik niet voelen en andersom ook niet, wel psychische pijn.

Een niet beschrijfbare connectie is mooi uitgedrukt, in feite is het wel zo, als mijn zus angst heeft of ergens mee zit bel ik vaak op, terwijl ik er niets vanaf wist, er verteld ze me wat er aan de hand is...de connectie en (ge)voelsprieten van eeneiige tweelingen zijn uniek.

Gevoelsmatig heb je een sterke band, hoe het komt moet je misschien het antwoord van Marleen lezen, ze geeft een uitgebreid antwoord op basis van allerlei factoren.

 · Answer

Ik geloofde heilig in, ook al heb ik hier geen onderbouwing voor in de wetenschappelijke zin.
Maar ik geloof in de energetische connectie en de energetische banden die mensen met elkaar kunnen hebben. De energie die in ons is en in het universum waar we allemaal deel van uitmaken. De Chinezen noemen dit Chi. De Japanners Ki en het volk uit India noemen dit Prana. Allemaal woorden voor de universele levensenergie.

Is het echt mogelijk dat eeneiege tweelingen een soort niet beschrijfbare connectie hebben?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Weet jij het beter..?