Kan een psycholoog / psychiater zichzelf helpen als hij/zij zelf psychische problemen krijgt?

Ik denk het niet. Het is enorm lastig om objectief naar jezelf te kijken. Het is waarschijnlijk aan te raden om een collega te raadplegen.

psychologen zijn ook gewoon mensen en je staat er inderdaad van te kijken dat ze soms onder het zelfde lijden als datgeen waar ze hun patienten mee helpen. Ik zou ook verwachten dat ze "daar boven staan" gezien hun kennis, maar het is blijkbaar niet zo. volgens mij raadplegen ze dan een collega

Ik kan je verzekeren dat beroepsbeoefenaars in de gezondheidszorg vaak lastige patiënten zijn, ongeacht of ze zichzelf behandelen of een beroep doen op een collega. Op GGZ-gebied is dat alleen maar nog lastiger. Ik heb regelmatig van mijn vrouw te horen gekregen dat ik niet op mijn werk zat als ze psychosociale problemen bij me aankaartte en zelf in therapie had ik in eerste instantie het gevoel twee petten op te hebben. Een beetje therapeut kan daar wel mee omgaan en het helpt natuurlijk wel als je er zelf open kaart over speelt.

Bijna alle psychologen/psychiaters hebben een eigen mentor, waar ze, vóór ze met therapieën bij patienten gaan beginnen, zelf in therapie gaan om onverwerkte zaken uit hun verleden op een rijtje te zetten en ermee te leren omgaan. Anders zouden ze bepaalde gebieden hebben, waar hun mening zó getekend is door hun eigen verleden, dat ze geen goede hulp zouden kunnen bieden. En dat hoeven geen ernstige zaken te zijn, maar ieder opgroeiend jong mens heeft een puberteit doorgemaakt, of is of heeft gepest op school, bijv. Kleine of grotere littekens, die goed geheeld moeten zijn. Loopt zo iemand dan later tegen iets aan waardoor hijzelf/zijzelf vast komt te zitten, gaan ze weer eens uitgebreid met hun mentor praten. En voor die mentor is het gewoon iemand, die een wijs en luisterend oor nodig heeft, en een beetje empathie en sympathie.

Je ziet inderdaad vaak dat psychologen en psychiaters zelf ook niet helemaal van je koekoek zijn. Als je teveel nadenkt over menselijk doen en denken, dan word je ook tureluurs. Hoe kan een psycholoog of psychiater zichzelf helpen? 1. Een psychiater kan zichzelf uiteraard pillen voorschrijven als hij het voor elkaar zou krijgen om zichzelf te diagnostiseren. En op deze manier zichzelf dus 'helpen' :) 2. Een psycholoog of psychiater zal ruime kennis over een bepaalde stoornis hebben, en daarmee kan hij misschien voorkomen dat hij erger word door op tijd in te grijpen wanneer de symptomen beginnen. Dit is een groot voordeel. (bij bijvoorbeeld depressies of angststoornissen) Wanneer een psycholoog/psychiater echter een serieuze geestelijke ziekte ontwikkeld (bijvoorbeeld Schizofrenie) Dan is hij gewoon de sjaak, aangezien hij de helderheid van geest zal beginnen te verliezen en geofrceerd wordt hulp van buitenaf in te schakelen.

Er is een heel interessante docu geweest, pas geleden herhaald, en die heet "kijken in de ziel": http://tvblik.nl/kijken-in-de-ziel/in-therapie. Daarin krijg je heel veel info, ook op de vraag die je hier stelt.

Nee,want ook een psycholoog/psychiater lijdt hetzelfde onder opgelopen trauma's of depressies,e.d. als ieder ander. Hij/zij kan natuurlijk wél de situatie beter qua kennisexpertise inschatten en duiden,maar dat neemt niet weg,dat dáárdoor het lijden zélf minder wordt aan de problemen waaraan die psychiater/psycholoog onderhevig is. Ok hij/zij zal dan noodgedwongen deskundige hulp van een collegapsychiater/-psycholoog moeten inroepen. Die andere psychiater/psycholoog kan dan vanuit een objectief oogpunt gezien en met behulp van het belichten van het probleem van die ander (de patiënt) vanuit een niet-betrokken standpunt,dus het probleem vanuit een héél andere standpunt benaderen en dus een professionele,niet emotioneel betrokken,begeleiding/behandeling geven.

Als zij mij kunnen vertellen wat normaal gedrag is voor mensen dan hoeven zij zichzelf niet eens meer te helpen.