Waarom kun je lucht niet voelen?

Wat is voelen eigenlijk.
De tastzin (of aanrakingszin) is het vermogen van een organisme om aanraking of druk waar te nemen. Het voelen kun je in vier groepen indelen:

Lichte aanraking: deze wordt op de onbehaarde huiddelen gedetecteerd door tastlichaampjes. De fijne tastzin kan getest worden door met een plukje watten zachtjes over de huid te strijken.

Aanhoudende aanraking: deze komt als prikkel binnen via de tactiele zenuwuiteinden. Ze blijven hun pulsen nog lang afvuren naar de hersenen nadat de aanraking begon. Dit is ook nodig om zich bewust te blijven van de langdurige aanraking.

Vibraties en snelle variaties in druk: deze worden verwerkt door druklichaampjes Hiermee kan een organisme bijvoorbeeld de trillingen van een aardbeving voelen. Deze lichaampjes bevinden zich in de handpalmen, voetzolen, geslachtsorganen en tepels, wat suggereert dat ze ook een belangrijke rol spelen bij de seksuele stimulatie en bij het zogen.

Bestreken huid: deze wordt geregistreerd door de peritrichale zenuwen. Dit zijn zenuwuiteinden die om de haarfollikels gedraaid zitten. Het gevoel dat deze peritrichale zenuwen veroorzaken is duidelijk op te wekken door tegen de natuurlijke stand van de hoofdharen in te strijken.

Lucht is een zeer ijle stof (s.m. 1,29 kg/m³). Als op een windstille dag de lucht met constante druk op ons lichaam drukt, zal onze tastzin dit niet (kunnen) waarnemen, daar uit de beschreven werking van de tastzin blijkt dat er wel sprake moet zijn van beweging of wisselende druk om de tastzin aan het werk te zetten.

Lucht die in beweging komt door verschil in druk noemen we wind. Als het dus waait (beweging) of je beweegt je arm snel door de lucht, wat gelijk staat met wind, dan kan onze tastzin de verplaatsende lucht wel waarnemen. Natuurlijk is er ook een vorm van luchtweerstand die je tastzin waarneemt als druk, maar je tastzin voelt daarnaast WEL DEGELIJK lucht. Als je met je hand in de lucht grijpt is de zich verplaatsende lucht te laag dat je tastzin deze beweging kan waarnemen. Maar zodra je de snelheid verhoogt (arm door lucht) neemt de snelheid van de lucht (=beweging) toe en passeer je de grens waar je tastzin begint te voelen.
Een dier kan kleiner luchtbewegingen eerde waarnemen dan een mens. Dit doen ze b.v. met hunne snorharen, die in een zacht windje eerder gaan bewegen en dus voelen.