De straal is geen lichtstraal. Het is een straal van elektrisch geladen deeltjes - in dit geval van de positief geladen protonen.
Een elektrisch geladen deeltje wordt afgebogen wanneer het door een magnetisch veld beweegt.
Door de hele tunnel staan (supergeleidende) elektromagneten, die een sterk magnetisch veld opwekken. Dat magnetische veld buigt de voortrazende deeltjes af, zodat ze netjes de ronding van de tunnel volgen.
Door de magnetische velden te beïnvloeden, kunnen de experimentatoren de bundel deeltjes richten en focusseren.
Toegevoegd na 4 minuten:
Een rechte buis is makkelijker dan een ronde tunnel omdat je de deeltjes niet steeds hoeft af te buigen - in een tunnel moet je ze wel steeds afbuigen om ze in de rondlopende tunnel te houden, en dat afbuigen is moeilijk en het kost energie.
Waarom dan een ronde tunnel en geen rechte buis?
Het voordeel van een ronde tunnel is dat je de deeltjes kunt "bewaren" - ze draaien gewoon steeds hun rondjes. Bij elk rondje kun je wat nieuwe deeltjes aan je verzameling toevoegen. Zo kun je heel veel deeltjes verzamelen - ofwel, een bundel maken van een zeer hoge intensiteit.
Als je dan uiteindelijk de twee tegen elkaar in draaiende bundels deeltjes zodanig afbuigt dat ze op elkaar knallen, heb je in één experiment veel meer botsingen tegelijk dan je ooit in een rechte buis zou kunnen bereiken.
Op die manier heb je veel meer kans dat je precies die zeldzame botsingen meepikt waarbij de deeltjes toevallig zodanig botsen, dat er interessante brokstukken onstaan.
Toegevoegd na 13 minuten:
Zie de Bron (afkomstig van CERN zelf) voor een uitleg van de werking van een deeltjesversneller.
- Bronnen:
-
http://indico.cern.ch/getFile.py/access?co...