Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Antwoorden (4)

Een isotoop is een element met een ander aantal neutronen, maar dus wel hetzelfde aantal protonen. Bijvoorbeeld waterstof heeft 1 proton en geen neutronen, maar heeft een minder voorkomend isotoop met 1 proton en 1 neutron.
Soms is een isotoop instabiel, waardoor het radioactief is. Dus zeker niet alle isotopen zijn radioactief.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Atoomkernen bestaan uit protonen en neutronen. Het aantal protonen bepaalt ook de elektronenconfiguratie en daardoor de chemische eigenschappen. Atomen met verschillende aantallen protonen hebben daardoor totaal verschillende chemische eigenschappen. We spreken dan van verschillende elementen.
Als twee atoomkernen hetzelfde aantal protonen hebben, maar een verschillend aantal neutronen, dan zijn de chemische eigenschappen vrijwel gelijk. Alleen het atoomgewicht is anders. We spreken dan van isotopen.
Als de verhouding tussen de aantallen protonen en neutronen te onevenwichtig is, dan kan zo'n atoomkern niet bestaan. Andere verhoudingen zijn instabiel en vallen na enige tijd uiteen. Zulke kernen noemen we radioactief. Van de meeste elementen zijn er ook een of meer stabiele isotopen. Die komen dan in vaste verhoudingen in de natuur voor.
Je kunt van isotopen nuttig gebruik maken bij een medisch onderzoek door een stof die ingenomen wordt te "markeren". Je voegt dan met opzet naar verhouding meer van een bepaalde isotoop toe. Omdat de chemie hetzelfde is gedraagt de stof zich in het lichaam normaal. Als we het isotoop later in een bepaald orgaan aantreffen, dan weten we waar de ingenomen stof terecht is gekomen.
De koolstof-14 methode is een andere toepassing van isotopen. Door naar de verhouding C14/C12 te kijken kun je berekenen hoelang het geleden is dat een bepaalde organische stof in een levend organisme zat.
(Lees meer...)
WimNobel
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Mooi en duidelijk uitgelegd + Isotopen hebben dus geen functie "an sich".
Ze zijn er gewoon, en wij hebben geleerd om de eigenschappen van de isotopen voor bepaalde toepassingen te gebruiken, waardoor wij een functie voor ze gecreëerd hebben.
De atoomkernen hebben geen functie maar zijn samenstelsels van kerndeeltjes (neutronen en protonen) die na de Big Bang gevormd zijn. Tijdens de Big Bang is er bijna alleen maar waterstof gevormd, met als zwaarste element radioactief Beryllium. De vorming van duurde maar 17 minuten, wat de aanwezigheid van Deuterium verklaart, een stof, die snel verder reageert.
De meeste andere atoomkernen zijn door kernfusie in de sterren gevormd en hebben daar miljarden jaren over gedaan, zodat de isotopen met de laagste energie ook het meest voorkomen (56 ijzer , 12koolstof, 16zuurstof), de druk en de temperatuur in de ster bepalen welke fusieprocessen mogelijk zijn.
Ze zijn echter hier op aarde gekomen na zeer zware sterexplosies en tijdens die explosies hebben ze blootgestaan aan een neutronenbombardement. Dat is de reden dat er ook elementen zwaarder dan ijzer zijn ontstaan en radioactieve elementen.
Er zijn slechts weinig radioactieve elementen overgebleven, alleen de elementen met een halfwaardetijd van miljarden jaren, en vanuit die elementen reeksen van korter levende isotopen, die maar in zeer kleine maar wel erg radioactieve hoeveelheden voorkomen (zoals radium in uraniumerts). Het eindpunt van de radioactieve reeksen zijn de diverse isotopen van lood. De samenstelling van lood wordt om die reden gebruikt om de leeftijd van de aarde en meteorieten te bepalen.
In kerncentrales worden isotopen gevormd door kernsplitsing. Dat is een zeldzaam proces indien het spontaan gebeurd (spontane kensplitsing wordt overigens ook voor leeftijdsschattingen van rotsen gebruikt), maar in kerncentrales worden de splitsingen opgewekt door neutronen van de juiste energie. Doordat neutronen geen lading hebben kunnen ze gemakkelijk een verbinding met de kern aangaan, in sommige gevallen vallen de kernen dan door de extra uiteen in twee flinke brokken en een aantal neutronen. Het schijnt dat er op sommige plaatsen op aarde met zeer veel geconcentreerd Uranium ook dit soort kernsplitsing heeft plaatsgevonden.
Isotopenverhoudingen zeggen ook veel, zelfs de plaats van dieren in de oceanische voedselketen kan aan de hand van isotopenverhoudingen van stikstof vastgesteld worden. De lichtere stikstofisotopen diffunderen sneller het lichaam uit via nieren, kieuwen etcetera (denk ik). Bij oceaanwater verdampen watermoleculen met lichte zuurstofatomen sneller, waardoor er een verrijking met zwaar zuurstofisotoop optreedt en omgekeerd de regen weer meer lichte zuurstofisotopen bevat.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Isotopen hebben normaal gesproken dezelfde functie als het "normale element.
Het maakt alleen de dichtheid dangroter.
Zi bevat Chloor voor 1/4 deel een zwaarder isotoop welke niet radioactief is (vandarre is de atoommassa van Chloor 35,45 en bestaat uit twee stabiele isotopen.

Een ander huis, tuin en keukenelement is Kalium.
Gewoon Kalium heeft een massa van 39 maar een heel klein beetje is Kalium 40. Deze is wel radioactief en maakt kalium zouten in zijn geheel dus zeer licht radioactief.

We worden dus omringd door isotopen.
Vooral de isotopen van zware elementen kunnen zeer radioactief zijn.
Het gewone uranium 238 is nauwelijks radioactief maar een heel klein beetje U235 is wel erg radioactief en was de splijtstof van de eerste atoombom.

Dus zijn isotopen een natuurlijk verschijnsel, de isotopen van de zware elementen die radioactief zijn vervallen uiteindelijk tot lood wat niet radioactief is en ons goed beschermt tegen radioactieve straling....
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding