Waarom zou je gaan titreren met fenolftaleïne (omslagtraject 8,2 tot 10,0) als je pas iets merkt als de oplossing een pH groter dan 10,0 heeft?

Fenolftaleine wordt vaak voor sterke zuur- en basen-titraties gebruikt.

ten eerste ontleedt het niet.
ten tweede is de hoeveelheid base/zuur vanaf pH 7 tot pH 9 (zeg maar) buitengewoon gering, een deel van een druppel voldoet om de pH voldoende te laten veranderen
om de fenolftaleine te laten kleuren of ontkleuren.

Als je een blanco doet , zul je zien dat buitengewoon weinig base fenolftaleine kleurt, binnen de marge van de fout, zeker als je de blanco meeneemt in de titratieberekening.

Je kunt ook op pH titreren maar juist bij sterke zuren en basen schiet die door het pH 7 gebied heen, wat met zwakke basen en zuren juist niet zo is.

In dat laatste geval moet je de pH van het omslagpunt weten en -of een indicator die op het goede omslagpunt , ook omslaat, of een pH meter gebruiken.

Soms echter is een pH meter onbruikbaar, vooral stoffen waar zilverionen in zitten, doen de minuscule zoutbrug in de samengestelde electrode verstopt raken.

Een ander punt is de prijs, elektroden zijn kostbaar, moeten geijkt worden, zijn gevoelig voor temperatuur en hebben een beperkte levensduur.
Dus is fenolftaleine een uitstekend reagens voor sterke zuur/base titraties.

Toegevoegd na 2 uur:
Ook wanneer er basische zouten ontstaan (dat zijn zouten van een sterke base en een zwak zuur zoals natriumacetaat, ligt de pH van dit zout in oplossing dicht bij het omslagtraject van fenolftaleine (FF).

Dus bij titratie van sterke zuur/basen en sterke basen/zwak zuur zit je met FF goed.
het gaat mis wanneer je zwakke basen (NH4 groep)
met sterke zuren titreert, de zouten die dan ontstaan zijn enigszins zuur, zoals salmiak (NH4Cl).

Zo is het titreren van Ammonia met 0.100N zoutzuur op FF
geen goede keus, salmiakzout (wat ontstaat) heeft opgelost een pH die richting de 5 ligt.
Hier zou Methyloranje wellicht een betere indicator zijn.