Kun je jezelf zien zoals je bent?

Ha, die Lino;

Een foto die een ander van je heeft gemaakt moet toch een aardige indruk geven, lijkt me.

Mijn ervaring is dat het beeld wat je ziet op een foto of een film overeenkomt met hoe anderen je zien. Mij valt namelijk altijd op dat ik niet vind dat ik er op lijk, maar anderen herkennen me wel. Je bent gewend aan je spiegelbeeld en denkt dat anderen je ook zo zien, maar dat is dus niet zo.

Filosofisch gezien kun je jezelf onmogelijk zien zoals je bent, je kunt hooguit je zelfbeeld "zien", dat kan afwijken van het beeld wat anderen van je hebben. We nemen allemaal de werkelijkheid verschillend waar met onze hersenen. We nemen alleen de "binnenwereld" waar, niet de buitenwereld.

Kijk in twee spiegels die 90 graden hoek maken, en dan precies in het midden.

Ja hoor in waarheid is er maar één ZELF

fysiek is het misschien mogelijk. Maar zijn wij niet allemaal de kern van ons eigen atoom. De atoom is onze omgeving, en de kern dat zijn wij zoals we in onze omgeving staan. De kern kan zichzelf niet zien, wat is zichzelf, maar alleen de neutronen die om de kern heen bewegen kunnen de attoom aanschouwen, maar die zien allemaal weer een ander stukje, en nooit de gehele kern.

Kunnen we uberhaupt ooit helemaal gezien worden door ons zelf of door een ander zoals we echt zijn?

Is wat we zien niet iets meer dan alleen maar een beeld, van ons zelf, en van een ander? wie zegt dat dat beeld ook maar iets in de buurt komt van hoe het echt is?

Ga voor je webcam staan. Dit geeft meestal een reeel beeld. Als je namenlijk met je hoofd naar links beweegt gaat je hoofd op je beeldscherm naar rechts. (anders dus dan in een spiegel)
Raar om te zien hoe anders je er uitziet als je jezelf ziet zoals anderen je zien!

Volgens mij is je zelfbeeld altijd afwijkend dan het beeld dat anderen van je hebben. Net zoals twee vrienden weer anders kijken naar een andere derde vriend. Het zegt wat over jouw persoonlijkheid en die van anderen.
En wat me opvalt is dat wanneer je iemand kent met een a-symmetrich gezicht je zo kunt wennen aan die a-symmetrie dat het je na verloop van tijd niet meer opvalt. Zo is het wel weer zichtbaar als je diegene eens in de spiegel ziet. Ik heb dus geen idee of dat bij jezelf in de spiegel (en in het echt, maarja dat zie ik dan weer niet) ook zo is. Wie weet heb ik wel een enorm a-symmetrisch gezicht, maar zie het niet door die gewenning. (goeie vraag..)

Luister naar je opgenomen stemgeluid.
Zo kijk je ook naar jezelf. Het klinkt heel anders dan je altijd denkt.

Van binnenuit denk je jezelf te kennen.
Van buitenaf blijk je een heel ander persoon te kunnen zijn of lijken.