hoe kwamen de mensen in de prehistory aan hun nodige calcium?

Zij knaagden ongetwijfeld de botten van hun prooi. Daar zit calcium in. Bovendien was de sterfte veel groter doordat het dieet en de hygiëne minder goed was.

Mensen uit die tijd waren verzamelaars. Het waren nog geen stoere jagers op de open savannes. Ze aten meestal dat wat bij het water voortkwam. Wadend door ondiepe meren kamden ze rustig de oevers af, op zoek naar vis, vogeleieren en schaaldieren.
Ook ander voedsel in de buurt van water zoals planten en vruchten werden verzameld. twee grote voedselgroepen - granen en zuivel- ontbraken in hun oerdis, omdat de veeteelt en landbouw nog niet hun intrede hadden gedaan.
Dseondanks blijkt uit voedingskundige berekeningen dat de oermaaltijd verrassend goed voorzag in vitamines, mineralen, vezels en vetzuren.

Uit onderzoek van skeletten van mensen uit de oertijd blijkt dat een lage botmassa veelvuldig voorkwam. Geschat wordt dat de Oerdis bijna 700 mg. per dag bevatte en dat is inderdaad lager dan we tegenwoordig gewend zijn.
Echter fracturen waren zeldzaam.
Bovendien kwam een lage botmassa zowel bij mannen als vrouwen voor en ontbreekt het typische botverlies en toenemende fragiliteit, dat tegenwoordig zo kenmerkend is
bij osteoporose.
Ook ander onderzoek concludeert dat de botten in de oertijd sterker waren dan tegenwoordig. Gedacht wordt dat het hoge gehalte aan kalium en het lage gehalte aan natrium een calciumbesparend effect hebben gehad in de oermaaltijd.