Het is maar hoe je het bekijkt (of: beluistert ;-)). Dat er überhaupt zoiets bestaat als een zuiver fotografisch (eigenlijk: eidetisch) geheugen, is nooit aangetoond. Ik heb mijn eigen geheugen wel eens omschreven als audiografisch, omdat ik grote delen van gesprekken vaak letterlijk terug kan halen, met intonatie en alles erbij. Maar écht audiografisch/eidetisch is dat natuurlijk niet, net zoals de meeste mensen die hun eigen geheugen fotografisch noemen, of bij wie dat door anderen zo omschreven wordt, ook geen echt fotografisch geheugen hebben. Zij hebben gewoon een bovengemiddeld goed geheugen, wat waarschijnlijk ook geldt voor mensen die meer auditief zijn ingesteld en die dát soort informatie vaak goed onthouden.