Is 'the missing link' nog steeds 'missing'?

Door het mechanisme van de evolutie moeten de nakomelingen van een individu steeds zeer veel op elkaar lijken. Dat betekent dat elke overgang steeds zeer geleidelijk is. Tijdens de beginjaren van de theorie werd door tegenstanders van de evolutietheorie opgeworpen dat er geen geleidelijke overgang was tussen bijvoorbeeld de mens en de andere mensapen was. Deze tegenwerping was eigenlijk al omvergeworpen toen de Nederlander Dubois zijn Java mens vond. Sindsdien zijn er steeds meer mensachtigen gevonden die zo ongeveer de hele tijdsschaal bedekken tussen de moderne mens en de gemeenschappelijke voorouders van de moderne mensapen. Voordeel voor de aanhangers van de missing link is dat er elke keer twee missing links bijkomen als er 1 wordt gevonden. De meeste overblijfselen die worden gevonden zullen geen voorouders zijn van de moderne mens, maar tijdgenoten van die voorouder en vaak ook behorend bij een andere soort als onze illustere voorouders. Den hierbij bijvoorbeeld aan chimpansees en bonobos. Het is goed voorstelbaar dat er in bepaalde periodes tientallen mensachtige soorten tegelijkertijd hebben geleefd. Het vinden van een exemplaar van onze vooroudersoort als fossiel is dan niet erg waarschijnlijk. Het is een soort ziekte van paleontologen om elk mensachtig fossiel meteen aan onze vooroudersoort toe te schrijven.