Waarom ging men er eerst vanuit dat de erfelijke code niet in DNA, maar in eiwit zat verborgen?

"Onderzoek naar eiwitten en hun eigenschappen begon omstreeks 1800 wanneer wetenschappers de eerste sporen ontdekten van een op dat moment onbekende klasse organische verbindingen. Sindsdien is de kennis er enorm op vooruitgegaan en is het besef gegroeid dat deze verbindingen onmisbaar zijn voor zowat alle levensprocessen." ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Proteïne)

In deze passage - andere site - zegt men inderdaad wat jij op school hebt gehoord: "Lange tijd dacht men dat de erfelijke code wel in die belangrijke eiwitten moest zitten, totdat eenduidig werd vastgesteld dat DNA de erfelijke drager was en dat genen uit DNA bestonden." http://www.100jaarfarmacologie.nl/educatie/proteomics.html

Totdat het volgende gebeurde: "De basisregels van de genetica - hoe organismen eigenschappen aan hun nakomelingen doorgeven - werden in de negentiende eeuw het eerst ontdekt door Gregor Mendel wiens werk rond 1900 bekend werd" (http://nl.wikipedia.org/wiki/Genetica#Mendel_en_.22klassieke.22_genetica)

Kortom mijn antwoord: Ik denk dat wetenschappers op basis van het belang dat die eiwitten hadden, zie 1e link, de vooronderstelling hebben aangenomen, dat daar de code in zou moeten zitten. Maar dat is míjn veronderstelling, misschien dat er een nóg specifiekere reden voor was.

DNA is opgebouwd uit 4 verschillende nucleotiden.
Eiwitten zijn opgebouwd uit zo'n 20 verschillende aminozuren.
Stel je voor dat je een geheime code maakt ****.
Als op elk van die sterretjes de letters ABCD mogen staan heb je veel minder mogelijkheden dan wanneer op elk sterretje de letters A t/m T mogen staan.
Dus een eiwit leek de voorkeur te hebben voor het opslaan van genetische informatie.