Wat zit tussen de (als er meer zijn) universieën?

Kun je iets met "niets"?

Filosofisch valt te beargumenteren dat het zinloos is te beredeneren wat er in een multiversum tussen de universa zit, omdat informatie daarvandaan ons nooit kan bereiken en wij er nooit informatie naartoe kunnen sturen, en we het dus nooit zullen kunnen onderzoeken. Het is dus eigenlijk zinloos om erover te redeneren.

Niemand weet dit maar ik denk zelf dat het te vergelijken is met een ruimte die vacuum getrokken is, niets dus zelfs geen lucht, maar het gaat wss nog veel verder dan wij kunnen bevatten, er zal geen ruimte en geen tijd zijn in deze dimensie

Buiten het/een universum is er niets, net zoals er voor of er na. Een universum is juist de omschrijving van een geheel van waar en wanneer er iets zou kunnen zijn, afhankelijk van welke dimensies er in het universum heersen. Buiten een universum geen tijd/ruimte, de tijd begint en eindigt met en in je universum. In principe kan je jezelf al een aantal universums voorstellen, door van het onze één of meerdere dimensies weg te laten. Elke andere versie laat echter geen (al dan niet intelligent) leven toe. Meteen ook een antwoord waarom dit universum voor ons op maat gemaakt lijkt te zijn: we zouden in geen ander kunnen bestaan. Als inderdaad alle mogelijkheden zich voordoen, is het dan eerder een kwestie van noodlot dan van geluk.
Als er dus meer zijn en ze liggen niet door elkaar, dan is er niets tussen. Ze zouden echter even goed door elkaar kunnen liggen, zonder dat we dat zouden merken. In sommige theorieën zijn de zwakke kernkrachten of het elektromagnetisme gevallen van of gevolgen van inter-universele dimensies die in twee of meer universums gelden.

Ik neem aan dat je met universieen het idee van "parallel universes" bedoeld dat in de natuurkunde wel eens de kop op steekt.

In de quantum-mechanica worden die parallel universes gebruikt om de verschillende uitkomsten te beschrijven die ontstaan als deeltjes 'keuzes' maken. Elke keer als er ergens een (onafhankelijke) keuze wordt gemaakt tussen twee alternatieven kun je 'doen alsof' er eigenlijk twee universa zijn, eentje waarin de ene keuze wordt gemaakt en eentje waarin de andere keuze wordt gemaakt. Zo ontstaan er dus een heleboel parallelle universa die er allemaal een klein beetje anders uitzien.

Als ik nu naar je vraag kijk, zie ik dat `er tussenin' niet altijd een zinvol begrip is. Dat is namelijk alleen zinvol als je niet een 'keuze tussen twee dingen' hebt, maar als er altijd ook wel keuzes zijn die 'er tussenin zitten'.

Geloof jij dat er altijd wel een 'gulden middenweg' is als er een keuze te maken is, dan is het antwoord op je vraag "wat zit er tussen de universieen" simpelweg "nog meer universieen".

Eigenlijk is dat hetzelfde als het antwoord op de vraag: "wat zit er tussen twee getallen?" als je alleen naar de natuurlijke getallen kijkt (0,1,2,3,...) dan is het antwoord "niks", maar als je ook bijvoorbeeld breuken meeneemt dan is het antwoord "nog meer getallen"...

Als je de onderstaande bron leest, zie je dat er ook nog een andere 'multiverse' is, waarin er van uitgegaan wordt dat er andere universa zijn waarin de de fysische constanten anders zijn (zodat water niet kookt bij 100, maar bij 12 graden celcius en dat soort dingen). Ook dan is het antwoord op de vraag "wat zit er tussenin" simpelweg: "nog meer universa", net als bij de getallen.

By the way: het is allemaal maar een wiskundig spelletje...

Het antwoord daarop verschilt met de opvattingen van de astronomen. Een er zijn zelfs astronomen die er hier omtrent verschillende opvattingen op na houden. Erg verwarrend voor ons leken, maar wel leuk.
Twee opvattingen vallen me op:
> er waren (en zijn) meerdere Bigbangs doordat de ruimten om hun heen, populair gezegd, expandeerden. Tussen die ruimten is er geen ruimte, dus ook geen leegte(n). Maar tussen de universa die toen ontstonden, zitten nu hun sterren, donkere materie enz.
> de andere opvatting, de M-( van membraan) of Braantheorie gaat uit van flinterdunne velletjes die, als ze te dicht bij elkaar komen een soort Bigbang te weeg brengen. Tussen die velletjes zouden er dus wel leegtes zijn.
Snap jij het nu? Nou ik ook niet!

-We weten nog nauwelijks iets over hoe het precies zit met ons universum, laat staan met de begrenzing daarvan, en we zijn al benieuwd naar de andere universa met ook nog de vraag wat er mogelijk tussen zit.

-Er is hier nog genoeg te onderzoeken, te ontdekken, waarvan de kans groot is dat (net als bij het absolute nulpunt) we er steeds dichter bij kunnen komen, maar het onmogelijk is het helemaal te benaderen.
-Met de aanname dat er alleen maar ons universum bestaat zijn we eigenlijk al klaar met de vraag.

-MAAR IS DIT WEL ZO?
-Eerst zal de vraag of er nog andere universa kunnen bestaan beantwoord moeten worden, om daarna proberen te bedenken wat er mogelijk zich daar nog tussen kan bevinden.

-Of je het gelooft of niet, theoretici beantwoorden dit met een, ja!
-Het klinkt onvoorstelbaar, maar het idee komt rechtstreeks uit de theorie van de quantummechanica
-Een set van wiskundige regels die beschrijven hoe het universum werkt op de kleinste schalen, binnen de atomen.
-De quantummechanica zegt dat materie en energie spontaan uit de vacuüm-ruimte wordt weergegeven, dankzij een z.g. quantumfluctuatie; een soort hik in het gebied van energie dat de kosmos doordringt.
-Kosmologen zeggen dat een quantumfluctuatie de aanleiding gaf tot de Big Bang.
-Dit brengt automatisch met zich mee dat quantumfluctuaties overal kunnen gebeuren, en op elk moment.
-Als ons universum is geboren uit een quantumfluctuatie zeggen de theoretici, dan is het mogelijk dat andere quantumfluctuaties ook andere universa hebben voortgebracht.
-Er is een probleem. Als andere universa bestaan is er voor ons geen enkele manier om hun op te sporen.
-Het is en blijft geen toetsbaar idee.

-Als ik een poging zou wagen om dit te willen visualiseren, dan kom ik tot iets van een eeuwigheid niets, met hier en daar bollen van energetische activiteiten die wij als universa kunnen beschouwen.

-Ik heb veel liever dat onderzoekers hun resultaten en de ernst daarvan, over de gevaren van grote hoeveelheden dioxine, hormonen, antibiotica en zijn resistente bacteriën, duidelijk kunnen maken aan al onze machtige beleidsmakers. Dit zou al een goed begin kunnen zijn met het mogelijk te maken dat er nog heel lang wat te ontdekken valt.

-Wat zit er tussen hun oren? Wat ruist er door het struikgewas? Zo'n heel klein dingetje, die het waar maakt dat dromen maar bedrog zijn!
-De wereld draait door en ik nu ook!