Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe komt zuurstof in de oceanen?

Vissen hebben zuurstof nodig om te leven. Dat halen ze uit het water. Maar hoe komt zuurstof in het water terecht. Ik dacht eerst door de planten. Maar zoveel planten zijn er toch niet onder water of wel? De algen blijken zelf veel zuurstof nodig te hebben.

Is misschien oceaanwater zelf in staat om O2 op te nemen? Zo ja, hoe gebeurt dat dan? Of zijn er misschien toch voldoende planten? Zo ja wat is hun aandeel voor het totale zuurstofgehalte?

erotisi
8 jaar geleden
7.7K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Zuurstof is oplosbaar in water. De oceanen verkrijgen hun zuurstof dus doordat zuurstof uit de atmosfeer oplost in het water aan de oppervlakte van de oceaan. Dit proces gaat sneller naar mate het water beter wordt geschud (denk aan golven met schuimkoppen).

Er wordt ook zuurstof toegevoerd via de rivieren.

Dicht aan de oppervlakte zit er dus veel zuurstof in het water. Kom je wat dieper, dan wordt geen zuurstof meer toegevoegd (lager dan enkele tientallen meters komen geen planten of algen eer voor). Er wordt wel zuurstof verbruikt door zuurstofgebruikende organismen die leven van organisch materiaal dat neerdwarrelt vanaf de ondiepere lagen.

Op een diepte van 200 tot 1000 meter is de hoeveelheid zuurstof daardoor veel lager dan aan de oppervlakte.

Kom je dieper, dan neemt de hoeveelheid zuurstof weer toe. Dat komt doordat oceaanwater aan de polen afkoelt, daardoor een hogere dichtheid krijgt, en dus naar beneden zakt. Het koude, maar nog zuurstofrijke water stroomt op grote diepte terug naar de evenaar. Op die diepte is het zuurstofverbruik erg laag, omdat het meeste voedsel al is verbruikt door de organismen in de hogere lagen. Er komt dus zuurstofrijk water vanaf de polen, en er wordt nauwelijks zuurstof verbruikt, waardoor er redelijk veel zuurstof overblijft.

Samengevat zit er dicht aan de oppervlakte veel zuurstof in het water, op grotere diepte (200 tot 1000 meter) veel minder, en op nog grotere diepte weer wat meer, maar nog steeds minder dan aan de oppervlakte.
 
(Lees meer...)
Bronnen:
Cryofiel
8 jaar geleden
erotisi
8 jaar geleden
Maar hoe gaat dat dan in zijn werk, dat zuurstof oplost in water? Komt dat door de luchtdruk, zodat zuurstof als het ware in water wordt gedrukt of is het een chemisch binding. Want waarom zou O2 met H2O reageren? En voor percentage zou de oplossing van zuurstof deel uit maken van de totale hoeveelheid zuurstof aanwezig in de oceaan? Is daar een schatting van te maken?
Cryofiel
8 jaar geleden
Het is geen reactie, het is geen "er in persen". Het is oplossen. Precies hetzelfde wat gebeurt als je een suikerklontje in een glas water legt. Of een korrel zout. Of een theezakje. Het oplossen van zuurstof is een evenwicht. Als je begint met zuurstofloos water, is er een zekere kans dat een zuurstofmolecuul uit de lucht oplost in het water. De kans dat een opgelost zuurstofmolecuul uit het water ontsnapt is nog nul, want er zijn nog geen opgeloste moleculen. Er treedt dus netto transport van zuurstof op van de atmosfeer naar het nog zuurstofloze water, vanwege die twee kansen (groter dan nul, en gelijk aan nul). Naarmate er meer zuurstof in het water zit, neemt de kans toe dat een opgelost molecuul uit het water ontsnapt en terugkeert naar de atmosfeer. Vanaf een zekere hoeveelheid opgelost zuurstof is de kans dat een zuurstofmolecuul uit de atmosfeer oplost in het water (en dus van atmosfeer naar water beweegt), gelijk aan de kans dat een opgelost molecuul uit het water ontsnapt en terugkeert naar de atmosfeer. Vanaf dat moment blijft de hoeveelheid zuurstof in het water constant. Er vindt echter wel continu uitwisseling plaats tussen atmosferische zuurstofmoleculen en in het water opgeloste zuurstofmoleculen. Het is dus geen statisch evenwicht, maar een dynamisch evenwicht.
erotisi
8 jaar geleden
Toch biedt mij je uitleg van kansen, niet het inzicht.
Bij bijv een suikeroplossing lees ik dat een klontje uit elkaar valt en dat de suikermoleculen door de watermoleculen uit elkaar worden gehaald. Datkan waarschijnlijk niet bij zuurstof want het is al 1 molecuul. Dat verklaart mss waarom ik de term oplossing niet begreep.
Tevens komt een suikerklontje door de zwaartekracht in het water. Omdat er geen sprake is van persen weet ik niet of je daar de zwaartekracht ook onder schaart?
Blijft over diffusie?
Cryofiel
8 jaar geleden
Hoe het suikerklontje in aanraking komt met water maakt niet uit. Voor mijn part maak je een glas waarvan de bodem uit een dikke laag stevig geperste suiker bestaat, of desnoods uit één groot suikerkristal. Als je zo'n glas hebt, grenst het water aan de onderkant dus aan suiker, en aan de bovenkant aan zuurstof (laten we de rest van de lucht voor het gemak even vergeten). Zwaartekracht speelt nu geen rol meer, behalve in het op zijn plaats houden van het water. Er is nu ook geen enkel verschil tussen de onderkant van het water en de bovenkant van het water. Aan elke kant grenst het water aan een stof die in water kan oplossen. Het zijn verschillende stoffen (suiker en zuurstof), maar er is geen fundamenteel verschil. Zo af en toe zal er een suikermolecuul loskomen uit de "voorraad suiker" die zich aan de onderkant van het water bevindt, en los door het water gaan bewegen. Op precies dezelfde manier zal zich zo af en toe een zuurstofmolecuul losmaken uit de "voorraad zuurstof" die zich aan de bovenkant van het water bevindt, en los door het water gaan bewegen. Het oplossen van suiker en het oplossen van zuurstof zijn dus precies dezelfde processen.

Andere antwoorden (3)

Zuurstof komt in de oceaan terecht via fotosynthese door planten en algen. Dit gebeurt tot op diepten waar het licht nog doordringt in het water, en doordat lucht en water aan het oppervlak zich vermengen onder invloed van wind en golven.

Hoeveel zuurstof er vrijkomt is te berekenen aan de hand van de groei van planten. Omdat je een bos of de algen in een bepaald stuk water moeilijk kunt wegen, wordt de groei bepaald aan de hand van wiskundige modellen.
Volgens deze berekeningen wordt elk jaar 280 miljard ton zuurstof gevormd op aarde. 46% daarvan wordt in zee gevormd. Dat betekent echter niet dat 46% van de zuurstof die de atmosfeer in gaat, door algen geproduceerd is. Er spelen namelijk wel meer dingen een rol, zoals de afbraak van stoffen en de hoeveelheid organische stoffen die in de bodem achterblijft en dus niet met zuurstof wordt afgebroken.

De regenwouden op aarde maken de meeste zuurstof per vierkante kilometer aan, maar omdat het oppervlak van de wereldzeeën stukken groter is, wordt er op het land en in de oceanen in totaal ongeveer dezelfde hoeveelheid zuurstof geproduceerd.

Algen maken deel uit van een wereldwijde zuurstofcyclus. Soms wordt plaatselijk zo veel zuurstof gevormd, dat het water het niet allemaal kan opnemen; dan verdwijnt de zuurstof in de atmosfeer. Op andere plaatsen wordt zuurstof uit de atmosfeer juist in het water opgenomen.

Overigens, doordat het water opwarmt komen er steeds grotere zuurstofarme gebieden bij. Warm water zuigt namelijk zuurstof uit koudere gebieden, die koudere gebieden worden dus zuurstof-armer.
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Een watermolecuul bestaat uit 2 atomen waterstof en 1 atoom zuurstof.
(Lees meer...)
corzijlstra
8 jaar geleden
erotisi
8 jaar geleden
Kunnen vissen die zuurstof ook opnemen?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Nee vissen kunnen geen moleculen splitsen met hun kieuwen
Het licht schijnt op de planten in oceanen, vijvers en rivieren. Bijvoorbeeld op algen of zeewier.

Maar water kan ook zuurstof uit de lucht halen.
(Lees meer...)
Plaatje bij antwoord
Video:
Verwijderde gebruiker
5 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding
+