Hoe zou het onderwijs er over 10 jaar uit moeten zien en wat is de rol van de docent, schoolleiding en overheid hierin?

geen scholen meer, maar les achter internet. scheelt een hoop geld en iedereen word er beter van.

Nou zoiezo met smartboarden,docenten blijven docenten.
er zijn nieuwe tafels die automatische schoon kunnen.
er volgen nog meer..........

Er zijn proeven met laptop klassen. Dat iedereen werkt via zijn laptop. Over tien jaar zullen er wel beeldschermen geïntegreerd zijn in de tafels van de leerlingen. Zodat bij lesstof ook websites en beeldmateriaal kunnen worden bekeken.

Een proefproject in het basisonderwijs:
Eén leraar (hbo) voor 2 a 3 klassen, die ondersteunt wordt door meerdere klassenassistenten (mbo).

In totaal zijn er evenveel docent uren,
de leraar legt de moeilijke dingen uit en houdt het overzicht, maakt rapporten enz.
de klassenassistenten letten op, beantwoorden vragen, kijken na, ruimen op.

Het is goedkoper en vangt het leraren tekort op dat er aan zit te komen.

0. Grotere differentiatie naar de capaciteiten van de leerling.
1. Betere lesstof ontwikkelen.
2. Kritisch kijken naar de relevantie van de lesstof
3. Lesstof via iPad aanbieden. Geen boeken meer, maar dagelijkse update
4. Meer toezicht op het onderwijzend personeel.
5. Uitleggen op video en niet mondeling. Veel oefenen met onderwijsassistenten.
6. Instellingen als het Freudenthal instituut, die de reken- en wiskunde methodiek opstelt, opheffen.

Kortom, teveel om in te voeren in de ogen van de politiek.
Dus vergeet de kenniseconomie, laten wij dat maar overlaten aan Azie en hier in Europa een aantal goede pretparken ontwikkelen voor het tourisme uit de rest van de wereld. Dat laatste in cynisch bedoeld.

het zou weer zo moeten als 25 jaar geleden,respect voor de leerkrachten,respect voor elkaar en aandacht in de lessen.leerkrachten meer interesse in hun vak en het lesgeven zelf.

Er zit een groot verschil tussen : "Hoe moet het onderwijs eruit zien" en "Hoe verwacht je dat het er uitziet".
De eerste vraag is gesteld....
Mijn mening:
Elk kind heeft recht op onderwijs naar kunnen. Dit betekent dat je moet voorkomen dat kinderen zodanig uit politiek correcte opvattingen over scholen verspreid worden dat er in elke klas een paar kinderen zitten die niet kunnen meekomen en een paar kinderen die zich dood vervelen, daardoor lui worden of gaan klieren (waarmee ze de moeilijker lerenden he nog moeilijker maken).
Dus elk vak moet gegeven worden naar het niveau waarop een kind is. Dit staat los van de leeftijd, dus de klasse indeling naar leeftijd zal verlaten moeten worden. Daar waar mogelijk zal ook het leertempo aangepast moeten zijn aan de mogelijkheden van de leerlingen...en het liefst per vak.
Er zal aandacht en mogelijkheen moeten zijn voor kinderen die graag (en goed?) met handen kunnen werken en voor kinderen die goed kunnen leren.
Niet alleen aandacht, zoals nu, voor de grootste gemene deler, de middenmoot.
Betekent dat de leraren veel beter opgeleid moeten zijn dan nu, het mag niet voorkomen dat 10% van de groep 7 en 8 beter kunnen rekenen dan juf...en ook dat leerlingen gedurende de schoolloopbaan kunnen wisselen van klas al naar gelang hun vorderingen....en net als met sport....ingedeeld worden met anderen met ongeveer gelijke capaciteiten.

Deels zal bovenstaande een utopie blijken door politieke onwil de keuzes te maken welke voor een werkelijke kennis economie noodzakelijk zijn....helaas.

Onderwijs zou gericht moeten worden op het stimuleren en dus in stand houden van de onderzoekende geest van het jonge kind. Onderzoekt alles en behoudt het goede (het goede kan van kind tot kind verschillend zijn).
In ieder geval zou er meer science en techniek op de basisschool gegeven moeten worden. Jongere kinderen zijn heel leergierig, maar basisschooldocenten zijn iha slecht uitgerust om beta-vakken te geven. Sterker nog: ik heb te veel "betafobe" en "technofobe" basisschooldocenten meegemaakt. Er staat iets over techniek in de kerndoelen, maar wat ik zie komt daar weinig van terecht. Noch kennis van techniek en science achter de dagelijkse dingen in het leven, noch didactiek om techniek en science op een onderzoekende manier te doceren komt op de PABO aan de orde. Dit is dan ook waar ik op in zou steken als ik iets te melden zou hebben in het onderwijsveld. Of in het bedrijfsleven. Subsidiestromen in ontwikkeling of aankoop van materialen steken (Dow in Terneuzen, DSM) zet onvoldoende zoden aan de dijk. Prachtige ontdekkastelen en techniekkisten, -dozen en -torens staan op diverse basisscholen ongebruikt in een hoekje.
Zelf geef ik inmiddels Scienceworkshops aan kinderen, op dit moment alleen nog van 9 - 12 jaar. Opbrengsten moeten bijdragen aan mijn levensonderhoud, dus ik vraag er marktconforme prijzen voor. Ouders zijn enthousiast over het idee, nog verbaasder als ze hun kind na zo'n workshop terugzien: dolenthousiast, tastbaar werkstuk in de hand en kind wil volgende week weer! Nog jongere kinderen zijn ook heel enthousiast, maar daar zijn mijn voorbereidingen nog niet op aangepast.
Al het materiaal dat ik gebruik is voor iedereen verkrijgbaar: huishoudchemicalieën, lege jampotten, keukeninventaris en het een en ander van de drogist en/of hobbyzaak. Al moet ik zeggen dat het met de spullen uit het sCOOLlab van DSM nog makkelijker gaat: plastic bekerglazen zijn praktischer dan lege jampotten.
Kortom, in mijn visie worden leerlingen in de toekomst op school beter uitgerust om om te gaan met de technologie om hen heen. Te beginnen met de technologie van de dagelijkse dingen, zodat ze ook de juiste vragen gaan stellen over de HighTech om hen heen.
Zie ook: http://chemien.blogspot.com/