Zou jij zoeken naar een andere baan, als de zoveelste ontslagronde zich op je werk voordoet?

Werk hebben is op dit moment heel belangrijk,maar werk houden,is nog belangrijker.

Ik ben er door ondervinding achtergekomen dat het salaris NIET het belangrijkste is aan een baan. Zelfs baanzekerheid is dat niet.

Het belangrijkste is dat je iets doet dat je FIJN vindt. Dat je elke dag met plezier naar je werk gaat. Dat je vooruitkijkt naar de dingen die je op je werkdag kunt gaan doen. Dat je terugkijkt op de leuke dingen die je hebt gedaan, de leuke dingen die je voor elkaar hebt gekregen.

Elke dag weer met tegenzin naar je werk, elke lange werkdag zitten balen -- daar weegt geen supersalaris tegenop!

In jouw geval: kijk dus naar hoe belangrijk die zekerheid is - dat kan ook een stuk arbeidsvreugde geven. En kijk vooral in hoeverre je het naar je zin zou hebben in een eventuele andere baan.

Om daar achter te komen, moet je in ieder geval om je heen kijken. Dan krijg je een beter beeld van welke andere banen er zouden zijn.

En om je heen kijken, dat kan sowieso geen kwaad. Het kan nooit kwaad, en al helemaal niet in deze onzekere tijden. Het kenmerk van een ontslagronde is namelijk dat het nooit de laatste ronde is.

Ik denk dat je het allerbelangrijkste vergeet in je vraag!
Heb je het naar je zin bij deze baan? Zo ja, lekker blijven, wand je weet niet hoe dat bij een ander bedrijf is!
Zo nee, dan zou ik pas iets anders gaan zoeken!

Wat heb je aan zekerheid? Niets is zeker in het leven, behalve de belasting en de dood!

Wat ik toch mis bij de antwoorden is: waarom zou je het niet doen?
Je moet toch altijd blijven rondkijken lijkt me, wie weet wat je tegenkomt op de vacaturepagina!

Dit ligt eraan of er vraag is naar werknemers in jou sector. Als het niet zo'n moeilijke tijd was zou ik het zeker doen want het verpest ook de sfeer. Maar aan de andere kant krijg je als je ontslagen wordt wel een bonus dus misschien kun je beter blijven zitten waar je zit tot de crisis voorbij is en dan kijken of je weg wilt of niet.

Ik zou ergens anders gaan werken, en wel *voordat* al je collega's ook gaan solliciteren, dan is het moeilijker, want meer concurrentie.

Nu is de naam van dat bedrijf ook nog niet zo erg, op je CV. Straks misschien wel. (je zal maar 10 jaar DSB, klantmanager, op je CV hebben staan. Lekker zeg, als je bij een andere bank wilt gaan werken....)

Je lage lasten zorgen voor lage risico's. Ik zou lekker nu gaan praten elders. Je kan de tijd ervoor nemen, overal sfeer opsnuiven, praten, dat is opzichzelf al heel leuk om te doen. En als je iets vind......dan heb je er ook zin in, zal je zien! :)
Daarna stel je weer als doel om meer te gaan verdienen. Dat vooruitzicht heb je dan ook weer, dat het ZIN heeft om je in te spannen. Nu niet, denk ik zo. Dat vooruitzicht, dat het zin heeft om je best te doen, geeft je ook veel meer energie dan de 'verdedigende en afwachtende' stand waarin je nu staat.

Als het ZIN heeft. krijg je ook ZIN en energie.

En je weet, zingeven is een werkwoord. Zinkrijging bestaat niet.

ik zou een andere baan zoeken omdat je zo steeds onrust hebt over je baan...

Ik zou niet zoeken naar een andere baan vanwege meerdere ontslagrondes als ik zeker wist dat ik het bij dat bedrijf naar mijn zin had en er nog wat zou kunnen betekenen.
Echter die ontslagrondes hebben wel effect op de motivatie van werknemers binnen het bedrijf. Er is een hoop onrust en vaak ook een hoop negativiteit wat ten koste kan gaan van het plezier in je werk. Daarom zou ik me wel oriënteren op de banenmarkt.
Het overstappen naar een andere baan zou ten eerste meer werkplezier, en misschien meer of een andere uitdaging moeten betekenen. Dat zou voor mij meer waarde hebben dan de zekerheid van een goed (opgebouwd) salaris. Want stilstand kan ook achteruitgang zijn.
Salaris is fijn, maar plezier in je werk is nog veel fijner!

Ik zou blijven waar ik was in jouw situatie.
Hoewel andere mensen dat misschien naief zouden vinden, alsof een woordelijke garantie van de directeur niet te vertrouwen is...

Maar omdat je alleenstaand bent, heb je inderdaad geen gezin te onderhouden of je verantwoordelijk voor te voelen.

Maar waar ik mijn keuze vooral op zou baseren is of ik mijn huidige werk leuk zou vinden!
- Zou ik het ergens anders meer naar mijn zin hebben of meer kunnen leren en doorstromen? Dan neem ik genoegen met een lager salaris bij een nieuwe baan.
- Vind ik mijn huidige baan uitdagend en leuk genoeg; dan zou ik voorlopig blijven.