Waarom maakte men vroeger bij de eerste trappen fietsen het voorwiel zo groot?
Waarom maakte men vroeger bij de eerste trappen fietsen het voorwiel zo groot? En maakte ze bij de voorgangers de wielen wel gelijk die alleen dan weer geen trappen hadden.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Door het grote voorwiel werd de afgelegde afstand per trapbeweging groter en waren de ritten over de vaak onverharde of hobbelige Europese wegen comfortabeler. Maar uiteraard had ook de hoge bi belangrijke nadelen. Het op- en afstappen was nogal lastig en doordat de berijder bijna recht boven het voorwiel zat, kon iets te hard remmen of een kleine botsing er al toe leiden dat hij over het stuur werd gelanceerd. . Draisine Er bestaan veel onverifieerbare claims voor de uitvinding van de eerste fiets, maar het eerste gedocumenteerde ontwerp behoort toe aan de Duitser Karl Drais (1785-1851). Hij ontwierp zijn ‘Laufmaschine’ (loopmachine), die bekend kwam te staan als de ‘Draisine’, in 1817 als een vervanging voor het transport door trekdieren. Deze eerste fiets beschikte over een houten frame en twee houten wielen, maar had geen pedalen of stuur. De bestuurder zat op het frame en bewoog zichzelf voort met behulp van zijn benen. Met zijn 22 kilo wegende prototype slaagde Drais erin om binnen een uur maar liefst 13 kilometer af te leggen. Desalniettemin was er weinig commerciële interesse in de fiets, met name omdat deze uiterst oncomfortabel was op onverharde wegen. Bottenschudder In 1862 besloot een Franse mecanicien, mogelijk Ernest Michaux of Pierre Lallement, een aantal verbeteringen aan te brengen aan de Draisine. Het nieuwe ontwerp was bestuurbaar en werd voorzien van trappedalen, bevestigd aan het voorwiel. De fiets bleek zeer populair in zowel Europa als Amerika. Om te kunnen voldoen aan de vraag werd in Frankrijk rond 1864 de eerste fietsfabriek opgericht. Bij de productie werd het houten frame vervangen door een gietijzeren variant met metalen wielen. Dit maakte de fiets echter zo oncomfortabel dat de Engelsen het ding al snel de bijnaam ‘The Boneshaker’, oftewel ‘De Bottenschudder’, gaven.
Toegevoegd op 16 augustus 2020 08:28: bron
Dit type fiets werd door de Fransman Pierre Michaux bedacht en gepresenteerd tijdens de Wereldtentoonstelling van 1867. Hij noemde zijn uitvinding de Michauline, die in Engeland al snel de penny-farthing werd genoemd (naar de grootste en de kleinste Britse munten) en in Nederland ‘de hoge bi’ (van bicyclette). Er waren al wel fietsen met kleine wielen waarbij de trappers aan de voorwielen waren bevestigd, de vélocipèdes. Het lijkt dan ook vreemd dat Michaux en velen na hem kozen voor de op het eerste gezicht zo onhandige grote voorwielen, maar de veelal houten vélocipèdes hadden verschillende nadelen. Het belangrijkste was dat ze niet erg comfortabel waren (ze werden niet voor niets boneshakers genoemd). De hoge bi onderving dat met zijn grote voorwiel; daardoor werd de afgelegde afstand per trapbeweging groter en de ritten over de vaak onverharde of hobbelige Europese wegen comfortabeler. Bovendien waren de van gietijzer gemaakte fietsen erg betrouwbaar.
Klinkt vreemd, maat dat was om de snelheid van de fiets te verhogen bij dezelfde trapperomwenteling. Na de vele ontwikkelingen vanaf de houten loopfiets kwam in 1867 de hoge bi. De pedalen van dit transportmiddel waren direct aan het wiel bevestigd en daardoor hadden trapas en wiel dezelfde rotatiesnelheid. Om bij deze constructie de snelheid te verhogen moest het voorwiel worden vergroot en dit resulteerde in de hoge bi, zonder enige twijfel de gevaarlijkste massageproduceerde fiets. In het Engels spreekt men wel van "penny-farthing" (een penny is een grote munt, een farthing is een klein muntje), vanwege het grote voorwiel en het kleine achterwiel. Het massamiddelpunt van de wielrijder zat zo hoog dat een abrupte stop de fietser over het stuur lanceerde. De overmoedige die een heuvel wilde afdalen werd aangeraden de benen op het stuur te leggen om zo een onvrijwillige val op te vangen. Andere nadelen waren het moeizame opstijgen, de onmogelijkheid om bij een tussenstop een voet op vaste grond te zetten en de instabiele wegligging.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
