Door de toeslagen op de staftickets is het vaak goedkoper om geboekt te vliegen met de prijsvechters, of het internet af te struinen naar de goedkoopste tickets.
Bij een staf-ticket mag je alleen mee, als de stoel anders leeg zou blijven : daarom heten ze bijv. in Nederland IPB = indien plaats beschikbaar. In Duitsland noemen ze het PAD : passenger available for disembarkation....passagier die eraf gegooid kan worden....
Het betekent in de praktijk, dat je als medewerker tot het allerlaatste moment met een voetbal in je maag bij de gate zit, en duimt, dat er niemand met een langere diensttijd op het laatste moment komt opdraven, want die gaat dan vóór. Ook piloten en hun families hebben een hogere prioriteit dan bijv. een cabinebemanningslid.
Daarvoor heeft iedereen een eigen nummer behorend bij zijn/haar funktie en dienstjaren. Je meot ook maar afwachten, of er een maaltijd voor je aan boord zal zijn : op lange vluchten dus een gok....
Bij sommige (buitenlandse!) maatschappijen is het soms mogelijk om 1 x per jaar geboekt te vliegen (de Lufthansa heeft bijv. dat systeem) En soms moet je een samenwoningscontract overleggen om met je niet -getrouwde partner te vliegen, en soms mag je 1 x per jaar 'een' mens meenemen : of dat je vriend, je partner, of je buurvrouw is.
Dit verschilt per maatschappij.
Maar geweldige reizen maken is er niet meer zo bij, omdat op de favoriete bestemmingen een groot deel van het jaar een embargo zit : er is daar bijv. altijd veel vracht, die meemoet, en daar mag je dan niet eens proberen mee te vliegen met je IPB-ticket.