Ik heb een verslaving aan gamen, mijn ouders merken het niet eens, toch wil ik er graag af, maar niemand helpt mij, wat moet ik doen?

advies: je met veel enthousiasme werpen op geheel iets anders, bijvoorbeeld een buitensport....

het zal niet makkelijk zijn/worden, maar de snelste en effectiefste manier is er gewoon mee ophouden.
verkoop je game machine of leen 'm uit aan een vriend(in)
of zorg iig dat ie niet meer klaar voor gebruik staat en heb de zelfdiscipline om er af te blijven, dat gaat makkelijker als ie er niet meer is.
neem je probleem serieus, praat er met je ouders over en vraag aan hen of ze je eventueel kunnen helpen. daar heb je zelf al ideeën over leg ze die voor en houd je aan de afspraken die je maakt.

heel veel succes.

Voor mij was het toen niet zo extreem ernstig nog. Dus ik ben gewoon veel de deur uit gegaan en andere leuke hobby's gezocht. Je kunt ook thuis blijven en bijvoorbeeld lekker creatief bezig gaan. Tekenen, schrijven, bouwen.. noem het maar op. Lekker met hout in de weer.
Of juist met naald en draad ;)

Klinkt saai maar als je er aan begint (één van die dingen) kan het nog best wel eens leuk zijn.

Daarnaast kun je je ouders vragen om een wachtwoord op je computer te zetten met een tijd klok. Dus je kan alleen achter de computer van bijvoorbeeld 8 tot 9 uur 's avonds. Ik noem maar wat. (zie bron 1.) (ps. je hoeft je ouders niet helemaal uit te leggen waarom je dat doet toch? Je vraagt gewoon of ze een wachtwoord willen intypen. Anders leg je het ze maar kort uit waarom je dat prettig zou vinden.)

Voor pro. hulp.. zou ik zeggen, kijk op google naar wat voor jou een prettige groep lijkt.. ik zelf heb deze gevonden. (Bron 2).

Toegevoegd na 57 seconden:
Ps. Als je meer aan het gamen bent op Playstation/Xbox/Wii.. et cetera.. dan raad ik je aan om de spellen te verkopen en er een tijd vanaf te blijven en je (zoals ik al zei) ergens anders op te richten.

De eerste stap heb je al gezet door deze vraag te stellen: je geeft jezelf toe verslaaft te zijn. De volgende stap is het je ouders te vertellen. Doe vervolgens, met hun hulp, al je games en consoles de deur uit. Waarschijnlijk ga je je de eerste maanden stierlijk vervelen. Zoek dus iets nieuws om te doen. Bij voorkeur iets dat je in de buitenlucht kan doen, omdat dat een heel andere omgeving is dan achter het scherm zitten.

Als het niet lukt, roep dan professionele hulp in.

Die Amsterdamse organisatie die ook drugs en alcoholverslavingen behandeld doet ook iets met games...

Rutgerstichting of zoiets?

Ik ben het met alle bovenstaande antwoorden eens. Praat erover met mensen om wie je geeft (bij voorkeur die niet gamen zoals je ouders). Ga een sport doen. Sport verbroederd, is leuk en gezond. Hierdoor zal je sociale contacten opdoen waardoor je minder geneigd bent te willen gaan computeren. Als de verslaving echt bijzonder erg is dan kun je overwegen om prof. hulp te zoeken voor gamers. Neem het vooral serieus en bedenk wat je echt wilt.

Als je echt diep verslaafd bent , kun je er zelf niet uitkomen want je wilskracht wordt ondermijnd. Natuurlijk zijn er verschillende niveau's van verslaving en de ene is de andere niet . Ligt ook aan je persoonlijkheid.

Wat volgens mij duidelijk maakt of je diep verslaafd bent is als je alle goede voornemens doet, afspraken maakt met jezelf en dat na verloop van tijd "dat stemmetje " je verleidt om te gaan spelen. Als je dan toegeeft aan de verleiding , dat laat dan zien dat je eigen wilskracht wordt ondermijnd.

Dan kom je er waarschijnlijk niet alleen uit. Wat heel goed helpt is een zelfhulpgroep , waarin je groepsgewijs met elkaar praat en tegelijk je aan je afspraken houdt. Maar ik weet niet of er al zelfhulpgroepen voor gamers zijn.

Het probleem wordt door de hulpverleners wel serieus genomen . Je kan bij je plaatselijke gemeentelijke -of regio centrum voor verslavingszorg vragen naar de mogelijkheden. Er hoeft dan nog helemaal niets, waarschijnlijk wordt je uitgenodigd voor een gesprek met een hulpverlener.

Ik merk snel dat als ik eenmaal een spel speel ik hier vaak aan denk etc.
Daarom spreek ik soms met mezelf af; vandaag ga ik dit spel niet spelen.
En zo leer je het zelf te beheersen.

Herkenbaar probleem. En het is niet eens zozeer een verslaving, alswel een gewoonte die er gewoon insluipt omdat je het gewoon heel erg leuk vind om te doen en niet 123 iets anders weet. Voor je het weet kan je dat zo in beslag nemen, dat je ook je verplichtingen laat schieten, en DAN heb je een probleem.

Het beste wat je er tegen kunt doen, is jezelf een schop onder de kont geven, voor een ander zich genoodzaakt ziet dat te doen.

Zet bijvoorbeeld een kookwekker als je gaat gamen, game een uur of half uur en ga dan - weer met de kookwekker- écht iets anders doen. Liefst niet achter de computer natuurlijk. En bepaal een maximum per dag. 1 of 2 uur is best te doen, als je huiswerk en je vrienden er niet onder lijden. Dan gaat het vermoedelijk ten koste van teevee kijken, en da's nu ook niet echt een verheffende hobby.

Lees een boek, tijdschriften, ga een rondje lopen of fietsen, ruim je kamer op, kijk een teeveeprogramma, doe een klusje, maak een puzzel, gewoon iets heel anders dat je afleid van het gamen.

Zo kom je er op een gegeven moment wel achter dat er meer is dan gamen alleen, en krijg je misschien wel heel andere hobbies. Dat is namelijk het belangrijkst : je moet iets anders leuks te doen vinden voor als je je verveelt.

En ALS je al gamed, wat je echt niet helemaal hoeft op te geven, VERMIJD TE ALLEN TIJDE communitygames (online) die op de een of andere manier een soort aandacht van je 'eisen '; WOW en dergelijke zijn wat dat betreft veel riskanter dan pak hem beet Zylom. Die communities draaien ook wel door zonder jou, en om er echt wat te presteren moet je abnormaal en ongewenst veel tijd met het spel doorbrengen. Eigenlijk is het nauwelijks een spelletje meer, maar een pseudo-leven, waar je beter zonder kan. En het pseudo-contact met 'echte mensen' kan een enorme drempel zijn om af en toe bijtijds die klep dicht te gooien, net als bij chatten. Voorkom dat !!