Waarom willen we een liedje zo graag horen die ons juist aan verdrietige herinneringen of gedachten doet denken?

We vinden muziek vaak mooi of indrukwekkend, als het ons doet herinneren aan momenten, die indruk op ons hebben gemaakt. Dat kunnen mooie momenten zijn geweest, maar ook verdrietige momenten.

Muziek is op die manier verbonden met emotie. Het kan ons vrolijk maken, maar ook verdrietig, als het doet herinneren aan minder vrolijke momenten. Maar juist door die emoties kunnen we bepaalde muziek juist erg waarderen.

Is het eigenlijk wel zo, dat we graag liedjes horen die ons aan verdrietige dingen doet denken? Zoals jij het stelt, lijkt het bijna een beetje of we graag verdrietig willen worden.

Eigenlijk denk ik dat het iets anders werkt.

- Of je bent in een "normale" stemming, en je hoort opeens een liedje op TV of radio, dat je herinnert aan verdrietige dingen, en dan word je dus ook verdrietig.
- Of je bent verdrietig, en je luistert naar een somber liedje, om daar troost in te vinden. En het is dan ook
mogelijk dat in hetgeen er wordt bezongen, je iets van
herkenning ziet. Dat troost altijd, omdat zo'n tekst je
het idee geeft, dat je niet de enige bent die verdrietig is.

Alle belevenissen worden opgeslagen in onze hersenen doch van het meeste zijn we in verloop van tijd niet meer bewust. Als we een mooi liedje van vroeger terug beluisteren komt de associatie die we daaraan verbonden hebben terug boven, alsook de emotie daaraan gekoppeld. Dit kan prettig of triestig zijn naargelang hetgeen we meemaakte.

Je wilt eindelijk eens een keer over het verdriet kunnen huilen.

Dit is iets persoonlijks en zal bij ieder mens verschillend zijn. Ik heb eigenlijk nooit dat ik graag een liedje wil horen die mij aan iets verdrietigs doet denken.

Het is een manier om verdrietige dingen te kunnen verwerken, en dat kan bij uitstek met muziek.
Het is dus een prima middel.

Dat is dus niet altijd zo. Ik herinner me van mijn moeder dat ze op oudere leeftijd geen klassieke muziek meer wilde horen, omdat dat bij haar teveel emoties opriep.

Verdriet = emotie en veroorzaakt diepgang. Zonder verdriet zou het leven "vlak " zijn. Teveel verdriet is niet goed . Maar een verdrietig gevoel maakt dat je je emotionele "zelf " weer voelt . En dat is goed.