Wat gebeurt er met de energie van wat wij eten?

Dat wordt omgezet in andere vormen van energie. Bijvoorbeeld warmte en beweging.

De zon schijnt op een plant.
De plant maakt er bv suiker van of olie (dan is de zonne-energie opgeslagen als chemische energie).
Wij eten suiker en zetten de chemische energie om in bewegingsenergie en warmte.
Met de bewegingsenergie til je bijvoorbeeld iets op.
Dat iets bevat dan potentiele energie.
Dat iets valt naar beneden en komt op de grond.
Dat iets en de grond deuken een beetje in en veren weer terug. De potentiele energie wordt al vallend omgezet in kinetische energie (bewegingsenergie) en nadat het ding op de grond gevallen is, wordt dat iets en wordt de grond wat warmer.
Uiteindelijk is alle zonne-energie omgezet in warmte.

Zo loopt het helemaal uiteindelijk met alle vormen van energie.
De warmte verdwijnt uiteindelijk het heelal in (anders zou de aarde onderhand koken).
Er wordt voortdurend nieuwe energie aangevoerd door de zon en verder nergens door.
Elke vorm van energie op deze aarde komt uiteindelijk van de zon.
Voor het gemak laten we hier even de energie uit kerncentrales achterwege, dat zou wat ver gaan.

Wij eten niet zoveel levende wezens, hoor. De meeste wezens die wij eten zijn al dood.

Goed, afgezien daarvan -

Een levend wezen, een kippetje bijvoorbeeld, heeft twee soorten energie. De ene soort energie is de chemische energie van de vetten, de suikers, de koolhydraten, de eiwitten enzovoort waaruit het kippetje bestaat. De andere soort energie is de levensenergie van de kip: haar enthousiasme wanneer ze lekker graag ontdekt, of haar enthousiasme wanneer er een stoere haan opduikt; haar opgewonden gedrag richting de andere kippen; enzovoort.

Voor de eerste soort energie is het simpel: jouw lichaam krijgt de chemische stoffen (vetten, suikers en andere koolhydraten, eiwitten) binnen. Jouw lichaam spendeert er enige energie aan om die stoffen te splitsen zodat er elementaire bouwstenen ontstaan. Die bouwstenen worden deels gebruikt om jouw lichaam op te bouwen en te herstellen. Deels worden ze verbrand, zodat de chemische energie vrijkomt en jij kracht kunt uitoefenen met je spieren.

Voor de tweede soort energie ligt het nog simpeler, maar dat vereist voor veel mensen een omslag in het denken. Die levensenergie is namelijk geen energie in de natuurwetenschappelijke betekenis. Levensenergie is zoiets als enthousiasme, motivatie, gedrevenheid.

Om levensenergie tot uiting te brengen is dan wel chemische energie nodig, maar verder heeft het er niets mee te maken. Levensenergie is eerder een uiting van gedrag; het is geen energie die in joules of calorieën wordt uitgedrukt.

Dat betekent dat de wet van behoud van energie, die je in je vraag beschrijft, niet opgaat voor levensenergie. De levensenergie blijft dus nergens; zodra het kippetje wordt gegeten, is de levensenergie weg: het kippetje heeft geen gedrag meer, en dus geen enthousiasme, motivatie of gedrevenheid meer.

Onze eigen levensenergie komt dus niet uit de levensenergie van de wezens die wij eten. Onze levensenergie komt uit onszelf, uit onze psyche zo je wilt. Doordat het puur om gedrag gaat, kunnen wij zoveel van die levensenergie maken als wij zelf willen.