Wanneer was de tijd begonnen?

Question

Was er een tijd voor de tijd? Is een tijdloze werkelijkheid vatbaar voor mensen? Veel vragen.... alle antwoorden die een beetje licht op deze vraag kunnen scheppen zijn welkom...

 · Accepted Answer

Tijd bestaat niet als een tastbaar begrip. Tijd is net als een idee. Het is in een niet tastbare vorm. Je kunt het overdragen of kenbaar maken, maar het wordt nooit een reeël iets. (Nadat je je idee reeel maakt is het niet langer een idee maar een object/aanpak/etc.)

Tijd is ontstaan doordat mensen zaken op een bepaalde manier waar begonnen te nemen doordat ze bewust werden. De zon komt op en gaat onder. Komt steeds minder lang op en gaat steeds sneller onder. Het wordt koud. Sneeuw. Sneeuw smelt. Zon blijft weer langer boven. Bomen worden groener. Er worden relaties gelegd, de bewustwording van oorzaak-gevolg komt op gang. Met behoorlijk wat omwegen, zonnegoden en zo, maar goed. Maar puur omdat zaken in een sequentieele volgorde voor ons zichtbaar worden, hebben wij er een meetbare eenheid voor verzonnen. Dit is wat tijd is.

Een werkelijkheid zonder tijd is moeilijk te snappen voor mensen en niet waar te nemen. Ons beeld op de werkelijkheid zou behoorlijk veranderen als blijkt dat alles op het zelfde moment al ergens vastgelegd is en we ons slechts een weg banen door de diverse mogelijkheden binnen die onbeperkte en oneindige hoeveelheid staten van het uni/multiversum. Maar dat betekent niet dat het niet zo is, noodzakelijk. Want stel, er is zoiets al een multiversum. Met daarin een oneindige hoeveelheid van onze universums, voorzien dus van alle mogelijke staten waarin ons universum zich op enig moment kan bevinden. In dat geval ontstaat tijd door het verspringen van een universum naar de andere, maar elke afzonderlijk universum is dan in een vaste, 'bevroren' onveranderlijke  en tijdloze staat.

Wat wij waarnemen staat natuurlijk niet noodzakelijk gelijk aan hoe iets echt is. Wellicht dat wij zo in elkaar zitten dat wij zaken in chronologische volgorde waarnemen, maar dat betekent niet dat zaken zich ook in die volgorde afspelen; we nemen het alleen zo waar. Wat dat betreft sluit ik me daar aan bij Ed zijn antwoord...

sterredag · Answer

Het ligt eraan hoe je tijd ziet. Voordat de mens klokken had verzonnen, was er al een zon die op ging en onder ging, een maan die kwam en ging, eb en vloed, leven dat groeit. De tijd van de mens is simpelweg een soort van liniaal om deze vooruitgang te meten.

Zie je tijd als dat meten van de mens, dan was er geen tijd voor tijd, maar zie je tijd als iets dat verstrijkt, iets wat verder gaat, iets wat gebeurd is en iets wat gaat gebeuren, dan ja, dan was er tijd.

als je vindt dat de oerknal het begin was en er voor die oerknal niks was, dan was er voor de oerknal niks, en ook geen tijd. Ik heb het niet zo op de oerknal als begin punt, mijn mening is dat de oerknal iets was wat ergens op volgde, waardoor er voor mij dus zelfs tijd was voor de oerknal.

 · Answer

Een werkelijkheid waarin alles ""is"", niet komt of gaat.

Wij mensen kunnen dat niet begrijpen maar wel aannemen, als een soort wiskundige hypothese. Volgens mij gebeurt dit ook.

Maar gaat verder boven mijn pet.

 · Answer

Tijd is, evenals ruimte, een apriorisch begrip. D.w.z. dat het een aanname is voor ons als mens, welke wij niet verder (filosofisch) uit kunnen diepen.

Immanuel Kant heeft dit aan de hand van zijn "transcendentaaltheorie" proberen uit te leggen, waarbij hij stelt dat de rede van de mens beperkt is, en gebouwd moet worden op apriorische begrippen, die niet inductief empirisch verkregen zijn. Hij stelt hierin dat "Tijd" de innerlijke waarneming is, en "Ruimte" de uiterlijke, die beide noodzakelijk zijn om alle andere zaken te kunnen begrijpen.

Tijd is zodoende niet inductief te benaderen. Wie dit wel kan, mag aanspraak gaan maken op een nobelprijs.

 · Answer

Bij het ontstaan van het bewustzijn van de mens is de tijd begonnen, daarvoor was er geen tijd, want er was niemand om het waar te nemen, wel kunnen we een schatting maken van de tijd die er niet was, niet meer en niet minder.

 · Answer

Zou de tijd niet begonnen zijn met het besef dat de dag komt en gaat. Dat het licht komt en weer gaat tot het donker is.
Waren de eerste tijdmeters niet de zonneklokken?

Wanneer gaan we slapen en wanneer is het 'tijd' om weer wakker te worden?
Zolang we onderhevig zijn aan herhaling, zullen we willen weten wanneer het tijd hiervoor.
Ik zou de tijd kunnen loslaten als ik puur op mijn gevoel kan weten wat ik moet doen, helaas zal ik dan nog steeds zeggen: ik voel dat het 'tijd' is om ...
Dat komt omdat mijn mind al beïnvloedt is door de kennis van tijd.

Zelfs de bloemen weten wanneer het dag is en wanneer het nacht is. Ook zij weten wanneer het 'tijd' is om te gaan bloeien en de lente en wanneer het de winter is.
met 'weten' bedoel ik 'voelen'. Die gaan continu mee met wat er gevoeld wordt.

 · Answer

Voordat het universum werd gevormd was er geen tijd, maar alleen het nu.
De tijd is gemaakt ter behoeve van de mens, om zo elke dag een nieuwe start te kunnen maken, en de fouten en mislukkingen achter je te laten.
De tijd is een illusie, kijk maar als je ingespannen bezig bent met een hobby bijvoorbeeld, een uur lijkt dan wel een minuut, zo maar om.
Gebruik de tijd in je leven om goed te doen, en het te vullen met positiviteit en liefde.

 · Answer

Voor de tijd was eeuwigheid.

Ik heb mij veel beziggehouden met het onderwerp 'trilling'. Hierbij kwam ik een klein boekje tegen met de titel" het boek van de eeuwigheid". Deze beschrijft heel subtiel het onstaan van tijd. Een mogelijkheid.
Een fragment:

"Het grote Al. 
Van stilte en leegte tot trilling

“Stilte en leegte alom. Het volledige Niets. Tijd bestaat niet. Het grenzeloze.
De eeuwigheid. Geen licht en geen duisternis. Geen leven en geen dood. Geen goed en geen kwaad. Geen begin en geen einde. De eeuwigheid.

Er is slechts ruimte. De stille, lege ruimte. De zuivere, onberoerde ruimte die in zijn onmetelijkheid de eeuwigheid omvat. Door schier toeval? Onvoorzien en niet waarneembaar vindt er een minieme afwijking plaats in het kleinste deeltje van de ruimte. In vergelijking met dit allerkleinste is een ‘atoom’ iets reusachtigs. Een onvoorstelbaar kort moment vibreert het. Is het wel een vibratie? Het is zo kort, zo klein, zo teer, zo onmeetbaar.........
Maar hiermee is de tijd geboren.

Stilte keert weer. Ledigheid. Niets. Behalve dan dit ene, onmeetbare element Tijd. Hoe lang? Hoeveel ‘tijd’ zal er verstrijken na deze niet te meten, allerkleinste vibratie? Zal het zich nog eens herhalen? Is er iets verkeerds gebeurd? Was het toeval? Na aeonen  van tijd vibreert het nogmaals. Zo teer. Zo hoog. Zo onmetelijk klein..."

 · Answer

Er bestaat in werkelijkheid niet zoiets als tijd en ruimte. Tijd en ruimte zijn denk-beelden. Dus denkbeeldig. Het verleden bestaat niet (meer) en de toekomst is hooguit een verwachting en bestaat (nog) niet. Er is alleen maar het hier en nu. Bovendien is het overal "hier" en altijd "nu". En, met het ontstaan van het concept tijd en ruimte ontstaat het concept van een wereld die een verleden zou moeten hebben en een toekomst. 
Kortom: het denken creeert het concept "tijd" en daaraan gekoppeld het concept "ruimte".
Er kan dus geen sprake van een "wanneer". 
Het is dus niet zo dat de vraag niet beantwoord kan worden, maar de vraag gaat uit van een verkeerd uitgangspunt. Eerst veronderstel je dat er zoiets bestaat als tijd en ruimte en vervolgens wordt vanuit dit uitgangspunt de vraag gesteld. 
Eigenlijk is het allemaal heel simpel.

 · Answer

Lees de bijbel en dan het eerste boek.

Wanneer was de tijd begonnen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?