Vele vragen over 'trots'. Dat zegt veel of jou.
Maar zelf herken ik jouw vragen in mijn leven, onstaan door familie-omstandigheden en hoe ieder zijn leven heeft ervaren, dat weer op mij werd geprojecteerd [achteraf bezien].
In deze chaos moest ik mijn leven op de rit krijgen, ofwel overleven. Mijn beleving: weinig tot geen aandacht en liefde, geen positieve feedback alleen negatieve; ach je weet er best nog wel meer op te roepen.
Ik was erg angstig en onzeker en later een perfectionist om anderen niet de kans te geven mij onder het vloerkleed te laten vegen, of hopen dat er geen 'commentaar' kwam.
Door veel studies gevolgd en ervaringen opgedaan te hebben ben ik er wel achter dat de mens op zichzelf is aangewezen vwb 'goedkeuring' en vinden van zijn waarheid, zijn eigen waarheid, ben ik wel ok zoals ik ben.
De ander geeft altijd een mening vanuit zijn menswording en is meestal niet de jouwe.
Probeer te accepteren dat Jij [een ieder] goed bent zoals je bent. Spreek het uit en voel wat het met je doet!
Ik heb mezelf [bijna] geaccepteerd zoals ik ben en sterker dan ooit, zonder van anderen te hoeven weten of zíj trots op mij zijn.
Je mag trots op jezelf zijn. Op gv, wellicht een klein stukje van jou, doe je al hele goede dingen. Dingen om trots op te mogen zijn...