wanneer beoefen je meditatie goed? hoe kun je op het punt blijven focussen? heeft meditatie nut als je gedachten blijven afdwalen? (vaak negatief)

Ik ben wat dat betreft zeer bevoorrecht, ik heb mijn grot. Al voor het binnenkomen, voel je een heel sterke energie, die een tintelend gevoel geeft, soms ook kippenvel. Als je dan binnen bent, lijkt alles voor je gereed te zijn om te mediteren, ze zijn er klaar voor. De ruimte binnen voelt aan als een warm bad, beschermd en veilig, ik ga zitten op mijn vaste plek. Sluit mijn ogen en dit toch wel driftige baasje is weg. Soms heel ver weg, ik hoef niets te doen, het wordt voor me gedaan. Eerst worden mijn armen zwaar, ze tintelen, net als mijn voeten, enkels en kuiten, dan worden mijn schouders zwaar, het molentje in mijn hoofd gaat al langzamer draaien, mijn gezichtsveld wordt kleiner, mijn gedachten vallen stil en ik drijf weg op, ja op wat, weet ik veel, gewoon weg, dan ineens is het er, een totaal ontspannen gevoel, mijn lichaam voelt gewichtloos, tijd bestaat niet meer, de grot ook niet, wel blijf ik controle houden en als ik wil, kom ik langzaam weer terug, heel langzaam. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het maar een kwartier heeft geduurd. De totale overgave aan iets groots en het vertrouwen hierin, de onderdanige houding ten opzichte van deze onbekende krachten, zijn de basis voor dit kwartiertje. het is zo iets van je achterover laten vallen wetend dat er iemand je opvangt, ook al zie je die iemand niet, pas als je dat kan, wordt je ook daadwerkelijk opgevangen en zijn je gedachten even niet nodig.

Je beoefent het goed als je er heerlijk rustig van wordt in je hoofd en je alleen maar in en uit zit te ademen. Blaas elke gedachte die in je opkomt direct weg met je uitademing. Als het iets belangrijks is, schrijf het dan even op, zodat je er na je meditatie mee bezig kan gaan. Als de meeste gedachten weg zijn of ze komen minder snel kun je ineens inzichten krijgen over dingen die belangrijk voor je zijn. Als ik jou was zou ik niet proberen te focussen op een punt, maar gewoon te zitten en gedachten, geluiden, en alles wat er op het moment gebeurt, te observeren zonder er over te oordelen. Ik mediteer zelf 1 tot 1,5 uur per dag, maar ik mediteer niet zo vaak op de traditionele manier. Ik gebruik brainwave entrainment cd's die me elke dag in een diepe staat van meditatie brengen zonder dat ik moeite hoef te doen om te focussen op een punt of iets dergelijks.

Het verschilt hoe vaak en hoe lang ik mediteer, soms een tijdlang iedere dag een half uur, soms sporadisch of een tijdje helemaal niet. De soort meditatie die ik beoefen is zenmeditatie, waarbij ik focus op het tellen van mijn adem: ik tel iedere uitademing tot ik bij 10 ben, en begin dan weer bij 1. Dat tellen is op zich natuurlijk niet het doel, het is een hulpmiddel om in aandacht te blijven, helemaal in het hier en nu. Over afleiding: ja, ik raak afgeleid. Voor je het weet, zit je op dat kussen een boodschappenlijstje te maken. Of ben je in je hoofd bezig met die opmerking die iemand maakte en die je eigenlijk toch wel kwetste, en verzin je dingen die je terug had willen zeggen. Je gedachten gaan heel gemakkelijk naar de toekomst, het verleden, andere plaatsen, dingen waar je aan hecht, alles behalve het simpele zitten in aandacht. Het is helemaal niet ongebruikelijk om met tellen niet eens de 10 te halen. Maar Dat is ook niet wat belangrijk is. Het is gemakkelijk om prestatiegericht te denken, ik 'moet' de 10 halen, of ik moet het zoveel minuten onafgebroken goed doen, en anders 'mislukt' het mediteren. Maar dat is het punt helemaal niet. Wat belangrijk is, is de bereidheid om steeds als je merkt dat je afdwaalt, opnieuw te focussen, in mijn geval opnieuw te beginnen bij 1. Als je die bereidheid hebt, doe je het goed, al raak je tig keer opnieuw afgeleid. Wat betreft negatieve gedachten: dat is niet raar. Als je mediteert, heb je niets om je achter te verschuilen. Geen houding die je jezelf geeft, geen afleiding die je geest weghoudt van dingen waar je liever niet aan denkt, alleen jij en een kussen. Je bent als het ware naakt voor jezelf. En dan kunnen je persoonlijke monsters de kop opsteken. Dat kan enorm beangstigend zijn, maar het kan ook inzicht geven in jezelf. De kunst met die negatieve gedachten is om ze los te laten in plaats van ze vast te houden. Je laat ze bestaan, je hoeft ze niet met geweld weer onder het oppervlak te drukken, maar je hoeft er niets mee te doen. Ze zijn er, jij bent je ervan bewust dat ze er zijn, en dat is alles. Als het lukt om je negatieve gedachten op zo'n manier te beschouwen, merk je op een gegeven moment dat ze hun macht beginnen te verliezen, en ophouden met in cirkeltjes achter hun eigen staart aan te rennen in je hoofd.