Kan het dat je het verdriet van anderen overneemt?

Ik denk niet dat je het leed van iemand anders voor 100% kunt overnemen. Je kunt wel erg ver gaan in je medeleven.

Je zou kunnen proberen je wat minder gevoelig op te stellen en niet het leed van heel de wereld je aan te trekken.

Zoek verder iets van ontspanning. Wandelen, fietsen, puzzelen, fotograferen....

Als iets je aangrijpt, dan kan je daar emotioneel van worden. Is helemaal niet vreemd. Het is echter op dat moment niet zo, dat je de emoties van de ander overneemt, waardoor de ander, de vragensteller in dit geval, minder emotioneel ineens is.

Door over problemen te praten, kun je gevoelens verwerken. Het kan dus wel zo zijn, dat de vragensteller, door een vraag te stellen en discussies daarmee oproept op GS, aan een stukje verwerking doet. Het is echter niet zo dat je een op een emoties kan overnemen van de ander.

Het is normaal dat je (sommige mensen) emoties van anderen 'voelen' en deze omzetten in eigen emotie.

Op zich is dat niet zo heel erg, mits je inderdaad weet dat het niet van jou is, anders raak je in verwarring.

Maar ik zou adviseren om je ervoor af te sluiten. Je hebt er alleen maar last van.

Jazeker kan dat! En dat is maar goed ook.

Wat jij beschrijft is, als je het nuchter bekijkt, de basis van medemenselijkheid. Het is de menselijke eigenschap van het invoelen, van het mede-lijden. Het duidt op een goede emotionele intelligentie.

Deze eigenschap is één van de belangrijke dingen die de homo sapiëns tot *mens* maakt.

Hoe erg je de emoties overneemt, hangt natuurlijk af van je eigen invoelingsvermogen.

Daarnaast hangt het af van je persoonlijke geschiedenis. Als jij vroeger veel hebt moeten strijden tegen onbegrip en neerbuigendheid, als je je continu moest bewijzen en desondanks nooit goed genoeg was, dan ken je het verdriet dat daarbij hoort. Als iemand anders vertelt van eenzelfde soort verdriet, raakt dat bij jou bijna letterlijk een gevoelige snaar. Je zult dan veel makkelijker emotioneel worden, omdat je eigen gevoelens van destijds opnieuw bovenkomen.

Iemand die altijd het beste jongetje van de klas was, die altijd werd bewonderd en geaccepteerd, zal in het algemeen meer moeite hebben om zich in te leven in het verdriet van zo iemand.

Toegevoegd na 3 minuten:
 
Je kunt het verdriet zelfs letterlijk overnemen. "Gedeelde smart is halve smart", wordt vaak gezegd - en dat klopt!

Als jij ook intens verdrietig wordt, en de ander dat merkt, zal die ander in jou een grote geborgenheid voelen. Hij zal begrip voelen. Zijn verdriet zal niet meer als een stuwmeer in zijn ziel blijven opgehoopt, maar naar buiten kunnen.

Op die manier zal zijn verdriet minder worden. Jij hebt het als het ware overgenomen.

Als zijn verdriet dan minder wordt, wordt het jouwe ook weer minder - en zo help je elkaar!

Het overnemen van verdriet is dus heel menselijk, het geeft aan dat jij gevoelig bent en dat er in dit geval een snaar is geraakt. Je kunt er heel goede dingen mee doen, je kunt er mensen echt mee helpen. Goede zaak dus!

Ik denk dat je een HSP-er bent en daar is niets mis mee....

Op de link kun je er meer over vinden.

Je reikt te vaak je handen uit om een ander te helpen, stopt er erg veel van je eigen energie in en verwacht vaak te veel resultaat, door terleustellingen wordt je kwetsbaar en neem je ongemerkt negatieve energie van de ander over, plus het spiegeleffect waardoor ook je eigen verdriet er bij komt, dat maakt je nu onzeker, misschien overweeg je zelfs wel hier te stoppen.
Doe dit niet, maak je les af.
Het gaat al een week of drie niet zo goed met je, las even een pauze in voor bepaalde onderwerpen, ga even uit de wind staan.
Zal proberen je te helpen.

Er is natuurlijk ook een aardse, materieel uitleg voor wat je ervaart.
In een van je antwoorden heb je de term pijnlichaam gebruikt. Het ervaren van iemands pijnlichaam energie is een mogelijkheid, maar ook een andere conventioneel of "rationeel" psychologisch uitleg kan een uitleg bidden.

Maar alles heeft ook een dieper, minder zichtbaar betekenis.

Mijn punt is dat wat jij ervaart met je zintuigen en gevoel is in ieder geval een aardse fenomeen. De oorzaak voor zo'n ervaring is wat je kan beter onderzoeken..

Alles wat wij meemaken heeft een hoger spiritueel oorzaak en iedereen heeft een of meerdere taken te vervullen (werk) om zichzelf, anderen en eigenlijk alles wat wij zien om ons heen te verbeteren.

Iedereen krijgt ook instrumenten (talenten en kansen) om zijn werk goed te kunnen doen.
Zo zou je iemand ontmoeten die geobsedeerd is met eten, of geld of sex of iets anders met een hard werk om zichzelf te verbeteren en zijn obsessie te overwinnen.
Als hij het goed zal doen dan zal hij zichzelf maar ook anderen om hem heen verbeteren.
Het probleem is dat men is vaak onbewust van zijn werk en zijn instrumenten en kan zijn hele leven onbewust blijven.

Maar je zou ook een bewust, wakker persoon kunnen zijn met een gave of extra gevoeligheid en interesse voor energie (zoals gevoelens) dan moet je zoeken naar de oorzaak en naar de werk die je moet verrichten.

Weet ook dat jij bent sterk genoeg om jou talent (gevoeligheid) te kunnen dragen, anders had je het niet.

Ik hoop dat je gauw de oorzaak mag vinden voor jou ervaring en daarmee ook de werk die je kan vervullen.

Sommige verhalen kunnen inderdaad schokkend zijn, en je emotioneel onderuit halen.
Meeleven, begrip en compassie zijn goed, je mag een ander helpen met alle liefde en mededogen in je, en dan kan het inderdaad gebeuren dat je tijdelijk het verdriet overneemt.
Ik heb dat zelf ook regelmatig, maar kan het wel weer makkelijk van me af zetten, door te bidden voor die persoon.
Dan wordt het gebed van me afgenomen, en kan ik het weer makkelijk van me af zetten.
Loslaten is belangrijk, anders stapelen de emotionele gebeurtenissen zich op, en zul je verstikken.

Dit kan duiden op overgevoeligheid , en je laat je helemaal meeslepen in een anders verdriet . Je beleeft het dus mee , je voelt met ze mee , je herkent je hierin .

Ik ga zelfs nog een stapje verder dan dat.

Je kunt inderdaad emoties of pijn van een ander overnemen zodanig dat de ander zijn emotie of pijn kwijt is en jij ermee opgescheept zit.

Niet zozeer omdat jij ze hebt weggenomen. Maar omdat de ander ze losgelaten heeft. En jij er nog aan vasthoudt.

Je kunt je vereenzelvigen met het verdriet of de pijn van een ander omdat je jezelf er in herkent.

Of omdat je erg gevoelig bent en openstaat voor de emoties en de pijn van de ander.
In het eerste geval verwordt " helpen van" een soort zelftherapie.

In het tweede geval is er sprake van hoogsensitiviteit.

Sommige zijn extern gevoelig (denk aan geluiden, materialen, geuren)
Sommigen zijn intern gevoelig (denk aan emoties / pijnen)
Vaak zie je een combinatie van de twee.

Sommige zijn intern hoogsensitief vanaf hun geboorte, als eigenschap.

Anderen ontwikkelen die interne hoogsensitiviteit gedurende hun leven.
Als voorbeeld noem ik het kind dat opgroeit in een gezin waarvan een van de leden labiel is en bij tijd en wijle agressief.
Het kind zal, voor zijn welzijn en gevoel van veiligheid, extra alert zijn op die stemmingswisselingen. Om escalaties te voorkomen of tijdig te vermijden.

Ik ken je bij lange na niet goed genoeg om te beoordelen of jij hoogsensitief bent of hetzelfde verdriet of dezelfde pijn hebt ervaren als de persoon waarover je in je vraag spreekt.
Dat is ter beoordeling aan jou.

Feit is wel dat je je sterk verbonden hebt gevoeld met die persoon. Je hebt je geïdentificeerd met de ander.
Naar mijn mening TE sterk zelfs.
Dat laatste zeg ik omdat je schrijft dat de bedoeling was de ander te helpen.
Helpen is steunen, adviseren, terug in balans brengen.
Door dezelfde emotie te delen breng je de ander niet in balans.
Sterker nog, als je niet uitkijkt maak je de ander alleen maar afhankelijk van je. Wordt je iemands "prullenbak" en gaat het uiteindelijk ten kostevan je eigen gezondheid.

Hoe ga je hier het beste mee om?

(vervolg in reactie)

Dit zijn van die onderwerpen die moeilijk te begrijpen zijn, maar min of meer wetenschappelijk te benaderen zijn.

Het verschijnsel zoals u het beschrijft doet me denken aan empathie: het aanvoelen van emotie van een ander. Alles op aarde lijkt gekoppeld aan elkaar te zijn door elektromagnetisme. Alle elementen op aarde kunnen resoneren op een bepaalde frequentie en er wordt gezegd, dat mensen die openstaan voor het paranormale, als het ware een (on) bewuste manier hebben van het afstemmen op die frequentie.

Twee russen hebben een manier gevonden om het paranormale wetenschappelijk aan te tonen (ik heb een artikel gelezen erover, maar kan er niks over terug vinden), door electroden te verbinden op een levend wezen en met een soort van 'magnetisch oog' kunnen ze dan de energiestromen live aantonen. Ook schijnt DNA op het moment dat er een emotie verandering bij de persoon plaatsvindt, te veranderen op hetzelfde moment en zelf op een andere plek!

als je een gevoelsmens bent, ja, dat kan, weet wel dat ook altijd een deel van jezelf hier mee speelt, wat je kan het aanvoelen om dat je soortgelijke ervaringen kent, en dat maakt je empathisch.
blijf empathisch, en blijf gereserveerd, verzak niet in de emoties van anderen, blijf et beide benen op de grond staan en filter wat van hun of van jouw is. alleen dan kan je in je kracht blijven.

Ja dat kan, maar beter is het om tegen jezelf te zeggen dat medeleven beter is dan medelijden.

Zelfs vanuit mijn vakantieadres trekt jouw vraag mij aan om het te beantwoorden.

Mijn gevoel, voelt jouw gevoel.

Je bent zeer invoelend, gaat 'mee' met de ander.
Je wéét, zoals je omschrijft dat het bijna onmogelijk jouw verdriet is.

Jouw intuïtie is zó sterk, je invoelend vermogen leeft sterk, het lijkt moeilijk om de 'controle' te behouden.
Je staat geheel open en bent dan ontvankelijk voor alle emotie van de ander. Het openstaan heeft te maken met je 'helpend' vermogen. De 'goedheid' de drang om een ander te willen begrijpen/helpen. Begrijpen is eigenlijk geen 'drang' te noemen, het is in jou!

Hoe je hier mee om kan gaan;

Een meditatie op het doorstromen van 'Goddelijke' Energie, beginnend vanaf je kruinchakra.
Laat het zo door je hele lijf stromen en zié hoe het energie, negatieve energie van de ander je lichaam uitdrijft via het stuitchakra, zodat jij weer ver-ge-vuld bent met Goddelijke Energie en dat alles wat niet van jouw is, 'opgeschoond' is.

Ik weet vrijwel zeker dat jij heel goed weet, hoe je te aarden, ook dit is belangrijk om te blijven herhalen.

Je bent nu eenmaal een supergevoelig mens en dit kan je moeilijk afsluiten, want dat ben 'jij'.
Wel kun je proberen om je niet geheel mee te laten slepen in de emotie van de ander en om er op een afstand naar te kijken, je mag mee-voelen maar mee-lijden is niet handig.
Nu weet ik dat dit laatste je overkomt en juist het probleem is.

Probeer stééds opnieuw bij jezelf te blijven, jezelf te voelen! Leg je hand op je maagcentrum wanneer je weer alle heftigheid van de ander voelt, sluit je heel bewust een beetje af zodat je wel in blijft invoelen maar het je niet geheel 'grijpt'.

Ik herken dit stuk en heb lang moeten oefenen om toeschouwer te zijn en niet de 'lijder'. Ik raakte ook vaak de controle kwijt maar blijf oefenen en zie het als een rijke gave!

Je hebt een 'taak' mee gekregen/ lessen en deze lessen/taken lijken mij helder maar mogelijk is het ook een les om te leren dat jij óók 'jij' mág zijn. Leren om bij je zelf te blijven en ondanks de hulp die je in dankbaarheid aan de ander mag bieden, ook er mag blijven zijn voor jezélf!
Genieten van jezelf, léven voor jezelf! Je mag mee-leven, leer om niet mee te lijden! Juist door je zelf goed vast te houden!

Succes Gd! Vertrouw, je kunt het! En met vertrouwen, kun je over-winnen!

Toegevoegd na 4 minuten:
Wéét; Je krijgt nooit meer te 'dragen' dan dat je kunt!

Gevoel ontstaat doordat jij een gebeurtenis zo ervaart.dus het heeft ook te maken hoe jij in mekaar zit en er over denkt.Een voorbeeld die veel mensen hebben gevoeld is toen Robben had gemist.Iedereen doet automatisch zijn hand op zijn hoofd en reageert net zo als Robben.

Ja hoor, dat kan. Als je een heel gevoelig persoon bent...neem je soms onbewust iemands verdriet of pijn over. Soms is die ander het dan werkelijk ECHT kwijt.
En soms ook niet maar zit jij met de tranen en pijn van een ander. Afleiding...is wel nodig. Om jezelf uit de situatie van die ander te houden...het leert te scheiden. Wat van jou is en wat van die ander is..
Ga iets doen waar je van ontspant...waar je helemaal in op kunt gaan...zodat je dat rot gevoel kwijt raakt.
Doe je best en probeer het eens. En anders een warme douche om ZO alles van je af te spoelen.
Heel veel sterkte en succes..lief mens.