Zou jij, als je daarom gevraagd werd willen meehelpen om een dierbare op te baren?

Nee ,het moet voor je weggelegd zijn,ik zou het niet kunnen,waarom weet ik niet precies,mijn vader stierf toen ik 13 jaar was,op 47 jarige leeftijd,hij lag in het ziekenhuis,en wij woonden afgelegen,en in die tijd nog geen telefoon,als kind werd ik s,nachts wakker van het kloppen op de deur,en toen ik stiekem naar beneden ging,daar stonden 2 politie agenten het overlijdensbericht tegen mijn moeder te vertellen,ik ben terug naar bed gegaan en beeldde mezelf in dat het een droom was geweest ,en dat de volgende dag als ik op zou staan alles weer voorbij zou zijn,maar het was niet zo,de andere dag moest ik mijn krantenwijk doen in het dorp en werd bijna overal gecondoleerd met dood van mijn vader, weer die herinnering eraan dat hij dood was,want dat gaat snel rond in het dorp,,later bij de avondmis moesten we de kist bekijken,en eigenlijk wilde ik dat helemaal niet hem daar dood zien liggen,maar ik had geen keus,die gedachte is me lang bijgebleven,bij mijn moeders begrafenis hadden we niet de mogelijkheid om het lichaam te bekijken,en na die tijd heb ik nog maar een keer een goede vriend gezien, die overleden was ,en dat was ook de laatste keer,nee het afleggen ,ik zou het niet kunnen.