Hoe schakel je om van "Ik heb geen tijd genoeg, ik moet zoveel doen alles moet af alles moet goed zijn"Naar "ik heb alle tijd van de wereld"?
En dan vooral het gevoel erbij. Je kunt je inzicht wel hebben en weten dat je alle tijd van de wereld hebt, maar de jachtige buitenwereld, zeker wet een gezin, maakt het er niet makkelijker op.
Hoe zorg je dat je qua gevoel daarmee op een lijn komt en minder gehaast, en dus met meer geduld en liefde ook daadwerkelijk je ding te doen, zonder constant het gevoel te hebben dat alles af moet, en zonder je te storen aan al het werk dat je nog ziet liggen?
Ik snap het.
Maar...we hebben niet alle tijd van de wereld hè?
Onze tijd is maar beperkt..
Pfff..en daar moet ik nog helemaal niet aan denken hoor ik altijd.
Maar ja,alles wat ik heb mee gemaakt heeft mij erg veranderd.
Maar ja,dat heeft niets mij jouw vraag te maken.
Leuk dat je altijd op alle antwoorden en reacties reageert!
Valt me echt op.
Ik probeer dat zelf ook zo veel mogelijk.
Gewoon elke dag ff kijken op GV.
Want ik vergeet ook wel reacties,of PB's te beantwoorden( heb er best veel gehad)en dat is niet de bedoeling.
Daar moet je ook tijd voor hebben hè?haha!:)
Maar van dat spiritueel groeien snap ik helemaal niets hoor.
Denk je nou:'Hee,ik ben spiritueel aan het groeien' of besluit je dat je dat wil.Of beide??
Echt,ik snap daar niets van.
Maar misschien moet ik eerst nog gwn groeien,dat zegt mijn psych tenminste.
Alles wat je meemaakt verandert je :) geen dag ben je het zelfde... morgen ben je weer anders... en overmorgen weer anders...
Ik probeer overal op te reageren. Daar stel ik zelf niet teveel vragen dan kan ik het makkelijk bijhouden...
Ach als iemand je echt wilt spreken en je vergeet het een keer dan merk je dat wel...
Ik voel me anders, een buitenbeentje mijn leven lang al, maar toen in negatieve zin, nu in positieve zin... heb veel meegemaakt, extreem veel, daarvan geleerd... zoals velen ... iedereen is spiritueel, iederene is een spirit... een ik een ego... sommigen noemen zich paranormaal, Ik denk dat iedereen die dichter bij zichzelf staat bepaalde gaven gaat ontwikkelen... Dat uit zich op verschillende manieren... in mijn geval: ik heb nooit aura;'s of energie kunnen zien... sinds een half jaar zie ik dat zo nu en dan wel... krijg ik spontaan boodschappen binnen voor anderen.. Hoe? Misschien wel in mezelf, misschien mijn moeder, misschien mijn gids... Spiritueel groeien doe je je leven lang wel, maar in versneld tempo geraakt het vaak bij mensen als ze in een burnout zijn geeraakt of op een andere manier wakker zijn geschud dat ze niet verder kunnen zoals ze altijd bezig zijn geweest...
Ik denk dat als jij spiritueel wilt groeien het raadzaam is eens meditatie te proberen opf andere ontspanningsvormen... Misschien ben je spiritueler dan je denkt ^^
Ik ken je natuurlijk niet,maar je komt op mij over als iemand die voor iedereen klaarstaat,en dan zichzelf vergeet.
En dat iedereen het ook vanzelfsprekend dat ze altijd op jou kunnen rekenen.
Klopt dat?
Zo was mijn moeder,en dan deed ze ook nog vrijwilligerswerk(met gehandicapten,notuliste voor Amnesty International) en hadden we ook regelmatig opvangkinderen en ze was er toch altijd voor ons.
Maar wel altijd bezig dus.
Maar ze is ook wel eens overspannen en oververmoeid geweest.Dat wil jij vast voor zijn met je vraag.Toch?
Twee jaar terug keerde het tij en sindsdien is het even de andere kant op geschoten... IK word bijv gestoord van alle talenten die ik heb en alles wat ik nu WEL wil. Gestoord van de grote hoeveelheid mogelijkheden. Hoewel er veel dingen hier op GV staan waar ik wat aan heb, heb ik ook mijn Ergotherapeute om hulp gevraagd. Zij kent mij al jaren en heeft zelf ook een "spirituele" inslag... Beetje mijn manier van denken. Bovendien is het haar vak om anderen wegwijs te maken om zo zelfstandig mogelijk te leven met een "handicap". Of je nu een geestelijke hebt of ene lichamelijke hebt, en voor zover je van een handicap kunt spreken.
Ik voerde het nog niet gelijk in. Eerst nog even zus, eerst nog ff zo. Even goed voorbereiden op het niets doen. Traaaaaaaanen met tuiten huilde ik. Vele inzichten kwamen... het inzicht dat als je alleen maar een uur gaat zitten en luisteren naar alle kabaal ( want ik mag zelfs niet in stilte zitten maar moet er middenin zitten), je uiteindelijk went weer aan al die herrie, waardoor je er middenin kan terug trekken en in jezelf kunt vragen wat het beste is om te doen.
Van verplciht niets doen krijg je zoveel zin om te gaan werken. Van verplicht niets doen krijg je zoveel zin in leuke dingen doen ook. En wat GD zei was ook waar... je kunt alles wel op en top schoon willen houden? maar waarom zou je het steeds opruimen eigenlijk? van iets schoon maken kan het alleen maar weer vuil worden, en iets dat opgeruimd is kan alleen maar weer rommelig worden.
Als iemand mij om hulp vraagt vind ik dat even belangrijker dan het aanrecht poetsen.
Als ik mezelf om hulp vraag omdat mijn pannetje even overkookt, vind ik dat belangrijker dan een laagje stof op de kasten.
Het is tijd om te genieten. En er wonen meer mensen hier in huis., Die kunnen dat ook. leren genieten en leren delegeren dus... Hulp accepteren, liefde in alle vormen leren ontvangen... Want we geven geven geven geven en geven maar, maar oh zo moeilijk om ja te zeggen die jou hulp biedt. En waarom? Heb ik niet net zoveel recht iets van een ander te mogen ontvangen? Ik ben het zelf die het mezelf moeilijk maakt. En dat verandert niet van de een op de andere dag maar met babystapjes hier en daar verandert dat blijvend. Helaas hebben sommige mensen in mijn leven het geduld niet daarvoor en vertrekken. Ik weet dat het moeilijk is onvoorwaardelijk van mensen te houden en hen te kunnen accepteren zoals ze zijn, zonder te oordelen.
maar goed heel verhaal. Staat je antwoord er eigenlijk wel tussne karina? :)) Liefs en een fijne dag allemaal :) Ik hou van jullie :) Niet een uitgezonderd.
Maar het lijkt mij dat je er voor jezelf wel achter bent wat het belangrijkste is.(niet het huishouden hè?)
En als jij je goed voelt,ben jij ook leuker voor de mensen om je heen(zei mijn moeder altijd tegen ons)
Maar als je het idee hebt alles te moeten regelen en in de hand te moeten houden is het moeilijk daar in een balans in te vinden.Ik vraag me af hoe ik dat zou ervaren.
Met mijn eetstoornis,bedoel ik.Dat gevoel van controle en alles in de hand willen hebben en alles perfect doen( en willen zijn),ik moet er niet aan denken dat ik dit over 10 jaar ofzo nog zo voel.
Dan leg je de lat te hoog voor jezelf en kan je alleen maar falen.
Valt me net pas op dat je je avatar hebt veranderd,ben jij dat nou? Oh,en natuurlijk heb jij het recht iets van een ander te ontvangen!!
Mensen die vertrekken omdat ze geen geduld kunnen opbrengen voor jou( en je babystapjes ..)zijn jouw aandacht,liefde en energie niet waard.
Ik heb dat zelf met enkele familieleden meegemaakt die genoeg hadden van mijn eetstoornis( na een terugval)
Zij konden dat niet meer aan,zeiden ze.
Toen kwamen ze me van de ene dag op de andere niet meer opzoeken in de kliniek waar ik toen zat.
Ik was ineens een (vooral) lastig meisje..
Zelfs de artsen en verpleging hadden kritiek op deze 'familieleden'.
Ze vonden het harteloos.
Vooral ook omdat mijn moeder nog niet zo lang daarvoor was overleden..
Dat meisje mist haar moeder zo en dat maakt alles nog moeilijker,zei mijn psych zelfs tegen ze.
Ik heb nooit meer van ze gehoord.
Mijn tante( zus van mijn moeder) is daar 1 van.
Ik heb daar nog steeds verdriet van.
Vooral omdat mijn moeder zei( vlak voor haar dood)
'Ze zal er altijd voor je zijn'
Pff..ik wilde het even kwijt(merk ik nu)
Knuffel voor jou!!!!!^^
Er zijn anderen voor jou, vertrouw daarop... en vooral jij zelf... t is goed zo. Ik ga nog dieper in op dit bericht hoor als ik terug ben want ik wil hier de tijd voor nemen. ik pm je prive dan wel. knuffel van mij en ja dat op die foto ben ik
ff er tussen uit zeker?Je niet druk maken dan!
Ik wacht je berichtje af.
Leuk gedaan die foto op je avatar.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.