waarom hoort men nooit dat iemand bezeten is van een goede geest?

ik ben er door een bezeten, ben de goedheid zelve

Omdat het allemaal onzin is. Wanneer iemand gek doet, schyzofreen is en men het niet kan verklaren dan roept men al snel dat die persoon door de duiverl bezeten is!
Allemaal onzin het bestaat niet.

vrijsimpel:
filmpuhhh (kan ik mijn vraag weghalen) :))

Zijn dat misschien engeltjes? Ik gooi zomaar een balletje op hoor :)

O dacht giweda ook al zie ik

dat zullen best engeltjes kunnen zijn, maar waarom nemen die het dan niet even van iemand over? een narcistisch typje lijkt me een geschikte kandidaat bv.

Sorry ik had antwoordt gegeven maar kennelijk vonden van hier het geen goed antwoordt .
Vreemd was dan zeker een boze geest (;

Het moeten wel engeltjes zijn, want ze piesen elke keer als ik lekker eet over mijn tong. Hey, goeivraag +1 heksje!

#slik#
@Bas???
wat doe jij hier? was je niet aan het werk? heb vreselijk over je zitten roddelen (haha, nee hoor) :OP wees bij dat het engeltjes zijn! anders had je zo'n 3tand in je tong gehad. eneh... wel een kauwgommetje eten hoor. iehhh!! ;) @dielyla
het zal de boze MOD zijn.... brrrr....
ik heb niets verwijderd hoor. (kijk nu even engelachtig van me af... zie je het rondje boven mijn hoofd? .... dat is mijn kroon(luchter) :)

nee joh, doe het zelf! :) fieloosoowfieh had ik m onder geplaatst

haha, uitspraken van Klazien uut Zalk.
wat mij betreft horen die bij huis en tuin. en dan vooral tuin!
en of iemand dat idd 'die prop peterselie in de oor'n wil prop'm tég'n een ieuwtje of auwtje' tja, ....ieder zijn zijn niet? maar goed, ik dwaal af als een dwalende geest:
de relaties met familie hoeven niet zo geestig te zijn, de combi 'geest' 'relatie' is altijd relatief. op zich had het ook nog wel bij feestdagen gekund aangezien er hele volkeren zijn die feesten en wachten tot er een geest bezit neemt van hun lichaam (dat schijnt prettig te dansen) wat geesten betreft ben ik vrijgezel (trouwens, niet alleen wat geesten betreft) hoe dan ook, geesten scharen zich volgens sommigen onder de mensen, het is lastig om de geesten ergens onder te scharen merk ik.

Dat zou k*t zijn als een goede en een kwade geest voor je lichaam aan het vechten zijn. De slechte wil het overnemen en het goede wil het beschermen...

geesten bestaan niet en ze willen mensen bang maken! de mensen die zogenaamt bezeten zijn;)

poehaa, 1 advies: neem geen DUBBELfris, want dat gaat een drama worden (op je schouders) @boembabaloe,
dank je wel voor het delen van deze grootse wijsheden. ik ben diep onder de indruk hiervan. kan het zo zijn dat je of een kras op je tong hebt en deze woorden wederom hebt ingetikt?
(je herhaalt letterlijk wat ik eerder heb gelezen hier, maar die op spookachtige redenen niet meer zijn terug te vinden)
of is het zo dat je niet helemaal helderziend bent? (zie toevoeging op de vraag hierboven)

@Euca mooie vraag!

dank je Annswers :)

Aah, eucje, je loopt nu tegen het zelfde euvel aan als ik: bij Filosofie mogen geen filosofische vragen gesteld worden, alleen vragen over filosofie als wetenschap of de historie van de filosofie. Zo hebben al veel van mijn filosofische vragen over toekomstbeelden het vuilnisvatje gevonden. Ik ben blij dat jouw filosofische vraag in elk geval nog een plekje heeft weten te behouden!

Interessante toevoeging, over Pim van Lommel ga ik vanavond thuis eens meer van lezen.

@stippel
spijtig van je vragen, maar een schrale troost misschien:dat de vraag hier staat geeft mij persoonlijk nog niet de garantie dat het niet verwijderd zal gaan worden in hetzelfde vuilnisvatje zal belanden. als het toekomstbeeld van vragen over een toekomstbeeld al bepaald worden, wat heeft deze categorie nog voor zin vraag ik me af. over filosofie zelf ben je natuurlijk een keer uit gefilosofeerd lijkt mij persoonlijk. @bastanovum
met alle respect hoor, maar vanuit de hoek van de niet gelovige:
ik vind het dat het bij de kaft van het boek al niet klopt.
'een wetenschappelijke visie 'op''
er staan wetenschappelijke (medische!!) feiten in welke van lommel weerlegt maar ondanks dat zijn conclusie trekt.
als je wil weten welke dit zijn
er zullen vast wel conrtolfreukjes en angsthazen onder de niet gelovers, maar waarschijnlijk niet om de geesten zelf. als iemand claimt wat wetenschappelijke bewijzen te hebben ga ik er vanuit dat deze van alle kanten belicht kunnen worden, en hoop van harte dat het welbekende scheermes helemaal niet uit de tas hoeft te komen, en vatbare invloeden gewoon nogmaals onder de loep kunnen worden genomen. (zonder enige bijbedoeling
nogmaals, scheermessen, of het wellus/nietes bestaan 'van' is niet relevant bij deze vraag. het is verplaatst naar deze categorie maar hoop dat filosoferen hierover alsnog mogelijk kan zijn)

(ik ben niet zo wakker vandaag, mijn excuus) als je wil weten .........welke feiten dit zijn: geef het even aan :)

+ je voor je vraag

dank je Ed :)

wat een ge...

van lommel vergeet echter her en der te vermelden wat zuurstofgebrek kan doen met de waarneming van de mens. terwijl deze toch bekend zijn. hij heeft maar 1 type dood onderzocht dus het rammelt al van alle kanten. ipv daarvan trek hij conclusies
het staat vol met fouten en aannames die op medische basis keihard weerlegd kunnen worden. vandaar dat de eerste fout al begint bij de kaft van het boek, precies onder de titel.. het is een beetje als rekenen, als men een bep. uitkomst voor ogen heeft pas je gewoon de som aan en dan klopt de berekening altijd. voor de mensen die het stervensproces wat beter willen begrijpen hier een link. het is echter #niet geschikt# voor gevoelige maagjes. http://www.ziekenverzorgende.nl/zv11/het-lichaam-in-de-laatste-stervensfase.htm

Bedankt Bastanovum, voor het delen van deze zeer ingrijpende gebeurtenissen in je leven!

@bastianovum ik dacht dat het verhaal een passage was uit het boek
besef nu dat het jou is overkomen. mijn excuus hiervoor. je hebt dus enorm veel geluk gehad! ik wil niet drammen, maar: men spreek van verdrinking als de dood hierop volgt, maar gelukkig zijn er mensen die het overleven en deze noemt men drenkelingen.
hoewel een mens geen vis is men zonder zuurstof niet meteen het bewustzijn kwijt gelukkig. hier een stukje uit wiki
Een verdrinkingsproces duurt 3 à 5 minuten, waarvan maximaal anderhalve minuut bij bewustzijn. Na eventueel een tijd spartelen volgt de onderdompeling, waarbij de adem wordt ingehouden (duikreflex). Uiteindelijk hapt een mens automatisch naar adem als reflex, hierdoor lopen vaak de longen vol water (natte verdrinking). Het water in de longen wordt opgenomen in de bloedbaan, en het watervolume in het bloed neemt toe. De bloedcellen kunnen hier niet tegen en vallen uiteen waarbij het giftige kalium vrijkomt. Omdat het hart dat extra water op den duur niet meer kan rondpompen en door de kalium ontregeld raakt treedt er uiteindelijk een hartstilstand op. In ieder geval zullen de hersenen na verloop van tijd geen zuurstof meer aangeleverd krijgen, waardoor de (hersen)dood intreedt.
------------------------------------------------- het kalme gevoel kan wellicht een geestelijk shock zijn geweest. het komt vaker voor dat men uiterst kalm en kordaat handelen gaat alvorens men werkelijk beseft wat er is voorgevallen en hierop reageert.
men ervaart het als onwerkelijke en/of van een afstand, en/of is verdoofd als in een roes. in feite is dit een reactie op teveel en te heftige prikkels en een overleving mechanisme.

@ Euc, je schreef:
"het kalme gevoel kan wellicht een geestelijk shock zijn geweest. het komt vaker voor dat men uiterst kalm en kordaat handelen gaat alvorens men werkelijk beseft wat er is voorgevallen en hierop reageert.
men ervaart het als onwerkelijke en/of van een afstand, en/of is verdoofd als in een roes.
in feite is dit een reactie op teveel en te heftige prikkels en een overleving mechanisme." Bastanovum sprak over een "extreem helder bewustzijn".
Gezien wat er allemaal was gebeurd, is het logisch om te zeggen, dat hij in shock was. Maar in shock zijn voelt anders. Sorry Bastanovum, dat ik voor jou spreek, dat is niet mijn bedoeling, maar ik probeer duidelijk te maken wat ik bedoel. Als ik verkeerd zit, dan lees ik dat graag! Ik heb dit extreem heldere bewustzijn recentelijk ook ervaren (en vaker in mijn leven) na een hele nare (zacht uitgedrukt) gebeurtenis, en ook daarna kwam er geen onwerkelijkheid, geen afstand, geen verdoving en geen roes.
Je (algemeen) kunt veel verklaren, maar soms kloppen dingen niet met de verwachting (1+1=2) of met logica.

@wendy ik sta wat te kijken van je felle reactie, maar wil even benadrukken:
wil hier helemaal niets verklaren met 1+1=2 logica of standaard verwachtingen kan het niet zo zijn dat jij de shock in de medische term verwart met wat ik bedoel?
ik bedoel #niet# de shock door/als gevolg van letsel omdat dit de meest logisch zou kunnen zijn na een zwaar ongeval. ik heb het ook over kordaat en uiterst kalm handelen in mijn tekst wat je zou kunnen zien als een 'extreem helder bewustzijn'. en zal mijn ervaring vertellen zodat je misschien begrijpt wat ik wél bedoel. vlak voor me op de weg gebeurde een gebeurde een ernstig ongeval met 5 jonge lui waarbij meerdere doden zijn gevallen. we moesten stoppen want de slachtoffers lagen vanwege de snelheid waarmee het gebeurde verspreid op de weg.
de vrouw in de auto voor ons reed achter de verongelukte auto en belde een ambulance.
ik ben de weg opgelopen en heb in de auto gekeken en heb de slachtoffers geteld. aan de vrouw vroeg hoeveel ambulances ze er gebeld had.
1 ambulance had ze gebeld dus heb zelf gebeld voor nog 4 ambulances erbij gevraagd om de brandweer om 1 persoon uit de auto te knippen met hun apparatuur. de auto van het ongeval lekte benzine en ik heb mensen weggehaald die inmiddels stonden te kijken en te roken bij de auto. ik 2 mensen aangewezen die auto's tegen moesten tegenhouden aan weerskanten van weg waarop de slachtoffers lagen. heb 1 persoon aangewezen die de ramptoeristen op de ventweg om moest laten draaien aan de kant waarvan de ambulances zouden komen.
de hulpverleners moesten er snel door (deel 1)

)en 2) dit alles heel kalm en helder alsof het een dagelijkse bezigheid van me was en een rijtje punten afwerkte waaruit precies bleek wat ik moest doen. en toen de ambulances er was beseft ik wat ik had gezien. in die auto waar benzine uitlekte daar hing een dode jongen achter het stuur met enorm onprettig letsel (treed niet in detail, maar een letsel wat echt niemand overleefd) ik besefte: het meisje wat naast me stond was in paniek want haar vriendin lag op straat dood te gaan (praat je over shock..die was in shock!) toen besefte ik: haar vriendin is het meisje zijn wat met haar lichaam lag te schokken, nu erover nadacht stond de dood in haar glazige starende blauwe ogen stond.
haar mobiel lag een stukje naast haar in stukken en besefte toen dat haar ouders het ergste telefoontje van hun leven gingen krijgen op heel kort termijn.
en zo waren er 5. (achteraf bleek 6 er zat nog een jongen in de .....kofferbak vanwege plaatsgebrek!) toen pas beseft ik dat het zo hard moest zijn gegaan dat dit de reden was dat er mensen enorm ver uit elkaar lagen terwijl de auto tientallen meters verder pas tot stilstand was gekomen. toen beseft ik pas dat de mensen op straat gewoon uit de auto waren gelanceerd. ze lagen niet eens op dezelfde weghelft. toen pas zag ik dat er enorme een hap uit de boom was gereden, vervolgens een lantaarnpaal was geraakt die afgeknapt was bij de grond en de auto via een heg op een naastgelegen weg pas tot stilstand kwam.

(en 3) en ja, toen had ik de welbekende (1+1)shock die zo logisch is bij dit soort dingen. van uiterst helder en kalm naar een soort van 'zwaar bibberend afwezig' toen door mijn gedachte speelde wat ik eigenlijk had gezien.
toen ik de ambulancebroeder zijn defibrillator uit de tas haalde ben ik gaan sjouwen. dat onze auto daar nog stond was me een rotzorg, ik moest daar weg
ik had al een dooie gezien in de auto en 1 op straat vlakbij het ene meisje dus wou niet nog meer zien. dus die rust en roes heb ik ook niet achteraf ervaren en merk nu weer dat dit ook echt nooit zal komen. dus dat 1+1 niet altijd 2 was me al wel duidelijk

ik heb het niet even 1,2,3 van me af kunnen zetten en heb gesprekken gehad met een hulpverlener.
deze heeft mij geleerd dat ene shock de andere niet hoeft te zijn, maar het wel de reden was voor mijn nuchtere handelen voor het besef tot me doodrong wat ik heb gezien, en ben echt niet de enige hierin. dus of iemand me nou wel of niet kan/wil geloven (totaal zonder lullige bedoelingen!!!) sorry, maar ik vind dat eerlijk gezegd niet zo heel erg relevant. mijn ervaring hoeft dat van een ander niet te zijn, en dat van een ander hoeft die van mij niet te zijn want niet alles is met elkaar te vergelijken laat staat dat het met elkaar overeen moet stemmen.

ZO!
En dat vanwege 1 zin die niet persoonlijk was meis, want er stond "Je (algemeen)...."
Mijn reactie was ook niet fel vind ik, in tegenstelling tot die van jou, maar dat herken ik wel van je ;-)
Verder heb ik in mijn vorige reactie 1 zinnetje verwijderd, namelijk: "de ene shock is de andere niet", omdat ik dat niet relevant vond. Maar dat was het kennelijk wel! Wat vreeeeeeeeeeeeeeselijk, dit hele verhaal en dat te moeten meemaken met al je "labels".... dat slaat ZO diep in.... dènk ik, want ik kan niet meer dan invoelen. En dáár word ik al misselijk van....pffffffffffff. Ik vond JUIST, dat wat je schreef over eerder door mij aangehaald stukje TE algemeen was. Een dergelijke reactie gebeurt vaak, maar het KAN ook anders en dat heb ik omschreven.
En jij dus net ook, in een ietsje langer en heftig betoog ;-) Het gaat er niet om, of "iemand" -ik dus neem ik aan?- in je laatste alinea, je wel of niet wil geloven (oeps, gevaaaaaarlijk!!!)..... ik ben het zelfs totaal met je eens en dat WAS ik al, blijkt nu.

Vergeet nog iets. Deze zin van jou:
"en ja, toen had ik de welbekende (1+1)shock die zo logisch is bij dit soort dingen. van uiterst helder en kalm naar een soort van ‘zwaar bibberend afwezig’ toen door mijn gedachte speelde wat ik eigenlijk had gezien." Dat effect, dat herken ik ook in andere rotervaringen bij mijzelf. Maar ook dat hoeft dus niet te gebeuren. Dat was deel van wat ik schreef, dat had ik recentelijk dus totaal niet. En wel verwacht, omdat dit "erbij hoort". Dat bedoelde ik met die laatste zin:
"Je (algemeen) kunt veel verklaren, maar soms kloppen dingen niet met de verwachting (1+1=2) of met logica."
Ik verwachtte die reactie van bijvoorbeeld zwaar bibberen, de roes erna etcetc. Maar die bleef uit.
En dat was op zich zeer verwarrend: 1+1=2 klopte totaal niet voor mij.

Ik kan net als Wendy beamen dat het invoelen me misselijk maak, Euca. Pfffffffffffff, wat een verhaal van wat je heb meegemaakt! En hoe dapper was je daar, een dik applaus daarvoor! Voel me vereerd om deze levenservaring zo uitgebreid te mogen lezen hier. Voor de hele situatie was je op je juiste tijd op de juiste plek, en ik verwacht dat daar veel dankbaarheid voor is geweest. Een vriendschappelijke groepshug om jouw heen (hoe je dit ook moge vinden) - Bastanovum, wat jij hebt ervaren vindt ik ook bijzonder, jezelf zo te redden en de angst de baas te blijven.

@wendy bedankt voor je reactie, uitleg en (helaas!) ervaringen mijn tekst (onder die van wiki) begon met 'het kalme gevoel kan #wellicht#....
(wellicht in ze zin van: mogelijk, kan zijn, eventueel, misschien) je woorden: 'maar in shock zijn voelt anders' interpreteerde ik niet als 'totaal met me eens zijn'. niet dat 'mee eens zijn' een vereiste is, dus de woorden ''soms kloppen dingen niet met de verwachting# (1+1=2) of met logica." brachten me ff terug naar het moment waarop het (voor mij persoonlijk) wel klopte met wat ik als 'wellicht' eerder aangaf in mijn tekst. in shock zijn voelde #voor mij persoonlijk# wél anders. (en stond vervolgens opnieuw te aanschouwen vandaar (shock zijn voelt anders -anders.... dan?-) dat ik aangeeft dat ik geen dingen wil verklaren, beweren etc. omdat de meeste dingen niet vergeleken kunnen worden, en al zeker niet met elkaar overeen hoeven te stemmen. dus of #iemand# mij #wil/kan# geloven, dat kan écht ieder persoon zijn die mijn tekst leest (iemand, iedereen, men, GV-ers, ook jij, maar niet jij in het bijzonder)
vandaar ook de tekst 'zonder lullige bijbedoelingen'. het is voor mij persoonlijk niet belangrijk want het doet niets aan #een# beleving af. niet de beleving van jouw, niet die van mij, niet die van bastianovum, van niemand niet. vandaar: vergelijken/overeenstemmen is m.i. geen vereiste. feit is: iedereen die een shock heeft ervaren doet dit op zijn manier, en niet vanwege een prettige ervaring. mocht ik met/door mijn tekst iemand (niemand in het bijzonder, en anders misschien toch weer wel) hebben beledigd, gekwetst, aangevallen, een betweter lijken etc: dit is totaal niet mijn opzet. mocht het zo zijn overkomen (mede doordat ervaring emotie op kan wekken) hiervoor mijn excuus.

Begrijp je. "shock zijn voelt anders -anders…. dan?".... mijn andere ervaringen in vergelijkbare shocksituaties en binnen de te verwachten mogelijkheden als roes, shaken etc. Vergelijken/overeenstemmen zit in de mens, maar is zeker geen vereiste. Iedereen doet alles op zij/haar manier, al dan niet aangeleerd/eigengemaakt. Bovenaan je reactie staat mijn naam, vandaar: "Het gaat er niet om, of "iemand" -ik dus neem ik aan?-" Je laatste alinea is niet op mij van toepassing.

@wendy vergelijken zit idd in de mens dat ben ik helemaal met je eens.
bewust maar m.i. onbewust.
aangeleerd/eigengemaakt/of zelf een verhoogde kans vanwege een labeltje (bij mij dus ASS zoals je weet)
kortom een referentie kadertje zoals elk persoon deze heeft. ik weet van mezelf dat ik dingen net als elk ander verkeerd op kan vatten, maar ik weet echter (net als elk ander) niet wanneer, en hoe en op welk punt. daarom stel ik het prijs dat dit over en weer bespreekbaar is, en dus ook als iemand (of jij) mij hierop wijst. omdát je naam bovenaan staat bij mijn reactie sprak ik juist over "Het gaat er niet om, of "iemand" omdat ik anders zou denken dat jij aan zou kunnen nemen dat ik aan zou kunnen nemen dat ik...... tja, we allemaal menselijk zijn en dus iedereen vergelijkt/overeenstemt relativeert/opvat op zijn manier. ik ben blij dat de laatste alinea niet op jou van toepassing is. (en hoop dat het op niemand van toepassing is) dit even niet in het algemeen:
je weet wrs wel dat je me dierbaar bent en ik weet een klein beetje wat de impact is van je ^#&$^# ervaringen en hoe je hier mee bezig bent. ik wil hier niet 'aankomen' want heb voor jou als persoon enorme respect, en ook waardering voor hoe je tegen dingen aankijkt en hiermee omgaat/weet te handelen.

;-)
Je KUNT er ook niet aankomen, want (gelukkig) zijn ze alleen van mij. Gelukkig in die zin, dat ik ze niemand anders gun. Die ^#&$^# dan, de fijne wel hoor hahahaha. Dank voor je waardering.
Iedereen heeft z'n arsenaal aan ellende, de 1 een beetje meer dan de ander (uh, wat is meer???) en dan hebben we ook nog es de manier van persoonlijk ermee omgaan of omgegaan zijn. Daar is o.a. ieders referentiekadertje mee gevuld. KNUF!

:)) (misschien weet je het wel, mááár..)
ik bedoel aankomen in de zin van 'beroeren door mijn woorden/reactie etc. op een manier die iets pijnlijks benadrukken, op te rakelen, of iets anders wat je als minder prettig kan ervaren. maar: ik begrijp ook wat jij bedoeld :) helaas zoals je zegt: ieder heeft zijn arsenaal aan ellende....etc gelukkig is het soms wél mogelijk om de ^#&$^# te delen met een ander, net als de leuke dingen. dikke knuf terug!!

Ja hoor, snap ik geheel en al, maar daar is niet aan te ontkomen (je 1e alinea) en daar werk ik al levenslang mee. En ook daar sta ik niet alleen in, was het maar zo!
Soms kan 1 woord of een korte zin verd(lelijkwoord) pijn doen, maar heej, dat zegt niks over de schrijver/spreker van de zin of het het woord, maar alles over mij. Ja toch? Okee, dan deel ik NU ^#&$^# met je hahahahahahaha.
Flauauauauauwwww Wen!
Is zeker zo, dat is ook belangrijk, als je er zelf voor open staat en daarmee kunt dealen (neenee, geen drugs bij mij hoor ;-)))

@bas
lees nu pas je reactie ! dank je wel :)
(ook een verplichte) grouphug stemt mij altijd blij hoor :)) bloos wel en beetje van het applaus en het feit dat je me als dapper ziet (heb het zelf niet zo ervaren, volgens mij was ik de eerste momenten een koele zakelijke kenau) wellicht wel het juiste tijdstip aanwezig, maar dankbaarheid... (sta hier nu voor het eerst bij stil) heb ik niet gehad. de paniek was te groot, heb geen gegevens achtergelaten (o.a vrouw voor me was getuige voor de politie) en was na dat kalme heldere moment zeer waarschijnlijk eventjes niet in staat gehoord te worden. bovendien heb ik de benen genomen. ik hoef ook geen dankbaarheid want weet dat het gewaardeerd werd, net als elk ander die een steentje heeft kunnen bijdragen daar. de weg waar het is voorgevallen moest ik dagelijks over en bij het zien van de bloemen bij de boom met de hap eruit, de groepen en ouders die er stonden weet ik dat het goed was wat ik kon doen destijds, en dat is voor mijn gevoel meer dan voldoende. 1 van de slachtoffers heb ik een keer gezien.
denk een jaar later, in een supermarkt aan dezelfde staat, van het ongeval.
ik hoorde ik een schappen vuller praten met een vriend/klant. ze hadden het over een ongeluk en hij vertelde dat het weer redelijk goed met hem ging, en pas weer aan het werk was.
terugkomen op het ongeluk vertelde de schappenvuller in de kofferbak zat. snapte meteen waar het over ging en ik was blij dat ie het overleefd had. ben wat dichterbij geschoven (onopvallend winkelen)
hij vertelde dat ze auto net voor t ongeluk gekocht was voor een paar cent omdat ie eigenlijk klaar was voor de sloop, maar met een paar vrienden een ritje waren gaan maken.
maar toen ie opmerkte dat ie totaal niets meer van wist van het ongeluk zelf, was ik spontaan klaar met 'afluisteren'. @Wendy
blij dat je het zo kan zien :) en wat drugs betreft, ik heb hier nog wel wat ritalin liggen hoor. als we dan toch ermee moeten zien te dealen..... ;-)

O, Ritalin heb ik hier ook inderdaad, alleen niet voor het spinneke zelf....werkt vast niet met de webjes ;-)
Daar dealt een ander mee (voor zichzelf) hahahaha.

hahaha :)
als het daar maar bij blijft is er niets aan het handje! :)

Wat een verhalen allemaal.
Goed dat ze uitgesproken zijn, dat heeft meer waarde dan je zo zult denken.

M.i. heeft alles waarde Ed, dus ben het volkomen met je eens. Vond het verhaal van Euc zeer heftig bijvoorbeeld en voor mezelf relativerend en leerzaam.

dat het het idd Ed :) de verhalen zelf, de reacties hier, en ook het praten over de reacties zelf (zoals de demo hier met Wendy en euc) alles heeft zijn waarde idd vind het niet alleen inhoudelijk waardevol en leerzaam, maar vooral ook áchter de platte tekst. ik vind 't kl#te dat ieder zo zijn ervaringen heeft (welke dit ook kunnen zijn), maar begrip, betrokkenheid en een aardig woordje naar elkaar doen mij echt goed :)

Onze maatschappij heeft ons geleerd, alle vervelende dingen maar keurig weg te stoppen, niet meer aan denken, vergeten.
Maar alles zit nog compleet in ons onderbewustzijn en voor een deel ook in ons bewustzijn en dat blijft zo af en toe nog steeds omhoog komen.
Zeker als we ouder worden.
Maar dit soort ervaringen delen met een ander is oh zo belangrijk, om het zelf een goed plekje te kunnen geven, of althans er mee te kunnen leven.

Soms is herbeleven heel belangrijk om het dan beter los te kunnen laten.

Mooi, je interpretatie, Euca.
Dat je het voor jezélf hebt gedaan, die moedige actie, waar een ander meteen al de benen neemt. Jij niet, jij was er en bleef en regelde waar een ander niet toe in staat was. Ik vind het waardevol om dit over je te weten. Je had het net zo goed ergens anders op een ander moment op GV kunnen neerzetten, de kans was dan best groot dat ik er niet vanaf wist, ik volg lang niet alles hier.
Je bent een kanjer! (ja.. bloos maar effe!)

@ed
dat is zeker wat de maatschappij leert, maar zóó verkeerd. emotie: daar moet je gewoon mee, het moet eruit hoe dan ook.
vaak zeggen mensen (kom het hier ook tegen bij antwoorden) je moet er niet aan denken, je moet wat voor jezelf doen, afleiding zoeken etc. prima om tussendoor op adem te komen hoor, maar je verwerkt niets als je blokkeert, en het wordt enkel meer beladen. emotie laat zich wel wegstoppen, maar niet zonder gevolgen.
als het er dán uitkomt is het net een duveltje in een doosje.
te pas en te onpas in alle heftigheid, maar de regie ben je kwijt, en zal je alsnog aan de slag moeten ermee. ik weet hoe dit is dus met dat ongeluk heb ik er meteen wat mee gedaan. nachtmerries heb ik niet meer, maar bij het horen van aan sirene krijg ik de paniek kriebels. bij het schrijven van het verhaal leeft het weer even op, en hou het ook niet droog. maar dat moet dan maar so be it.
erover praten gaat nog steeds niet helemaal van een leien dakje, maar dat vind ik niet erg. die ervaring neemt niemand weg dus hoort het gewoon bij me,en ga dat ook niet uit de weg. @wendy
;-)) yep, helemaal mee eens! @Bas
pfff.... idd, als een tomáát!

normaal weet ik altijd goed wat ik zeggen moet, maar je maakt het lastig voor me Bas want vind dat mijn geen eer toekomt. dank je wel voor je mooie en lieve woorden :'-)

Vind ik wel, die eer! Waarom jij niet?

das een goeie wendy, maar ik weet het niet. Bas zei dat hij me moedig vond, en dat vind ik al verrekte lastig. van een ander zou ik dat kunnen denken in die situatie (voor de zwaailichten kwamen dan), maar vind het van mezelf niet.
(weet dat die beredenering krom is, maar ik kan het niet anders zien op een of andere reden) dan geeft hij (ook nog!!) een compliment,
en van een compliment voel ik me #altijd# ongemakkelijk en opgelaten. en waarom? dat is me nog (steeds) niet helemaal duidelijk.

Nou, je bent niet de enige ;-) Lijkt me een aandachtspunt en een uitdaging om dat te gaan onderzoeken? Was het voor mij wel!!

#huh#
jij ook spinneke?!! :-) mijn andere eigenaardigheden weet ik inmiddels wel te plaatsen, maar mijn zelfreflectie reikt hiervoor niet ver genoeg.
het zeker (en al een hele tijd) een aandachtspunt en uitdaging om 'het waarom' te onderzoeken. ik denk dus moet láten onderzoeken.
maarrrrr, er zijn nog meer dingen op mijn 'to do list', en het sturen/begeleiden van de kids met hun labeltjes, en die van mezelf natuurlijk i.c.m. elkaar is dusdanig intensief dat 'euca's vraagstuk' niet de prio heeft. nieuwsgierig als ik ben wil ik wel een antwoord zodat ik dit wellicht kan veranderen/verbeteren, maar in ieder geval kan #plaatsen#. misschien is het een goeie vraag voor deze site, want nieuwsgierig ben ik wel, ook naar mijn eigen psyche ;-) heb jij voor jezelf antwoorden gevonden wendy?
of beter nog: heeft het verandering gebracht wat betreft je (innerlijke) reactie op een compliment?

Work in progress hier, om het maar even in het Engels te houden, waar ik op zich een schurfthekel aan heb hahahahaha.
Ja, ik heb antwoorden voor mezelf gevonden, vele redenen zelfs waarom dit zo is gegroeid. Begrip en inzicht.
Nu nog toepassen en dat is natuurlijk de volgende best moeilijke stap....
Het blijft toch ook een "het hoort niet"-gevoel. Ergens zit er iets heel Calvinistich in. Gêne ook wel.

yep, toepassen op yourself (sorry :) is (zoals helaas met alles) idd het moeilijkste!
maar goed dat je ermee aan de bak bent gegaan.
==> #compliment# :OP als je inzicht hebt op de oorzaken heb je handvaten die het #in prince# makkelijker zouden #kúnnen# maken, maar het belangrijke balletje is in ieder geval aan het rollen! je vraag aan mij heeft me aan het denken gezet, en denk hardop (zo POOG ik dingen helder te krijgen.) voor mezelf denk ik dat het te maken #kan# hebben met mijn jeugd. complimenten waren een schaars goed, en niet uitbunding ('dat heb je goed gedaan, zullen we morgen boerenkool eten? of, ja dat heb je netjes gedaan, nu dit of dat nog verbeteren) maar héy... ze wáren er wel! :OP
van de andere kant:
pittigere #PROEST# 'dingetjes' zijn voorgevallen die ik heb stuk voor stuk veel vlotter en beter kunnen plaatsen en zeker ook toe kunnen passen dus vraag mezelf af:
als dit geen (gevoelsmatige!) struikelblokken meer zijn, waarom dan wel dat #hardnekkige# 'HELP!!!-een-compliment-wat-nu!!' effect? dus denk ik aan mijn zelfbeeld
deze is niet optimaal maar duidelijk aan de lage kant, toch zeker niet extreem laag. ik kom voor mezelf, én heb mijn plekje #leren# claimen in het (grote) geheel (d.m.v. grenzen stellen voor mezelf en anderen, ander redt ik het gewoon niet met mijn labels)
vraag hierbij: is opkomen voor mezelf pure noodzaak wil ik #zelf# kunnen omgaan beperkingen, en zegt dit in principe geen hol/is dit helemaal niet bepalend voor mijn zelfbeeld?

nog een optie is de lichte (categorische -nog-niet te plaatsen :) ASS
zoals vaker weet ik namelijk wel hoe ik moet te reageren naar een ander toe omdat het zo #hoort# gevoelsmatig kan ik er gewoon helemaal niets mee.
complimenten sporen al TOTAAL niet met mijn gevoel want deze zijn ALTIJD onterecht, bij voorbaat al.

maar dan vraag ik me weer af:
waarom zou ik een ander een wel compliment kunnen geven (dus pure verwoording van mijn gevoel!), waarvoor ik mezelf géén compliment zou kunnen geven exact dezelfde situatie?
is het 'ik heb het niet verdiend' hetzelfde als 'niet kunnen omgaan met'? en is dit wel-, of is dit #ook# ASS? of, verwacht ik teveel van mezelf en is het #voor mezelf# nooit goed genoeg.
(alles wat ik doe vind ik OF 'gewoon' OF 'niet voldoende', terwijl ik weet dat dit voor anderen wel zo kan zijn, en begrijp ook #voor hun# waarom dit zo is) ik kan inmiddels wel stukken makkelijk dealen met waardering voor mij als persoon (aanvaarden vanuit het gevoel dus), maar men moet er geen specifieke uit gaan lichten en benadrukken want dat is een compliment en zooo fout.

vragen vragen vragen....
dus ach, ik pak het écht wel een keer op en ga ermee aan de slag. en als het de (pain in the) ASS is kan ik het loslaten en aanvaarden dat het zo is/ik zo ben.
(aanvaarden kost mij ook echt de kop niet) :) en voor nu:
mwoah.. ik heb niet zo heel veel met complimentjes krijgen ;-))

@ iedereen, ik ga dit even printen en dan om een rustig moment lezen om alle reacties op elkaar te begrijpen. Ik vind het razend interessant, maar ben soms de draad kwijt, verleng de vraag ook even Euca ;) dan kan ik misschien tijd om ook een inspirerende reactie te geven.

Uitprinten... ehh, vergeet niet even naar het Office Centre te rijden om een palletje papier te halen ;-) Euca, 8 terug, dat waarom heeft mogelijk te maken dat we niet gewend zijn om onszelf complimenten te geven, en anderen wel. Het is zeker geen egotripperij om dat toch te doen, want dat is zelfverheerlijking, zoals het ook fout is om iemand anders te verheerlijken.

@Euc: Als je hardop wilt denken hier op GV, dan wil je misschien ook wat gedachten erbij van anderen?
Zelf denk ik liever in mezelf, dus ik ga er niet specifiek persoonlijk op in ;-) Wat kernpunten:
- Jeugd: opvoeding - inprenting - aannames - laag innerlijk zelfbeeld (dat zegt niks over het opkomen voor jezelf, dat kan ook zijn om jezelf te beschermen ----> grote bek/muur om je heen om dat kleine meisje vanbinnen te beschermen)
- "Ik verdien het niet" kan een zeer diep en vanuit de vroegste jeugd ingek*nkerd idee zijn, waarvan je je misschien neit voldoende bewust bent.
- "Ik doe niet genoeg" of "het kan altijd veeeel beter" ook----> hoge eisen aan jezelf stellen ----> perfectionisme
- Kan ASS zijn, maar waarom ophangen aan dat label?
- Aanvaarden dat het is zoals het is vind ikzelf altijd een prima uitgangspunt voor zelfonderzoek. En meid: vanuit mijn diepste diepten een enorm compliment voor het jezelf kwetsbaar durven opstellen!!!!

Eh, ASS... ik heb steeds een ander 'beeld' voor me dat het mogelijkerwijs zou moeten zijn, denk ik. Had een paar jaar terug een fijne autostoel van dat merk. Mijn batterij vaarde er wel bij in die zetel... :) Que-ce que c'est A.S.S.?

Autisme Spectrum Stoornis: (een vorm van) autisme dus.

Dank je. Lijkt me lastig zeg om dat in lichte vorm vast te stellen.

Daar hebben we DE DESKUNDIGEN voor Bas ;-)
Een lichte vorm bestaat eigenlijk niet, ze noemen dat een "milde" vorm, zoals PDD-NOS en Asperger Syndroom. Alle (of heel veel) kenmerken van autisme zijn te zien, alleen in mildere vorm dan bij kernautisten bijvoorbeeld.

@khepput nee dat klopt, er staan al wat vraagjes open van me.
als deze dicht zijn zet ik m er op :) ik weet niet of dit ontwijkend gedrag heet en wat hier men onder kan scharen.
voor mij is ontwijkend gedag is als je er niet mee #wil# leren omgaan, en niet gemotiveerd bent om verder uit te pluizen waar de worteltjes van dit 'euvel' vandaan komen en hiermee aan de slag te gaan. kort gezegt, ik kies niet de kant van de minste weerstand door te denken: 'ja, dáág, ik vind het wel best zo, het nu eenmaal zo'
maar nogmaals: ik weet niet of mijn interpretatie onder ontwijkend gedrag valt (misschien heb je meer info/linkje over?) ik heb gekeken bij OPS (ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) op het net om de de kenmerken hiervan te toetsen aan die van mij (jaja, alle opties openhouden! :) en dit is toch wel stof tot nadenken al herken ik lang niet alles. zo ben ik niet bang om te falen, maar wel op mijn hoede want ik weet dat ik kan 'falen' (label ASS en ADD dus laat regelmatig een steekje vallen) ik ben niet bang om kritiek te krijgen want kan hier een lering uittrekken, maar met destructieve kritiek heb ik wel moeite.
het duurt even om het plaatsen #kan er niets mee, weet niet wat ik er mee moet# en sta dan even op stand-by (het ASS aspecten) maar wil het bespreekbaar maken/houden dus druip niet af/sla niet (blijvend) dicht toch ga ik geen situaties ontwijken waarin ik kritiek kan krijgen. (enkel betreffende mijn moeder heb ik deze neiging sterk. het klinkt erg aso van me, maar deze schaar ik niet onder #sociale# interacties en of #sociale# contacten :-0
bij geen enkel ander persoon heb ik zit zo heftig, maar dit ter aanvullende info) als iemand mij voor schut zet kan ik dit heel goed verkroppen (barkeepster geweest, ben prima gebekt en kan heel goed mee om te gaan, en gepast op te reageren. het brengt mij TOTAAL niet van de kaart, integendeel, ik ga me alle plezier een gesprek aan met deze persoon op een niet vijandige basis)

@bas
ik wou dat ik die ASS stoel had en vanachter het scherm wissel ik m (alweer) voor de praatstoel (van achter dit scherm durf ik wel :) dus vanaf de praatstoel uw aanvullende info:
de deskundigen weten dat ik ASS heb maar gezien de kenmerken ben ik (nog) nergens onder te scharen.
(voor mij onbelangrijk overigens, maar men hoort met kenmerken een bep label te dragen) voor de ene vorm ben ik niet agressief genoeg, of niet onhandig genoeg, niet te fantasierijk genoeg, heb te een gezond empathisch vermogen, kan te goed verwoorden wat ik voel/denk, IQ ligt een stukje boven het gemiddelde maar toch rammelt er van álles en nog wat op het autistische spectrum gebied. toch heb ik veel moeten met oogcontact, het onderhouden van contact/relaties, weinig spontaan in sociale interacties, ik kan prima fiepen/hyperfocussen, kan gerust weken mezelf opsluiten en vind dit HEERLIJK, snel overprikkelt door van allerlei impulsen, totaal van de kaart bij onverwachte dingen, geen tijdsbesef, ietwat dyslexie, een dijk van een dyscalculie, enorm crea, heb geen/weinig overzicht, vat dingen vaak woordelijk, op etc.

@khepput
(hoe ga ik dit brengen zonder als labiele emo over te komen) ;-) van aanpraten is er zeker geen sprake hoor.
het laatste zinnetje 'ik heb er niet zoveel mee' is met een bagatelliserende knipoog bedoeld.
met mijn werkelijke reactie heeft het (helaas) geen flaus te maken. er zijn talloze mensen die hier 'niet zoveel' mee hebben en zich er bijzonder ongemakkelijk bij voelen.
van deze club heeft waarschijnlijk bijna elk persoon een 'lidmaatschap'. bij gaat de impact veel verder
zie het als ''system shutdown'' gevolgd door een paniek gevoel als blije ausietist zijnde ken ik dit fenomeen uiteraard, maar nooit zo heftig als bij bij een compliment.
dus ik zou (nog steeds) graag weten waarom. bij kenmerken van OPS, een #sociale# fobie
en mijn ASS rammelend #sociale# gebiedje
ik dacht dat de kenmerken een aanknopingspunt konden zijn w.b.t. wát is 'angst', en wát is ASS zodat ik meer duidelijkheid zou kunnen krijgen w.b. het 'system shutdown' effect. overwogen getoetste feitjes:
zeker van mezelf ben ik niet, maar ben niet bang
ontwijken doe ik wel maar niet vanuit angst mijn eucse pseudo wetenschappelijke conclusie:
- geen ontwijkend gedrag
- geen OPS
- geen andere sociale fobie
- ik denk dat mijn zelfbeeld er een heel stuk minder mee te maken heeft dan aanvankelijk dacht
EN....
- je hebt geenszins wat aangepraat :OP

Uh....Euc???
Had je nog wat aan mijn psychedelische kernpuntjes?
En.....opvallend.... je gaat niet in op mijn compliment....???
Maar.... na je Euclusie: wat is het dan wel?

@wendy
verdeurie!!!
tijdens het scrollen ben ik langs je reactie gezoeft, en die van Bas daarboven zie ik nu ook pas. de rest heb ik weer wel gezien
het kan dus idd opvallend zijn dat ik niet op je compliment inga, maar kan ook opvallend zijn dat ik niet op je tekst inga. ik ontdek het zojuist pas! voor zowel het compliment, als de heldere kernpunten; dank je wel wel. laats genoemde ervaar ik als 'zeer prettig' :) heb sinds vanmiddag knallende pijn in het dakje, dus ga nu plat liggen. morgen een nieuwe dag om hardop verder te denken :) voor de mensen die willen blijven printen: bestel vast wat papier bij :OP truste allemaal!!!

*proest*
Sterkte met je dakje! Teveel eronder zitten wroeten vrees ik ;-)
Trust in Rust!!!

@wendy
't kump niet door het wroeten hoor :) wat de kernpunten betreft, jazeker heb ik hier wat aan!! na mijn jeugd/opvoeding heb wel wat op een rijtje moeten krijgen. zo weet ik dat ik niet (..) ben/geen (..) ben/niet altijd (..) doe etc.
ik heb geleerd dat het hebben van een eigen mening helemaal niet verkeerd is, wat genegenheid/persoonlijke betrokkenheid/begrip normale dingen horen te zijn. op zich een shock tijdens het ontdekken dat dit idd mogelijk is, en heb leren hier mee om te gaan. echter weer ik van mezelf niet wat/hoever het 'rimpel effect' reikt. wat heb ik 'geleerd' en wat is mij 'eigen' doordat het 'erin zit gebakken' (weet ff niet hoe ik het anders moet omschrijven)
wat er onbewust nog borrelt en in de weg zit, daar ben ik me dus niet bewust van, dus klopt het hier wel wat ik denk (en hardop typ :) waarom ASS als optie?
lichamelijk contact is niet mijn ding, behalve naar de kinderen toe, en heel af en toe naar een ander doe ik dit ook écht spontaan.
sociale interactie vind ik heel prettig, maar soms ook TOTAAL niet, van mij komt het niet zo snel uit.
soms kan ik 'dingen' gewoon niet (direct) plaatsen en weet totaal niet wat ik ermee moet (laat staan wat ik ermee kan) wat betreft 'de lat te hoog leggen'
veel dingen kunnen beter of anders, en er ligt genoeg om op te pakken. ik weet echter ook dat ik niet meer kan doen dan mijn best, en rekening met mijn persoonlijke grenzen heb te houden. ik dus kan het ook loslaten.
van de andere kant (ASS) gebeurd alles tegelijk/moet alles tegelijk gebeuren en ook dan is het soms 'system shutdown'
uiteraard ben ik lang niet altijd tevreden over mezelf,weet dat ik niet perfect zal worden, en zie ook wat ik wél voor elkaar heb weten te boksen inmiddels. helaas ziet mijn naaste omgeving het niet, en hoewel ik voor mezelf geen hol hoef te bewijzen, verwacht men dit wel bijna continu. dat vind ik heel erg lastig (ik kan niet iedereen deleten;-) sleutelwerk aan mijn zelfbeeld zou écht niet verkeerd zijn (zou liegen als ik zei dat dit niet zo was :) ik weet niet waar de lijnen liggen tussen 'heb ik wel/niet inmiddels geleerd, maar het zit er nog niet 'ingebakken' en/of 'dit zijn simpelweg mijn beperking/niet binnen mijn persoonlijke grens haalbaar' (haha, printse luitjes, dit (open) boek is (voor mij) nog LANG niet uit! het is er een met een open eind, want als ik ooit antwoord krijg op mijn vragen dien het deels herschreven te worden. hoe dan ook: als het ingebonden is plaats ik een bestelling) :OP

hey, weer boven (het bad)water? ;-) haha, als ik van denken hoofdpijn kreeg. ai ai zou het niet best zijn! #niets# meer doen? nou das niet mijn ding hoor.
ik mag het graag vanaf de zijlijn bekijken maar wil nog zeggen dat ik er ook blijf staan natuurlijk ;-) moeilijke punten zijn juist de start om om te buigen naar wat positiefs ;-)
(en ik ben altijd wel voor een persoonlijke uitdaging, heb al e.e.a. overwonnen dus ben er nog geoefend in ook hahaha) de bagger wat achter me ligt DIE heb ik gedeleet, maar pas nadat ik er een pos draai aan heb kunnen geven.
tot nu toe heeft het me enkel maar goed gedaan, dus deleten okay: maar NIET automatisch, en zeker niet uit mijn bestandjes die nog liggen te wachten en even in de
'hold' staan :) :)))

Reactie op:
"echter weer ik van mezelf niet wat/hoever het ‘rimpel effect’ reikt. wat heb ik ‘geleerd’ en wat is mij ‘eigen’ doordat het ‘erin zit gebakken’ (weet ff niet hoe ik het anders moet omschrijven)
wat er onbewust nog borrelt en in de weg zit, daar ben ik me dus niet bewust van, dus klopt het hier wel wat ik denk (en hardop typ :)"
Vraag: ontkomt een mens ooit aan de inprenting/ indoctrinatie in de jeugd? Sowieso zijn de meesten onder ons (enige gekken daargelaten hahha) zich pas bewust vanaf een jaar of 5 en ouder. Voor mezelf denk ik van niet en zijn heel veel van onze ervaringen daarop gestoeld. Misschien zelfs wel alle ervaringen/denkwijzen etcetc., die we denken van onszelf uit te hebben eigen gemaakt. Dus alles gebouwd op de basis, onze jeugd. De ASS optie: tuurlijk heeft dat effect op je, op veel. Dat verklaart een boel voor jezelf, maar is dat dan niet een kwestie van accepteren? Over de te hoge lat, je tekst:
"uiteraard ben ik lang niet altijd tevreden overr mezelf,weet dat ik niet perfect zal worden, en zie ook wat ik wél voor elkaar heb weten te boksen inmiddels."
Het gevaar zit um, denk ik, in dat niet tevreden zijn (toch wel perfectionisme vind ik - voor mezelf gesproken ;-)), waardoor je TE hoge eisen stelt aan jezelf. Dat stemmetje in jezelf dat bijvoorbeeld tegen je zegt: leuk, dit resultaat, maar bij lange na niet genoeg....
Dan is m.i. aanvaarden de remedie en dat betekent niet hetzelfde als tevreden zijn, maar volledig accepteren, dat je bent die je bent, dat dit okee is en daar vrede mee hebben. En dát betekent weer niet, dat je met je armen over mekaar gaat zitten wachten tot het over is, maar vanuit die acceptatie verder gaat onderzoeken.
Dit vind ik zelf een zeeeeeer lastige!!!!
De druk van je omgeving vind ik ook moeilijk, maar de druk vanuit mezelf veeeeeel heftiger!!!
Poe heej....

@wendy Voor mezelf denk ik van niet en zijn heel veel van onze ervaringen daarop gestoeld. Misschien zelfs wel alle ervaringen/denkwijzen etcetc., die we denken van onszelf uit te hebben eigen gemaakt. Dus alles gebouwd op de basis, onze jeugd. ben ik helemaal met je eens! De ASS optie: tuurlijk heeft dat effect op je, op veel. Dat verklaart een boel voor jezelf, maar is dat dan niet een kwestie van accepteren? dat is het zeker: accepteren (en aanvaarden, en toepassen) heb hier ook geen strijd mee (als is het intensief op de zaken blijven zitten natuurlijk;) ik denk: als het wel in het verleden ligt, ook als is het maar voor een deel, dan is hiermee aan de slag te gaan.
ik zie dat als een stukje investering in mezelf zodat het samen met het deel ASS na aanvaarding etc. makkelijker toe te passen is. weet niet of ik nog te volgen ben:
ik heb nu aanvaard dat het zo is, maar het ''probleem'' is er nog.
stel dat ik het 'probleem' kan verminderen omdat ik aan mijn zelfbeeld werk, dan is dat toch alleen maar makkelijker voor mezelf? ondanks het feit dat het aanvaard is?
(en dus ook voor anderen makkelijker waar ik het lekker egoïstisch in eerste instantie helemaal niet voor doe) ;-)

Je tekst:
"ik denk: als het wel in het verleden ligt, ook als is het maar voor een deel, dan is hiermee aan de slag te gaan.
ik zie dat als een stukje investering in mezelf zodat het samen met het deel ASS na aanvaarding etc. makkelijker toe te passen is."
Helemaal mee eens! Ik volg je. Aanvaarding betekent inderdaad niet, dat het probleem weg is. Het accepteren/aanvaarden is belangrijke een stap. Vanuit dat rustpunt van aanvaarden (op dit moment in mijn leven is alles zoals het is en dat is okee) kan je de volgende stap zetten en dan is het werken aan je zelfbeeld logische lijkt me.
Dat betekent weer veel zelfreflexie: waarschijnlijk terug naar je verleden en daar zoeken waar dit niet gewenste zelfbeeld is ontstaan, het waarom achterhalen (begrijpen en inzicht krijgen) en in het nu bekijken, wat je kunt veranderen. Waarbij aanvaarding en acceptatie steeds belangrijk blijft. Of het voor anderen makkelijker wordt weet ik niet.....als je inderdaad gaat veranderen, dan kan dat ook weerstand opwekken...."ze is niet meer de Euc die ik ken"....
Maar voor jezelf zou het wel op z'n minst prettiger worden denk ik ;-) Zit ik zo ergens op een te bewandelen weg of bedoel je iets geheel anders?

dit is #precies# wat ik bedoel wendy :))

Okee! uh.... dus ik begrijp wat je bedoelt....en toen?....uh.... spinnenverwarring....

geen FLAUW idee, #jij# vroeg of je het snapte toch?
;-)

Okee, dan begrijpen we mekaar dus, da's heel fijns.
Dit is dus niet iets waar je wat aan had?

????????????????????????????????? Khepput??????

Blij dat je de lol ervan inziet èn kennelijk niet verzopen bent :-)

#euca blaast wat pluisjes EN badschuim weg# (wát een bende hier zeg..) :-) @khepput
als je op zoek bent naar de binnenkant van de kussenhoes, hoeft dat geen probleem te lijkt me?
;-) @wendy
je punten zijn #wel# iets waar ik wat aan heb. vooral wat betreft het zelfbeeld. kan hier zelf bewuster mee om gaan en bij stil staan.
maar waar alles op gestoeld is: (ff beelddenken, taalvaardig ben ik niet zo sterk) dat stoeltje #zelf# waarop alles gestoeld is kan ik niet zien besef ik door jouw meedenken ik weet niet hoe de pootjes eronder staan. ik weet dat die stoel mij helemaal eigen is, en weet dat ik op de stoel niet zoveel wiebelt dat ik eraf donder.
maar ik kan niet van mezelf zeggen of die stoel scheef staat, of dat ik scheef zit, en enkel het juiste evenwicht heb gevonden en dit heb weten te bewaren. kortom. als ik tijd heb om me te focussen op die stoel bezoek ik een meubelmaker. die draait de hele stoel maar uit elkaar, en dan ga ik kijken of het stoeltje misschien wel lekkerder zit. en tot die tijd: zit ik nog steeds goed :) ieders zijn ambacht :)

Lijkt me een heel verstandige zet! Daar kan je best wel wat hulp bij gebruiken, is ook mijn ervaring!

een leger aan meubelmakers!!! haha. (nee, zo erg is het niet hoor :) hulp is zeker gewenst, maar eerst (even wat) andere dingen op de rit voor ik me hier (intensief) mee bezig kan gaan houden :)

haha of een hele stapel voor mij part. ik weet niet wat er inmiddels allemaal onder mijn stoelpoten ligt.
(misschien wel een hele serie dikke van dalen.
lekker belangrijk :)) voorlopig zit ik prima!!!
(aanvaarding) als maar niet ga zagen aan mijn eigen stoel poten zijn lapmiddelen een hele goede oplossing, #tot# ik een meubelmaker opzoek. euca is nieuwsgierig:
what happend met je ezel?! gezelschap erbij gekregen? (ezels uit real life of van het www?)

HAHA, ik weet het (van mezelf ook) :OP conclusies (be)trek ik alleen op mezelf, dus geen paniek
;-))