Hoe noemt men het verschijnsel waarbij men de geest ziet van een overledene en vervolgens het gevoel heeft dat deze geest in je eigen lichaam komt?

Was het maar zo simpel!

..en de min is niet van Ed, maar van moi...sollie :-)

Marleen ik reageer weer eens door te zeggen dat je het uitstekend hebt omschreven, maar dat het voor een deel wel bestaat.
Jij houdt je alleen bezig met de theoretische kant, maar er is ook een praktijk kant, als je die kant mee maakt, dan bestaan er ineens voor sommige zaken geen verklaarbare oplossingen meer ( klein deel)
En als je slechts aan een voorval twijfelt, moet je aan alle voorvallen gaan twijfelen ( wetenschappelijk gezien)
De hele media echter heeft er een totaal verkeerd beeld van gemaakt, een beeld dat verkoopt, maar weinig tot niets met de werkelijkheid te maken heeft
Zo ontstaan er drie werelden op dit gebied, de wetenschappelijke ( erg belangrijk) de gecreëerde illusie ( door de media) en het echte verschijnsel ( niet te bewijzen deel)
Toch geef ik je een plusje voor je goede uitleg, laat ze maar met de beentjes op de grond blijven, het meeste is uitstekend uit te leggen.

Eens, Ed. Ik denk dat de media de kern van de zaak - daar waar echt nog wel degelijk moeilijk verklaarbare of tot op heden niet verklaarde verschijnselen spelen zijn - in zijn algemeenheid niet goed heeft gedaan. Zo heb ik vandaag weer een prachtig programma gezien over ook zo'n fenomeen : graancirkels, waarin makers uitlegden hoe ze het doen, en hoe snel, en hoe makkelijk, en waar pseudowetenschappers zonder de juiste middelen als een gek op zoek gaan naar onverklaarbare 'verklaringen' voor allang begrepen fenomenen. Die overigens op geen enkele manier het onderscheid tussen 'nep' en 'echte' cirkels kunnen onderscheiden. (Echte cirkels : cirkels die niet zijn geclaimd door de kunstenaar (dat schijnt ook een stukje van de lol te zijn) of waarvan de makers niet betrapt zijn. ) Dat ging zelfs zo ver, dat een groep makers bekogeld werd (eerst met scheldwoorden, toen met stenen !) toen ze ' betrapt' werden door een groep daarheen uitgenodigde gelovers. Zo sterk is het willen geloven in buitenaardse of goddelijke verklaringen, dat zelfs het recht onder je neus zien gebeuren en bewijzen van menselijke activiteit niet wordt geaccepteerd, met agressie en woede als gevolg. En het dan raar vinden dat je niet serieus genomen wordt. Tja..... En ik denk dat het altijd gezond is om aan alle voorvallen te blijven twijfelen, om ze pas overeind te laten als alle twijfel ongegrond blijkt.

Wel, wel, wat zijn we het met elkaar eens!
ja de mens wil gewoon iets bijzonders zien, ook als het er niet is, de mens wil gewoon iets bijzonder voelen, ook als dit er niet is.
Hun eigen brein vormt een verwachting van wat er kan gaan gebeuren, maar ook al zien ze dat hun verwachting niet is wat ze denken dat het is, zelfs dan nog blijven ze er in geloven.
Het is zoiets als het zien van een mooie vrouw, je ziet alleen de achterkant, je brein gaat de rest van het beeld vanzelf invullen en zo ontstaat de verwachting van de voorkant, maar bij het omdraaien van de vrouw, blijkt ze een oerlelijk gezicht te hebben, maar door de optimale verwachting, gevormd door hun brein, zien ze dit amper en blijft het in hun ogen een bloedmooie vrouw.
Mensen zijn altijd op zoek naar het bijna onmogelijke en een graancirkel is zo iets, ze staan hierdoor op de grens van ontkennen of geloven.
Maar hun brein heeft de verwachting al ingevuld, dus slaat de weegschaal door naar geloven.
de andere, goede uitleg ,is saai.

lekker duidelijk uitgelegd!
+

Dank je Ed :)

Zo hard zou ik het niet willen uitdrukken. Het *zien* van een geest is heel goed mogelijk. Natuurlijk *is* er geen geest, maar je kunt wel degelijk dingen levensecht *zien*, ook als ze er niet zijn. Ook het *gevoel* dat die geest dan in je lichaam komt, kan heel echt zijn. Ik zou dus liever zeggen dat het eerder een gebrek aan verder denken (en zelfcontrole) is, dan een gebrek aan realiteitszin. Dus:
--  Ik ZIE een geest. Dan moet je niet meteen zeggen: "dus is er een geest". Stap 1 van het verder denken is: --  ZIE ik hem echt?
--  Ja, ik zie hem echt. Ook dan mag je nog niet zeggen dat er "dus een geest is". Stap 2 van het verder denken is: --  IS die geest er dan ook echt? Daar moet je achter zien te komen.