Waarom zijn er zo weinig mensen die blij zijn dat ze geliefd zijn door God?

Ik heb geen probleem met God, maar met zijn bestseller en zijn fanclub die me vertelt wat ik moet doen en vooral laten.

Ik ben ook geliefd door mijn vader, maar dat schreeuw ik ook niet steeds van de daken. Kunnen mensen niet gewoon accepteren dat ze God zien als iets dat er gewoon is, zonder dat ze maar steeds vragen om aandacht voor die God? Laat ik het anders zeggen: Stel.... je hebt 3 kinderen. Eén van die 3 laat steeds maar blijken hoe blij die is dat die geliefd is, vraagt steeds om aandacht, kruipt bij je op schoot, maakt liedjes over hoe geweldig je wel niet bent probeert steeds de andere 2 kinderen ervan te overtuigen dat ze je ook steeds moeten lastigvallen met hun vragen. Terwijl jij gewoon probeert je huishouden te doen en voor je 3 kinderen te zorgen. Wie van die 3 vindt jij dan het meest irritant? Die ene die steeds om aandacht vraagt? Of die andere 2 die gewoon lekker spelen en je eens in de zoveel tijd een keer een knuffeltje komen geven zonder de verwachting van enige tegenprestatie? Ik ben benieuwd naar je antwoord.

Ik word geliefd door een aantal hele lieve mensen om mij heen. Waarom moet God speciaal zijn dan. Ik denk dat het meer te maken heeft met wat er in het verleden gebeurd is uit de naam van God. Bijvoorbeeld de katholieke leiders die puur voor hunzelf rijkdom verschaften. Dit is voor mij in elk geval een reden om niet gelovig te zijn. Daarnaast heeft God gezegd dat de wereld in 7 dagen is gemaakt. De mens op de 7e. Dit klopt in elk geval niet.

Omdat veel mensen liever geliefd zijn bij mensen die ze kennen.

Als je niet in God zal geloven dan kan je ook zijn liefde niet aan nemen (en zo zijn er veel mensen) veel mensen moeten de liefde van God nog leren kennen !! mensen die niet geloven dat er een God bestaan zal, twijvelen toch vaak ! ik hoor vaak roepen, ow mijn God, of het vloek woord GVD.. als je ergens niet in geloven zal, waarom gebruik je dan een naam die niet bestaan zal ? Ik hou wel van God en zijn Liefde.. en ja zonder ooit de bijbel gelezen te hebben of me aangesloten te hebben bij een geloofsovertuiging ! ik voel de liefde van God en God houd van mij en ik van hem.

Bronnen:

me and myself

Over welke god heb je het? Er zijn er zo enorm veel... Bij elke god zijn er mensen die beweren dat ik verdoemd zal zijn als ik mij niet tot die god richt. Bij elke god zijn er mensen die beweren dat ik verdoemd zal zijn als ik mij wel tot die god richt.

Stel dat de God van de bijbel zou bestaan... Dan heb je het over een gewetenloze dictator die zomaar eventjes de complete aarde verdronk (inclusief onschuldige kinderen, babies en dieren), het oké vond dat Mozes de helft van zijn stam liet vermoorden omdat die een gouden kalf aanbaden, zijn 'zoon' moedwillig liet martelen en gewoon bleef toekijken, idiote wetten neer liet schrijven waarbij homosexuelen en opstandige kinderen gestenigd zouden moeten worden en in zijn eentje verantwoordelijk is voor de introductie van de meest afschuwelijke parasieten, ziektekiemen, virussen, ziekten, oorlogen en natuurrampen. En verder heb je het over iemand die iedereen die nooit van hem heeft gehoord of hem domweg te ongeloofwaardig vindt om er in te geloven tot in de oneindigheid in de hel laat branden. En degenen die wel in hem geloven? Die laat hij tot in de oneindigheid kapot vervelen in iets wat niet veel beter dan de hel kan zijn enkel en alleen omdat het ook oneindig is. Ik heb kennelijk een heel andere voorstelling van 'geliefd zijn' dan jij.

god zit in je hart. wie de liefde wil voelen zal ontvangen. maar ik ga nu niet een zaligmakent antwoord neerzetten. god is volgens vele ook de gene die ze in de steek liet toen het heel zwaar werd. of door die enne pedofiele priester. de mens maakt het geloof moeilijk. ik ben blij dat ik alles kan voelen van wat of wie dan ook. maar dat is alleen als je dat wil. omdat het niet voor niets een geloof heet.

Tsja, ik kan hier maar een verklaring voor geven, en dat is hele slechte PR. Ik bedoel, liefde wordt meestal niet geuit in de vorm van dreigementen ("Geloof in mij, of je zult voor eeuwig verdoemd worden in een meer van vuur"). Tevens is het ook heel lastig om de liefde te accepteren van iemand die iets van je vraagt, en vervolgens de situatie op zo'n manier beïnvloed dat je hier niet aan kunt voldoen, en je vervolgens gaat straffen omdat je het verzoek niet hebt ingewilligd (het was tenslotte, volgens de reclamebrochure, god die de farao koppig maakte zodat deze het volk van Israël niet zou laten gaan. En vervolgens werd de farao gestraft met plagen, infanticide, noem maar op). Ook is het heel lastig om de liefde te zien in het worden veroordeeld voor iets dat ikzelf nooit gedaan heb ("Wat nou erfzonde? Kan ík er iets aan doen dat iemand lang geleden iets verkeerd heeft gedaan? Ik was er niet eens bij!"). En persoonlijk heb ik er ook moeite mee om de liefde te accepteren van iemand die eigenhandig de volledige wereldbevolking vernietigd, op een handvol individuen na. Vooral als de individu die het verdiende om gespaard te worden - omdat hij een goed mens was - een alcoholist bleek, die er geen problemen mee had om een van zijn zoons te verdoemen tot slavernij. Ook lastig te accepteren is de liefde van iemand die twee steden van de aardbodem wil verwijderen, behalve een man die zo goed was. Die man, die overigens zijn beide - maagdelijke - dochters ter verkrachting aanbood aan mensen in die stad, om twee wildvreemden die hij nooit eerder had gezien datzelfde lot te besparen. (Overigens opmerkelijk dat in deze beide gevallen schijnbaar kleine kinderen niet de moeite van het sparen waard waren.) Zoals ik zeg, hele slechte PR.

Bronnen:

Het Boek

Hoe kunnen een heleboel mensen zich geliefd voelen door iemand die vaak niet al te positief overkomt in allerlei geschriften uitspraken! Ok, heel veel van deze verhalen zijn door de mensen bedacht om onder het mom van verkrijgen van gods liefde zelf zaken naar hun hand te zetten. Mocht er een god zijn in de positieve omschrijving : een alom eeuwig liefhebbende god, dan is het niet nodig dat wij daar middels dwangmiddelen kennis van nemen. Zijn liefde is dan onbaatzuchtig en hij/zij heeft het niet nodig vereerd enz. te worden. Hij/zij zal van ons houden en hij/zij zal daar niets voor terug verwachten, ook niet dat wij in hem geloven!

Omdat God het mij nog nooit heeft laten merken.

Ik heb net nog een goed gesprek gevoerd met mijn meest geliefde Godin Aradia en zij zegt dat ik bij haar erg geliefd ben. En ook bij haar vader 'Lucifer'... Waar ik wel problemen heb is met die Inquisitie achtig ingestelde predikers die mij aan de hand van een dik boek vol met verkeerde interpretaties gaan zeggen wat ik wel en niet moet doen... Eigenlijk is het gewoon heel simpel: "Jouw God, is niet mijn God!" Probeer dat eens te accepteren...

Waarom zou ik er blij mee zijn dat jij (en niet ik) denkt dat iets waarvan jij (weer niet ik) denkt dat het bestaat mij lief zou hebben? Op Niburu.nl kan ik lezen dat er mensen zijn die denken dat buitenaardsen de aarde bezoeken en de mensheid (mij dus ook) liefhebben. Daar ben ik ook niet bijzonder blij mee. Jij wel? Of heb je (deze keer wél net als ik) geen boodschap aan de vermeende liefde van wezens in wier bestaan je niet gelooft? Als jij ook niet bijzonder blij wordt van de vermeende liefde van vermeende aliens, dan weet je direct mijn antwoord op jouw vraag.

Waarom zijn er überhaupt zo weinig mensen blij met wat dan ook?

De koesterende gedachte dat ik geliefd ben door een omnipotent wezen is voor mij geen reden de waarheid af te wijzen. Het simpele feit is dat er geen enkele goede feitelijke aanwijzing is voor het bestaan van god. Moet ik daarom mijn geloof wijzigen? omdat de gedachte dat er een omnipotent wezen is die mij lief heeft en die voor mijn ziel zorgt naar mijn dood? Al vind ik de gedachte dat het leven doelloos (geen doel van hoger af bedoel ik hier mee je kan wel je eigen doel stellen) is en dat er niets is na de dood beangsitgend. Ik ga niet mijn beeld van de werkelijkheid aanpassen omdat een gedachte mij koesterd ik houd het liever bij de koude waarheid.

ik vind het prettig om geliefd te zijn, maar ik begrijp alleen niet waarom ik eerst aan een aantal voorwaarde moet voldoen. liefde is naar mijn idee onvoorwaardelijk! daar zijn geen ge- en verboden voor nodig. als iemand pas van mij houd als ik mijzelf verander hoef ik niet geliefd te zijn door diegene. aangezien ik geen zin heb om mij aan te passen of de schepping door god als zoete koek te nemen zoals dat in de kerk word verkondigt. ik denk dat de bijbel een verhaal is wat te vaak is door vertelt er klopt niks meer van. zeker niet als de god die jij bedoeld een liefhebbende god is. voorlopig hou ik van mijzelf en geloof ik gewoon in mijzelf

Heb geen enkel probleem met God, maar bijna elke georganiseerde vorm van religie leidt tot oorlog en excessen. Volgens mij was het Elton John die kerken gelijk stelde aan terroristische organisaties.

ik geloof wel op mijn eigen manier, ik ga niet naar de kerk of naar een mis buiten een begrafenis om, ik bid ook niet (ook niet als ik iets nodig heb). ik geloof het wel maar laat me geen wet voorschrijven of ik wel of niet naar de kerk moet gaan. heb mijn kind ook niet laten dopen, omdat ik dat geen toevoeging vind. als hij me daarvoor niet accepteerd, dan maar niet.