Religie is al eeuwenoud, spiritualitieit is veel ouder, of misschien ook wel niet omdat het heel vroeger het zelfde was.
Maar de laatste 2 eeuwen is religie een duidlijker begrip geworden, door allerlei regels en geschriften.
Door veel onderlinge verschillen kan je precies zien met welke religie je te doen hebt.
Het is een afgebakend gebied geworden.
Je kan er een naam aan geven, vaak zelfs een plaats of land.
Je kan het aanwijzen als het zich in een ander land vestigt.
Je kan er naar wijzen en het benoemen.
Het is duidelijk wel of niet aanwezig.
Je kan het een naam geven.
Je kan er in geloven of niet.
Je kan je er van afkeren omdat je weet wat het is.
Spiritualiteit, dat een onderdeel van een religie kan zijn,maar ook geheel zonder kan, is niet zichtbaar aanwezig.
Het is transparant, vluchtig als rook.
Niet aantoonbaar, niet bewijsbaar, niet meetbaar.
Er bestaan geen regels, geen uitleg, geen geschriften.
Het is er wel en het is er niet.
Daar kunnen de meeste mensen niets mee.
Die willen keiharde wetenschappelijke bewijzen.
Dus is het minder geacepteerd in onze maarschappij.