Waarom is kan iets dat een heel klein inzicht lijkt zulke grote reacties teweeg brengen? En is een grote stap soms kleiner dan je dacht en vice versa?

Question

in je leven loop je soms tegen je donkere kanten op en drempels. je reageert dan heel hefitg, terwijl het achteraf, als het allemaal een plek heeft gekregen ineens zoiets kleins lijkt. Toch kan het in ontzettende ruzies ontaarden met iemand die je liefhebt, of frustrerend zijn, en lijkt het op dat moment onoverkomelijk hier nog uit te komen soms. Waar komen die heftige gevoelens en reacties vandaan?

 · Accepted Answer

Sommige mensen hebben nog een klein kind in zich zitten. Dit kleine kind is een gevolg van gebeurtenissen uit het verleden waarin het kind is blijven hangen. Gebeurtenissen die voor het kind (toen) te moeilijk waren om mee om te gaan. Het kind heeft toen niet de durf of mogelijkheid gehad om verder te gaan en om verder te groeien naar volwassenheid. Soms is het kind ook tegengehouden hierin door anderen (eventueel de opvoeders).
De reactie die men kan hebben in bepaalde situaties komen soms een beetje kinderlijk over. Ook is men dan niet in staat om via normale communicatie dit te bestrijden, maar valt men terug in bepaald gedrag. Het gedrag is dat van het (innerlijk) kindje. Men is dan weer eventjes dat kindje in die moeilijke situatie. En voor het kindje is die situatie VEEL TE GROOT.
Als men achteraf weer terugkijkt op de situatie dan lijkt het weer erg klein te zijn. Want men kijkt weer als die volwassene die men nu is en niet meer als het kind van toen. Een volwassene die naar een kind kijkt ziet het geheel als heel klein. Dit is ook letterlijk omdat een volwassene natuurlijk groot is en een kind klein. Zo ook de gebeurtenissen...

Het innerlijk kindje is niet volgroeid en zit vast in de tijd van toen, en de emoties. Het heeft zich in al die jaren nog steeds niet kunnen ontwikkelen en de situaties van toen kunnen nog steeds niet goed afgehandeld worden. Ook dit na al die jaren nog niet.
Eigenlijk heeft er in het verleden een vorm van meervoudige persoonlijkheidsstoornis opgebouwd en is het kind blijven hangen, terwijl een andere IK wel is doorgegroeid en volwassen is geworden.
Maar als je in een zelfde situatie weer komt, dan is het kindje dan de andere IK die de overhand neemt. Inclusief de emoties en gedrag van toen.

wordt vervolgt in de reactie...

 · Answer

Je zegt het zelf al: achteraf lijkt het zoiets kleins. Maar dat is nadat je die drempel overwonnen hebt.
Vanaf de bergtop lijkt de weg altijd minder moeilijk dan vanuit het dal.
En ik kan me zomaar voorstellen dat de angst om die drempel te nemen, of misschien zelfs de angst voor wat erachter ligt, wat te doen als die drempel het probleem niet meer is, je ook flink dwars kan zitten.
Als een ander dat niet ziet, als die alleen ziet 'jij wilt iets niet doen/toegeven/laten', dan vindt degen misschien dat jij er een drama van maakt, jij voelt je niet erkend in jouw tegenzin en/of angst (misschien ook omdat je die zelf niet eens onder ogen durft te zien of durft te erkennen), en hoppa: je praat langs elkaar heen en als het misgaat schreeuw je langs elkaar heen.
Ik roep: 'Ga toch eens dit-en-dit doen!' omdat ik niet weet waaròm dat voor jou nu nog een te grote stap is, en me dus niet goed kan voorstellen dat het op dat moment niet te doen is voor je, en jij denkt: 'Ja, ik zou het moeten kunnen maar ik kàn het niet!' en schreeuwt terug dat je dat niet wilt of niet nodig vindt of dat ik m'n kop moet houden en me er niet mee moet bemoeien, en dan heb je al heel snel heftig ruzie die helemaal niet gaat over wat nou het probleem is...
Communicatie blijft moeilijk, vooral het tussen de regels door lezen en het goed luisteren.

 · Answer

Na een tijdje kan je er afstand van nemen, en van een afstandje ziet alles er veel kleiner uit. In perspectief.

 · Answer

In je hele leven is het een kwestie van geven  en nemen.
Alleen moet je nemen op het juiste moment.
Soms ben je niet altijd in goede doen.
Dan wordt het je effe teveel,en kan dat aan de andere kant een reactie uitlokken die je niet gewild hebt.
Maar innerlijk wil je dat helemaal niet.
Maar de andere kant,moet wel open staan voor jouw  niet gemeende reactie.
En deze kunnen vergeven.
Als iedereen alles op zijn rij heeft.
En elke dag met een goed en tevreden gevoel van ,en naar huis gaat dan zal zoiets minder vaak voorkomen.
Maar helaas is niet altijd zo.
Niet alleen bij mij.
Maar bij iedereen wel een keer.
Want zo is nu eenmaal ons leven.

 · Answer

Meestal zijn er meer spanningen die onderhuids blijven tot een  (kleine) trigger de bom laat barsten.
Daarom is opkroppen zo gevaarlijk.
Misverstanden kunnen alleen opgeruimd worden door daar aandacht aan te schenken.

 · Answer

Wanneer iets 'lijkt' dan is er ook een (onbewuste) verwachting. Ik , jij verwacht dat deze handeling een bepaalde uitwerking gaat hebben. Dit nu, en dat blijkt ook uit je toevoeging, kunnen we niet inschatten.

De mens leeft ahw vooruit, en terugkijkend komt inzicht en wijsheid.

De mens leeft ahw vooruit, en terugkijkend komt inzicht en wijsheid.

 · Answer

Neem de verantwoordelijkheid die je ten deel valt als mens, want in het 'kleine' ligt het 'grote' verborgen en..... in het 'grote' het 'kleine'.

Waarom is kan iets dat een heel klein inzicht lijkt zulke grote reacties teweeg brengen? En is een grote stap soms kleiner dan je dacht en vice versa?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?