hoe doen jullie het met tutoyeren?

Ik tutoyeer eigenlijk pas als iemand dat gezegd heeft, tot die tijd is het ' u' . Leerlingen in de klas zijn wel altijd ' je' , en collega's ook.

Ik tuuter altijd, tenzij ik het niet mag, zoals in een rechtszaal...

Ik herinner me een voorval uit mijn prille jeugd, er kwam een non bij ons op bezoek en mijn moeder, die ik tutoyeer, die sprak U tegen de non... Toen dacht ik wel eigenlijk moet ik dan "U² (=U kwadraat) zeggen tegen die non...

Iedereen met je, waarom zou je u gebruiken zijn de mensen meer waard dan? ik zou de koningin zelfs aanspreken met je.

Ik probeer het vousvoyeren af te leren want het is niet meer van deze tijd en wat je er ook mee bereikt is dat je je als het ware gelijk stelt aan de persoon tegenover je waardoor de gesprekken die gevoerd worden vaak waardevoller en dieper zijn. Maar geregeld betrap ik mezelf er op dat ik toch weer u zeg en vervolgens verzand in een gesprekje van wederzijdse beleefdheden.

Dat hangt af van de situatie, en toch ook wel van mijn eigen leeftijd.
Bij sommige beroepen, bv. als je bij een klantenservice werkt, moet je iedereen met u aanspreken - zelfs al is diegene 10 of 20 jaar jonger. Want diegene is de klant. Bij een winkel vaak ook, al ligt het aan het image van de winkel.
In het 'normale' dagelijkse leven, en ook nu ik niet meer op een klantenservice werk, tutoyeer ik al snel zodra ik iemand wat beter ken. Een echt ouder iemand (bv middelbare leeftijd of ouder) die ik nog niet (goed) ken zal ik eerst met u aanspreken, en als de situatie het toelaat snel gaan tutoyeren.

Toegevoegd op 18-06-2009 20:42:21
Hier in Nederland hebben we trouwens al snel de neiging de baas ook met je aan te spreken. Bij mijn vorige werkgever werd zelfs de algemeen directeur door veel mensen met je aangesproken...

Nog zoiets, m'n zusje liep voor haar stage met een manager mee. Die moest een praatje houden voor een groep bulgaren. Voor haar was die manager gewoon Jules en jij. Die bulgaren vonden dat maar vreemd... ook dat ze gewoon vragen mochten stellen aan iemand in een hogere functie...

Op kantoor, in communicatie met de klant (wanneer ik voor mijn functie dus mensen te woord moet staan) zeg ik u.

Verder gebruik ik gewoon jij.

En om de een of andere manier gebeurt dit volledig onbewust. Alsof ik aan de telefoon of in de brief iemand anders citeer, of zo.

Over het algemeen tutoyeer ik iedereen die zich aan mij voorstelt met zijn/haar voornaam.

Zelf ben ik pas 16, dus ik heb de neiging iedereen boven de, zeg, 35 te vousvoyeren. Dat hangt echter wel af van de omgeving: tegen vrienden van mijn ouders tutoyeer ik altijd, sommige leraren die dat zelf aangeven ook. In winkels vindt ik u zeggen ook raar, behalve tegen mensen die aanzienlijk ouder zijn dan ik, 60-plussers en dergerlijke. In formele omgevingen, tegen veel leraren en meer 'zakelijke' of serieuze gesprekken vousvoyeer ik wel.

Mensen die ik ouder inschat dan mijzelf spreek ik eigenlijk standaard met u aan. Dat is er vroeger zo ingebracht.
Tegen mijn ooms en tantes zeg ik ook altijd u, idem voor opa en oma (toen ze nog leefden).
Mijn ouders mag ik gelukkig wel gewoon tutoyeren, dat scheldt makkelijker als je boos bent.

Het ligt helemaal aan de situatie. Zij, die jonger zijn dan ik spreek ik wel met 'jij' aan en zij mogen ook wel 'jij' tegen mij zeggen, als ik ze dat te kennen heb gegeven, vind ik niet erg, ik ben nl. jong van geest. Zij die even oud of iets ouder zijn, spreek ik ook met 'jij' aan, behalve als ze een bepaalde functie hebben. Boven de 40 begin ik met 'u', maar als de persoon in kwestie zegt dat ik 'je' mag zeggen, doe ik dat wel, maar met innerlijk protest. Ik voel me er erg ongemakkelijk bij...

Eigenlijk gebruik ik altijd jij, alleen bij oude mensen die ik niet ken zeg ik u.
Jammer dat we niet net als de engelsen het woord you hebben.
(we kunnnen misschien het woord ju (jij+u) gaan gebruiken?)

Ik spreek iedereen boven de 25 met u aan.
Dat doe ik of uit respect, of om afstand te scheppen.

iedereen is u tot het tegendeel bewezen is.
iedereen die ouder is dan ik, of in een hogere functie staat.
turkse kinderen waar ik vroeger nog mee op straat speelde noemen mij nu ook U.
en waarom geen idee. heeft alles met respect te maken uiteraard, ik ben dan iets ouder. maar in zo een geval word je voor mij geen u.

Zo gauw ze u tegen me gingen zeggen was het makkelijker voor mij om te tutoyeren. Naarmate je ouder wordt ga je dat ook makkelijker doen vind ik.