Verdriet van een geest aanvoelen?

Kinderen van deze leeftijd zijn uitgesproken vatbaar voor alle mogelijke interpretaties van dingen die ze denken te zien en waar te nemen, en met name meisjes denken nogal eens overleden oma's, bekenden en geesten te zien. Maar geesten zijn geen losstaande, aparte entiteiten die overal om ons heen zwerven, maar beelden die uit je eigen hoofd komen. En die een heel persoonlijke betekenis voor je kunnen hebben, net zoals de nachtelijke dromen die iedereen regelmatig heeft.

Gevoed door het idee dat geesten op zichzelf staande entiteiten zijn, is het niet zo moeilijk interessante verhalen uit de omgeving op die ervaringen te betrekken, en die te gebruiken voor een soort van verklaring en de fantasie verder te voeden. Vooral jonge meisjes die nog niet zo stevig in hun schoenen staan en nog erg veel FPP-trekjes hebben.

Het kan dus zijn dat dat verhaal voor haar een handvat is om haar gedachten en op te projecteren, maar het kan net zo goed iets heel anders zijn dat haar bewust bezig houdt. Ze zal er voor moeten waken geen conclusies te trekken uit wellicht losstaande gegevens. Ook het feit dat ze de gevoelens van die jongen goed lijkt aan te voelen (wat je pas zeker weet als je het geverifieerd hebt natuurlijk, anders kun je alles wel voor waar aannemen) hoeft op zich niets bijzonders te zijn ; sommige mensen hebben nu eenmaal een haarfijn antennetje voor de stemming van een ander, zelfs als dat een onbekende is.

Het verdriet van de ' geest' die ze lijkt te voelen komt dus ergens uit haar zelf (al hoeft het niet haar eigen verdriet te zijn) en de manier waarop ze verschillende verhalen en stemmingen aan elkaar heeft gekoppeld. Hoe meer deze gedachte gevoed wordt door de omgeving , hoe sterker die overtuiging zal worden. Zolang het haar normale leven niet in de weg staat, kan dat niet zo veel kwaad, maar als het problemen gaat opleveren, wordt het wellicht tijd er met iemand over te gaan praten. En dan liefst iemand die het voor haar goed in perspectief kan zetten.

Wel is het met klem af te raden dat dit type meisjes bijvoorbeeld gaat glaasje draaien of andere manieren zoekt om in contact te komen met 'geesten' . Dat is vragen om ernstigere problemen. Laat het bij een spelletje van raden en combineren en deduceren ; wellicht komen er nog interessante en leuke verbanden boven borrelen.

Jij en je vriendin zijn nog erg jong en ik begrijp dat deze emoties erg onduidelijk zijn, zeker als je die overneemt van een ander.

Mijn antwoord is hier tweeledig:
a) wil ik proberen om je vriendin beter bij haar gevoel te laten zijn. Nu zijn die emoties erg groot en wordt ze erdoor overmand, en blijft haar aandacht bij die emoties. Het gaat waarschijnlijk helemaal niet om die emoties, maar om iets waarvan zij voelt dat zij iets moet doen. Wat ze moet doen, is die emoties even loslaten. Ze haar focus legt naar die jongen. Die emoties even opzij zetten en proberen aan te voelen wat zij zou moeten doen met die jongen. Ik ben ervan overtuigt dat je vriendin maar 1 zin tegen die jongen moet zeggen, waardoor er een last van die jongen zijn schouders af zal vallen.
Als je vriendin diep in zichzelf gaat kijken en de connectie met die jongen heeft goed vastpakt (zonder emoties), wat zou zij tegen die jongen willen zeggen????
(laat je vriendin dit antwoord ook maar even lezen).

Mijn antwoord b) is vanuit een volwassen (meer ervaren) perspectief. Namelijk dat verdriet een onderdeel is van het leven. Dat het leven gebruikt wordt (door de ziel) om in te kunnen leren. Situaties geven je (de ziel) mogelijkheden om de leren en situaties die je verdriet doen ook. Soms is niet de gebeurtenis de bedoeling om van te leren, maar de periode daarna: het verwerken van het verdriet en drama. Welke gevolgen dit heeft op je leven en je toekomst.
Een eenvoudig voorbeeld. Je maakt mee dat je vader wordt overreden door een auto. Daardoor wordt je in je leven bang voor 'grote' auto. Wat je daarmee eigenlijk leer in het leven, is de 'angst' kennen en kunnen begrijpen wat het doet. Vele mensen hebben een levensles die met angst te maken heeft.
Wat ik wil zeggen is dat je niet weet welke lessen die jongen wil leren in het leven. Het verdriet welke wordt gevoeld is misschien gewoon de bedoeling, en hoef je het niet persoonlijk aan te grijpen. Want er is eigenlijk niets mis. De ziel van de jongen wil een hoop leren van dit leven welke hij nu leidt.
Als je vriendin gelooft in geesten, zal geloofd ze ook dat een persoon een ziel heeft.

Lees hier even het stuk over Hoogsensitiviteit/KIND. Richard Krebber heeft veel onderzoek gedaan naar verschijnselen zoals je die beschrijft, en heeft veel ervaring met (met name) kinderen die paranormale waarnemingen hebben.

Ik ga er van uit dat de 'spirit' van jongen die is verdronken gewoon nog bestaat in de spirituele wereld. Gevoelsmatig zal hij zich verbonden kunnen voelen met zijn klasgenoot die zo verdrietig is. Misschien voelt die verdronken jongen zich ook verdrietig, en een gelijk gevoel verbindt mensen met elkaar. Of ze nu overleden zijn of niet, ons gevoel houdt dat contact.
Het meisje in jouw klas voelt dit aan.
Of ze werkelijk wordt lastig gevallen kan ik niet beoordelen, het ligt er ook aan wat zij 'lastigvallen' vindt.
Het zou best kunnen dat de spirit van deze verdronken jongen gewoon contact zoekt met een van zijn klasgenoten. Om te laten weten dat hij er nog steeds is bijvoorbeeld. Of om de groeten te doen. Of om te laten weten dat het goed met hem gaat. Het hoeft niet zo'n drama te zijn dus.
Maar als er problemen zijn, kan zij altijd contact opnemen met Richard Krebber, of nodig hem eens uit om een lezing te geven hierover voor jullie klas.

Wat mij op dit moment het belangrijkste lijkt is dat je vriendin zich afschermt en zich niet blijft focussen op de jongen die iets met zich meedraagt. Het beste is dat ze accepteert dat ze blijkbaar een gevoelig meisje is die emoties kan overnemen, blijkbaar meer dan jullie, haar klasgenootjes, en dat ze daar mee om leert gaan. Haar gevoeligheid en zien zal alleen maar betrouwbaarder worden wanneer ze het leert beheren. Wanneer je het niet beheert zullen ongemerkt en onbedoeld allerlei eigen emoties mee gaan spelen. Je kan angstig en verward en verdrietig worden, heel logisch, maar daardoor kan je ook niet meer zuiver waarnemen. Dus je vriendin moet zich eerst bewust worden dat zij er de baas over is. Niet alles hoeft ze te zien en te voelen. Wanneer ze op school zit is het niet wenselijk om die dingen te zien,voelen omdat je op dat moment op school zit en iets anders te doen hebt. Je laat ook niet zomaar iedereen binnen in je huis op elk moment van de dag. Jij bepaalt wie wanneer en voor wie je de deur open doet. Wanneer je je lichaam als je huis ziet, bepaal jij wanneer je jezelf opent om te zien/voelen. als het om anderen gaan. Dus, vriendinnetje van vraagster, denk niet dat je hier zelf geen invloed hebt en dat het je maar overkomt. Probeer het ook niet al te interessant te vinden zodat je almaar je antennes uitsteekt om te voelen of je iets kan waarnemen. Dat je dat voelt weet je inmiddels wel. Dat je er verdrietig van wordt is een signaal dat je moet leren jezelf te beschermen.
wordt vervolgd:

Toegevoegd na 22 minuten:
vervolg
Als je verdriet overneemt van iemand anders noem dan je eigen naam hardop en duidelijk.Voor en achternaam. Dat helpt je om je eigen energie weer bij jezelf terug te halen, los te koppelen van die ander en te aarden. Stamp flink met je voeten op de grond, lach erbij! dat helpt je ook te aarden. En AARDEN IS HET BELANGRIJKSTE wat je moet leren als je gevoelig bent. Dat betekent niet dat je je aanleg om te kunnen zien/voelen kwijtraakt maar dat je jezelf niet verliest in anderen.Je voelt iemand anders emotie, constateert dat, en dan laat je het los.Je eigen naam zeggen en stampen. Wanneer je dat niet lukt niet te lang wachten maar gewoon hulp gaan vragen
Niet omdat je niet normaal zou zijn maar omdat het heel belangrijk is dat je op de juiste wijze met je gevoeligheid om leert gaan.Zie dit maar als een mooie les voor jezelf om het te leren beheren.