Hoewel de jeugd over het algemeen zeer nuchter en kritisch is ten opzichte van niet bewezen theorieën, zie je momenteel een grote groei in interesse voor paranormale zaken en anderen spiritueel gerelateerde onderwerpen.
Steeds vaker zie je ,ook hier op g.v. vragen op dit gebied van jonge mensen beneden de twintig jaar.
Juist op het moment dat de wetenschap met veel verklaringen komt voor veel van dit soort verschijnselen, lijkt een deel van de jeugd bewust de andere, spirituele richting heen te gaan.
Zou het gebrek aan enige vorm van relegie in hun leven de oorzaak kunnen zijn, dat ze toch iets van een mysterie zoeken?
Of is het juist een vorm van afkeer tegen onze steeds harder wordende maatschappij?
Het zoeken naar geestelijke liefde?
Ik ben heel benieuwd of mensen me kunnen vertellen wat naar hun idee het verschil is tussen religie en spiritualiteit. Los van wat de kerk gedaan heeft met godsdienst. De Bijbel staat vol met spiritualiteit, evenals alle godsdienstige boeken. Mmmmm, misschien moet ik er maar es een "goeie vraag" tegenaan gooien :-)
Scherp opgemerkt wendyH, religie is spiritueel.
Ik geloof in de vader, de zoon en de heilige geest.
dat zegt al genoeg+ het geloof in een leven na de dood, maakt het al compleet en inderdaad de bijbel staat er vol mee, ook met paranormale zaken, er is dus niets nieuws onder de zon.
Maar ook bij de moslims enz. zien we dit terug.
Spiritualiteit is een los begrip geworden, buiten elke vorm van religie om, maar gek genoeg gaat het vaak ook goed samen.
Als je in Engeland zegt "i'm spiritual" dan denken ze dat je gelovig bent (als een religie dus).
@ Ed: wát een diepzinnige vraag,dáárom een punt hoor!
Verder denk ik,dat het niet zozeer een compensatie is,maar eerder een áánvulling,dus m.a.w. géén "vervanging",maar een uitbreiding ( welke gekoppeld is aan hun eigen emotioneel-sociale groeiproces)
De wetenschap kan bepaalde dingen verklaren maar kan het mysterie van het universum nooit compleet wegnemen. (gelukkig) Het is een mysterie waarom we hier zijn, het is een mysterie hoe we hier zijn gekomen. De maatschappij biedt ons een droomwereld aan met nummers, banen, onzichtbaar geld, en nog eens nummers en rare verplichtingen. Dit is een illusie, dit is niet hoe de wereld is maar hoe wij hem gemaakt hebben. Ons brein wordt geconditioneerd, we denken en reageren op de autopiloot. Wanneer we met spiritualiteit in aanraking komen leren we dat de wereld zijn mysterie nooit heeft verloren, maar dat alles prachtig, levend en mysterieus is. De reden dat we dat niet zagen was omdat we gevangen waren binnen de zelf gecreëerde muren van ons brein. Het brein is enkel relatief en kan de complete waarheid niet bevatten, wanneer we ons daar bewust van worden kan er zich een nieuwe, frisse kijk op een 'overleden' wereld vormen. Naar mijn mening komt dit niet door een tekort aan religie, maar is het een gevecht van waarheid tegen droom. Mensen willen niet meer met hun kop in het zand rondwaggelen totdat ze sterven maar willen daadwerkelijk voelen dat ze leven. Naar mijn mening zijn zowel de maatschappij als religie vormen van kop-in-het-zand sprookjes die voortkomen vanuit angst. En inderdaad, in deze moderne tijden wil het 'leven' er nog wel eens bij inschieten. Spiritualiteit heeft de kracht om ons dat weer terug te geven. Goeie vraag trouwens!
Ik wordt blij van dit antwoord, zelfs ontroerd, het is zo simpel en zo waar!!
Je mag trots zijn op je antwoord, erg trots!
+
+1
+1
Goed antwoord - spiritualiteit is de prachtige zoektocht naar "de wereld achter de wereld".
@ Eddijst, en dat ontroerd mij dan weer :) Hartelijk dank.
Ik reis nu al een jaar of zes de wereld rond en ben een beetje vervreemd van Nederland. Had geen idee dat ook daar de interesse voor spiritualiteit toe aan het nemen was. Positief verrast!
Ik heb zelf ook nog vrij veel vragen, onderwerpen als deze betreffende, waar ik de meningen van anderen over zou willen horen.
Ik ben dus blij dat de meeste antwoorden op vragen als de jouwe enorm veel inzicht bevatten.
Keep it rocking in the free world! :)
Ik vond je antwoord zo verrassend, omdat het zo helder was, eerlijk en zonder strijd.
bedankt voor je helder antwoord, ik hoop nog meer van je te lezen op dit gebied.
Dat komt omdat de media er veel aandacht aan besteed. Kijk maar naar rtl 4. Derek ogilvie en het zesde zintuig. Dat is naar mijn mening de enige reden.
voordat er een nieuw programme wordt ontwikkeld, is er eerst een uitgebreid onderzoek waar behoefte aan is, dus net anders om als jij denkt.
ik denk niet dat het iets met ontbreken van religie te maken heeft. er is gewoon heel veel over te zien op tv, en op internet. en jongeren willen nou eenmaal heel veel ontdekken, en het is een spannend iets. ik ben zelf chr opgevoed, maar ik vond vroeger alle paranormale dingen heel erg interesant, nu ben ik daar weer wat overheen gegroeid. ze moeten gewoon alles ontdekken, staat ook ergens in de bijbel he, onderzoek alles en behoudt het goede. ( zo ongeveer )
Ik denk dat het niet alleen de jeugd is die meer interesse heeft, maar ook de volwassene zoekt een compensatie. Religie wordt je meestal van jongs af bijgebracht maar door de leegloop van de kerken en de vele prikkels van de samenleving is het hebben van een religie niet meer 'in'. Vroeger toe wij jong waren was de religie de enige prikkel die we in de week hadden en ons enige uitje. Tegenwoordig is dat anders. Toch blijkt het dat er nog steeds gezocht wordt naar iets waar met houvast aan kan hebben.
We staan aan de rand van een nieuwe tijd. Een tijd waarin de mens minder materialistischer zal gaan worden, en meer spiritueel. De kerken met al hun dogma"s en zekerheden zijn langzaam aan het verdwijnen, om plaats te maken voor het nieuwe tijdsdenken, verlichting en spiritualiteit. Deze nieuwe tijd is ingezet door de vondst van de Naghammadi geschriften in 1945. De gnostische christelijke teksten gaven een ander beeld van het Christendom, door de mens te wijzen, op innerlijke ontwikkeling inplaats alleen maar uiterlijke ontwikkeling. Zij geven een blik van het Christendom in de eerste twee eeuwen, vol van spiriualiteit, We zien nu duidelijk dat steeds meer mensen, waaronder veel jeugd aangeraakt worden door de Godsvonk, en gaan openbloeien, wat resulteert in toenemende belangstelling voor het spirituele. Er worden heel veel boeken verkocht, en er zijn dus steeds meer tv uitzendingen die over het spirituele gaan. Dus uiterlijke kennis wordt innerlijke kennis, en religie wordt beleving en spiritualiteit. Dat deze wereld steeds harder en zakelijker wordt, zijn de laatste naweeën van de oude tijd, want dwars door de verdrukking, zal het nieuwe groeien. Verandering veroorzaakt altijd eerst chaos, maar de storm zal gaan liggen, en de morgenster zal gaan schijnen.
De jeugd is inderdaad nuchter en kritisch. Dat is een heel positieve ontwikkeling. Tegelijkertijd is de "exposure" van het paranormale groter dan vroeger. Je ziet dat er veel opener over mag worden gesproken, en je ziet dat dan ook gebeuren. De hype die nu in de media heerst, draagt daar natuurlijk zeker aan bij. De jeugd is nieuwsgierig en wil onderzoeken - wilden we dat niet zelf ook, toen wij die leeftijd hadden? Zolang dat onderzoeken maar gebeurt met een open blik en met oog voor het *hele* verhaal, kan dat alleen maar positief zijn. Ik ben het eens met jouw stelling dat de jeugd nuchter en kritisch is, dus ik heb er vertrouwen in dat dat wel goed zal komen. Wat dat betreft is er echt een nieuwe tijd aan het aanbreken. We zien dat de bekendheid met paranormale ideeën toeneemt - en tegelijk zien we dat de acceptatie van de waarheid van die ideeën juist afneemt. Met haar nuchtere en kritische blik is de jeugd prima in staat, te doorzien dat er feitelijk niets van overblijft zodra je écht gaat kijken en álles meeneemt. Kijk maar eens hier op GV. De belangstelling voor het paranormale is groot - maar het geloof erin is laag. Bij vrijwel alle vragen krijgt de vraagsteller meteen te horen hoe het werkelijk zit, en wat de echte verklaring is voor verschijnselen die op het eerste oog raadselachtig lijken. Deze trend is breed zichtbaar in de maatschappij: de bekendheid groeit, maar het inzicht dat het om (zelf)bedrog gaat groeit sneller. Naarmate het hersenonderzoek en de neuropsychologie nieuwe ontdekkingen doen, zal dat inzicht verder groeien. We staan echt op de drempel van een nieuwe tijd, die zich kenmerkt door een vergroot zelfinzicht en realiteitszin.
Een mooi, helder antwoord, gezien vanuit jouw visie, maar dat is het antwoord van Doepie ook.
Een van deze twee lijkt op een andere planeet te wonen.
Het inzicht dat het om zelfbedrog gaat groeit sneller, zoals jij zegt, staat echter lijnrecht tegenover mijn werkelijkheid.
Lijnrecht tegenover mijn inhoud van mijn vraag.
Je gebruikt de tegenstellingen als opstapje om jouw waarheid te verkondigen en je wilt ons doen geloven, dat de vraagstellers bij vrijwel alle vragen, direct te horen krijgen hoe het werkelijk in elkaar zit ( door jou) maar meer dan een sporadische twijfel bij deze vraagstellers, door jouw antwoorden, zie ik eigenlijk niet.
Maar misschien mis ik ergens wat.
Wel een plus voor je heldere uitleg van jouw visie.
Dank je voor deze woorden. Ik gebruik echter geen tegenstellingen. Dat is jouw visie, die ik hier niet deel. Ik noem, zowel hier als bij andere vragen, de dingen zoals ik ze zie. Ik vertel er altijd bij *waarom* ik de dingen zo zie. Ik laat altijd weten *waarom* ik de dingen zeg die ik zeg. Waar ik dat een keertje niet doe, of niet voldoende doe, sta ik altijd open om wat extra uitleg te geven. Ik probeer in mijn antwoorden de *samenhang* te laten zien, die ik zo enorm belangrijk vind om inzicht te krijgen in de wereld waarin wij leven. Niets staat alleen, alles hangt samen met alle andere dingen. Daarom weiger ik dingen los van elkaar te zien, ik probeer altijd verbanden te leggen. Wat ik bedoel wanneer ik zeg dat de vraagsteller te horen krijgt hoe het werkelijk zit, is dat *vele* GV-ers dit vertellen. Vaak hoef ik zelfs geen antwoord meer te geven: dat is dan al door zoveel mensen gedaan, dat ik er niets meer aan toe te voegen heb. Dat is wat ik bedoel: het inzicht in onszelf en in de wereld is groeiende. Ik ben geen eenling meer, zoals vroeger in mijn jonge jaren. Steeds meer mensen zien de samenhang tussen de werking van onze psyche en onze denkbeelden. Steeds meer mensen zien dat gevoelens, al zijn ze nog zo diep, ook wel eens zouden kunnen worden veroorzaakt door onze neurologische systemen. Die verbanden worden steeds duidelijker. We kunnen ze niet meer ontkennen. Het vergt aanvankelijk moed om in te zien dat je ook jezelf voor de mal houdt. Daar moet je je echt voor open willen stellen. Dat is in het begin soms moeilijk: je verlaat de lieflijke wereld waarin jouw gedachten, jouw gevoelens, het belangrijkste waren. Je moet je eigen feilbaarheid erkennen. Je moet een groot stuk onzekerheid accepteren - en dat terwijl de mens van nature juist streeft naar een zo groot mogelijke zekerheid. Je moet aan jezelf gaan twijfelen, en aan alles wat je om je heen denkt te zien. Gelukkig zie ik dat steeds meer mensen dit niveau van bewustzijn weten te bereiken. Natuurlijk zullen er altijd mensen blijven die in de ogenschijnlijke zekerheden blijven hangen. Dat neemt niet weg dat het aantal mensen dat tot nieuwe inzichten komt, duidelijk aan het stijgen is.
Alles heeft met alles te maken.
Alles heeft invloed op alles.
Jij en ik weten nog maar het topje van de ijsberg, geloof me, er is veel meer, de waarheid is onnoemelijk groot, niet te bevatten, eigenlijk weten we niets, het is niet meer dan een vermoeden en wat aannamens.
Ik voel me erg thuis bij het antwoord hieronder van reistebrein, dat heeft me diep geraakt, nu alleen nog waarom?
Ik voel me ook prima thuis bij het antwoord van reistebrein. Inderdaad, we kennen nog maar het topje van de ijsberg. Dat topje hebben we echter slechts leren kennen door te kijken. Onafhankelijk te kijken. En door verbanden te leggen. Dat topje dat ons inzicht nu kan bevatten, konden we alleen te kijken door niet zomaar dingen aan te nemen. We hebben dat topje inzicht verkregen door te beginnen met denken, ja zelfs met fantaseren, en door te kijken. Daarna hebben we gekeken of onze fantasieën wel of niet overeenstemden met wat we zagen, en met wat we al wisten over dat topje. Fantasieën die waar bleken te zijn, hebben we behouden. Fantasieën die onwaar bleken te zijn, hebben we verworpen. Ik vind dat reistebrein dit idee prima weergeeft. We moeten door de illusie heenprikken. Laat ons niet blijven hangen bij die eerste indruk - laat ons onze koppen uit dat zand halen - laat ons zien en begrijpen!
Ik ben een tijd geleden het pad van de ontdekkingsreis ingeslagen. Dit zeer spirituele pad wordt slechts gevonden door mensen die een oprechte belangstelling hebben voor zichzelf, voor de medemens, en voor de wereld waarin wij allen leven. Het pad leidt tot inzicht in jezelf, in je medemens, en in onze wereld.
Ik zie een transponatie van esoterische energieen richting de rationele multidimensionele matrix in jouw antwoord, Cryo! Multivariate mogelijkheden....
Er zitten meer dimensies aan een stippel.
ja, dat zou kunnen. Zelf denk ik eerder dat de jeugd een natuurlijke aanleg hebben Voor spiritualiteit. KKijk maar eens hoeveel sommige jongeren al weten vanuit hunzelf. Zelfs dingen die ze nog nooit hebben geleerd of gehoord hebben, weten ze al dat het bestaat.
Het rare is: het zijn altijd de zogenaamde paranormaalgelovers die opkijken van heel normale dingen. Dat een kind van vier bepaalde dingen al prima aanvoelt - we weten het, we zien het, we begrijpen intussen zelfs hoe het komt. Daarbij: vraag het eens aan je grootouders, die hebben het vroeger zelf gezien en geaccepteerd. De "realisten" onder de GV-ers accepteren die feit, ze hebben er geen moeite mee, ze integreren het in hun leven. De "paranormaalgelovers" kijken er echt van op. Kennelijk zien zij vierjarigen als een soort simplistische robots die heel mechanisch alleen die dingen kunnen die ze expliciet hebben geleerd en geoefend. Alles wat daarbovenuit stijgt, is voor hen een wonder, en "moet" dus wel een teken zijn van iets paranormaals. Geef mij maar de realistische benadering, waarin de mens gewoon wordt geaccepteerd zoals hij is, inclusief al zijn wonderbaarlijke mogelijkheden. Ook al begrijpen we intussen *hoe* het komt dat wij bepaalde dingen kunnen, daar wordt de mens niet minder mooi of minder bijzonder van.
Ik ervaar het woordje 'zogenaamd' niet als prettig, alsof we niet bestaan.
Wij geloven in het paranormale, voor ons is het dus echt en niet zogenaamd.
Sorry, zo had ik dit woord niet bedoeld. Met "zogenaamde paranormaalgelovers" bedoelde ik: "zij die hier op GV met enige regelmaat als 'paranormaalgelovers' worden aangeduid". Had ik misschien "zogenoemde" moeten zeggen?
@cryo, en weer heb je mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik moet het je vragen, want zelf zal je het niet uit jezelf zeggen: hoe komt het dat er wonderkinderen zijn die uit het niet bach kunnen spelen zonder ooit daarvoor aan een piano te hebben gezeten. Dit terwijl het nooit hebben gehoord en ook hun ouders niet?
Jij weet het antwoord... Vertel het me maar!
Alle aandacht is momenteel bij jou, ik ben gespannen.
Laten we nu even niet dat spelletje spelen die je eerder had gespeeld. Dat draaien dat kennen we al.
Wat is de wetenschappijke verklaring van 'wonderkinderen'?
@gdanonym, niet *alles* is verklaard. Veel wel. Steeds meer zelfs. Ook dingen waarvan vroeger werd beweerd dat we dat wel nooit zouden kunnen verklaren. Overigens ken ik wel de verhalen over wonderkinderen, maar die hebben op z'n minst Bach gehoord, en wel eens aan een piano gezeten. Kinderen die nog nooit muziek van Bach hebben gehoord, én nog nooit een piano hebben aangeraakt, daarvan heb ik nog nooit gehoord. Heb je misschien een bronvermelding, zodat ik erover kan lezen? -- Dan even uit de discussie stappen, even naar het zogenaamde (zogenoemde?) meta-niveau: je beweert dat ik een spelletje zou spelen. Ik vermoed dat je dat idee van Ed hebt. Ik kan je vertellen dat ik geen spelletjes speel. Ik meng mij hier oprecht in de discussie. Ik houd niets verborgen, ik zeg wat ik vind, en ik vraag naar die dingen waarvan ik graag meer zou willen weten. Dat is alles. Wanneer je het hebt over "spelletjes spelen", komt dat bij mij over als een beschuldiging. Niet zomaar een beschuldiging, maar een ernstige beschuldiging. Ik voel me daardoor namelijk direct aangetast in mijn integriteit. Dat voelt niet fijn. Ik ben hier geheel oprecht en integer. Wanneer ik eens een keer niet alles noem, is dat ofwel om mijn teksten niet nog langer te maken dan ze toch al zijn, ofwel omdat ik er - soms onterecht - van uitga dat de ander over bepaalde dingen net zo zal denken als ik. Ik zou het erg op prijs stellen als je mij niet meer beticht van het spelen van spelletjes, of van gedraai.
@Cryofiel,
Ik zeg alleen maar wat ik zie. Datgene kan ik ook onderbouwen, want je reactie geeft absoluut niet een antwoord neer op wat je nu bedoeld met: "we weten het, we zien het, we begrijpen intussen zelfs hoe het komt."
In plaats daarvan draai je er als gewoontes weer omheen door naar een bronvermelding te vragen.
Ik weet zeker dat als ik een bron vermeld, dat de discussie dan over de waarheidsgehalte gaat van die bron. Dus nog steeds DRAAIEN!!!
Dat jij spelletjes speelt is me inmiddels heel goed duidelijk. Het toppunt was natuurlijk jouw reacties op een eerdere vraag van mij:
http://www.goeievraag.nl/vraag/stel-jezelf-jou-energie-slurpen.82900
Toen speelde je een spelletje, nu doe je dat op precies dezelfde wijze, door de meest cruciale stuk informatie achter te houden. Dit doe je vaker en je geeft je kennelijk meer energie.
Dus nogmaals, ik benoem alleen wat ik zie. En zoals al veel vaker gebleken is, is hetgene wat ik zie misschien niet direct opgeschreven, maar blijkt het wel zo bedoeld.
Dat jij hier pijn bij voelt, ligt bij jezelf. Dit is (zoals ik al vaker heb benoemd) een hele oude pijn. Een pijn welke nog steeds pijn doet (en zal doen) zolang je dit blijft verdrukken. Het is dezelfde pijn als je communicatievraagstuk op het forum. Dit stuk ligt niet bij mij en kan je niet via anderen oplossen. Alleen via jezelf.
Ik benoem alleen wat ik zie.
---
Over de bron... je kunt natuurlijk ook gewoon het allemaal nuanceren, dus ok niet de eerste keer op de piano, maar na 1 jaar al zover zijn dat je op semi-professioneel niveau kunt spelen. Dan zou je je 'antwoord' kunnen geven.
Lees het verhaal van Mozart eens.
Is psychologiemagazine een referentie naar formaat??
http://www.psychologiemagazine.nl/web/Artikelpagina/Wonderkinderen-Het-raadsel-van-extreme-begaafdheid.htm
Jij kent de waarheid: "we weten het, we zien het, we begrijpen intussen zelfs hoe het komt."
Of zal je in je volgende reactie weer een andere draai geven, zodat je het niet hoeft/kunt vertellen?!
Je stelt me zwaar teleur. Je beschuldigt mij nu van de dingen die je zelf doet. -- Je trekt mijn woorden uit de context. Ja, als je dat doet, kun je me alles in de mond leggen wat je maar wilt. Maar dat is dan NIET wat ik heb gezegd. Je begint met mijn tekst "we weten het, we zien het, we begrijpen intussen zelfs hoe het komt". Da's inderdaad mijn tekst, maar het is slechts een DEEL van mijn tekst. Jij trekt deze woorden uit hun context, en je doet net alsof ik het heb over de verklaring hoe een kind zomaar vanuit het niets Bach kan spelen. Heb ik dat gezegd? Waar dan? Volgens mij heb ik dat niet gezegd. JIJ beweert dat ik dat heb gezegd. Daarmee beschuldig je mij - volkomen onterecht. Wat ik werkelijk heb gezegd is iets heel anders. Ik schreef "Dat een kind van vier bepaalde dingen al prima aanvoelt - we weten het, we zien het, we begrijpen intussen zelfs hoe het komt." En daar sta ik nog steeds volkomen achter. Met Bachspelende wonderkinderen heeft dit niets te maken. Volgens mij ben jij dus degene die hier aan het draaien is. Hoe kun je mij beschuldigen van draaien, terwijl jij het bent die mijn woorden verdraait? -- Jij doet een opzienbarende bewering. Ik ben benieuwd of je misschien gelijk hebt, dus ik vraag je naar een bron. Waarom stamp je mijn oprechte interesse de grond in door te zeggen dat ik ergens omheen zou draaien? Vervolgens ben JIJ het die gaat draaien, want je begint meteen al te ontwijken door te zeggen dat de discussie zal gaan over het waarheidsgehalte van de bron. In werkelijkheid is het logisch dat we, bij een gegeven bron, eerst gaan kijken of die bron wel betrouwbaar is. Je gaat me toch niet vertellen dat jij binnenblijft zodra er vliegtuigstrepen aan de hemel verschijnen, alleen maar omdat er bepaalde bronnen bestaan die vertellen dat je dat moet doen? Dan ga je toch ook eerst kijken of die bronnen wel betrouwbaar zijn? Wat is er mis met het kijken naar de betrouwbaarheid van bronnen? Wil je graag *alles* accepteren wat een willekeurig iemand beweert? --
Daarna verwijs je naar mijn reacties op een vraag van jou. Ik heb je daar, in diezelfde serie reacties, verteld DAT ik daar toneelspeelde, en ook WAAROM ik dat toneelstukje opvoerde. Dat had een doel!
Nu ken je opeens het verschil niet meer tussen toneelspel en werkelijkheid. Je beschuldigt mij ervan dat ik echt ben zoals ik op dat podium was.
Als jij naar een James Bond film gaat, en je komt daarna de acteurs tegen - ga je dan ook de acteur te lijf die in de film de slechterik speelde? Zo nee, waarom doe je dat nu wel bij mij?
--
Wat jij meent te zien, is dus niet aanwezig.
Een korte samenvatting van het bovenstaande:
-- Je haalt mijn woorden uit hun context, alleen maar om mij vervolgens te kunnen beschuldigen.
-- Je zegt dat het slecht van mij is wanneer ik om onderbouwing vraag van een opzienbarende bewering.
-- Je beschuldigt mij ervan dat ik slecht ben omdat ik ooit, lang geleden, in een toneelstukje de slechterik speelde.
Dat is wat ik zie. Met goede onderbouwing. Dat laatste kan ik van jouw "waarnemingen" niet zeggen.
Cryofiel, toch komen mijn voorspellingen uit, want in al die tekst die je nu hebt geschreven, heb je nog steeds niet het antwoord gegeven.
Je hebt weer je zaakjes gevonden.
Ik wilde eerste helemaal niet reageren op je eerste reactie, ik had hier al een gevoel van.
Ik stop er dan ook mee, want het gaat me alleen om het antwoord, niet om alle andere zaken die opeens veel belangrijker lijken om het antwoord maar te blijven ontwijken.
Je eerste reactie blijft daarbij ook een hoop lucht, doordat je het meest cruciale hebt weggelaten.
Zoals ik ook mijn eerste reactie begin: "@cryo, en weer heb je mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik moet het je vragen, want zelf zal je het niet uit jezelf zeggen..."
Dat zal je ook niet gaan doen...
Ik wens je nog een fijne dag.
Je wilt verder op de *inhoud*, terwijl je me intussen onterecht beschuldigt? Nee, dat gaat niet lukken. Eerst moet de onenigheid over je onterechte beschuldigingen zijn geklaard. Ik constateer dat JIJ degene bent die aan het draaien is. Jij beschuldigt mij van een aantal zaken. Ik ben zo fatsoenlijk om in te gaan op jouw woorden. Ik reageer op wat je zegt. Ik leg uit waaróm ik zeg wat ik zeg. En wat doe jij? Je *ontwijkt* al mijn woorden. Ik zie geen enkele reactie. In feite zeg je dat het geen fluit uitmaakt wat ik schrijf. "Babbel maar lekker aan", voel ik je denken. Je negeert mijn woorden geheel. En toch blijf je bij je standpunt. Dat ik zojuist de basis onder jouw standpunt heb weggeslagen, deert je kennelijk niet. Zulk gedraai vind ik een onfatsoenlijke houding.
Ik bedacht me ineens hoe het zou kunnen komen dat jij gedraai ziet waar dat er niet is. -- Ik schrijf dat we weten dat kinderen al heel gevoelig zijn. -- Jij interpreteert mijn tekst in het kader van een wonderkind. -- Jij vraagt je af waarom ik om dat wonderkind heendraai. -- Pas op dat moment kom ik erachter dat jij een wonderkind hebt bedacht. Ik leg uit dat mijn tekst niets met een wonderkind heeft te maken. -- Jij zegt opnieuw dat ik draai, omdat ik vertel waar mijn tekst over ging, en dat dat niet over een wonderkind ging. Mijn conclusie is dus dat ik helemaal niet draai, maar dat ik slechts in jouw ogen lijk te draaien. Dat komt niet door mij, maar dat komt doordat jij mijn teksten met iets heel anders in verband brengt dan met hetgeen er staat. Kan dit zo ongeveer kloppen?
Een zeer goede vraag. Je krijgt op dit moment een enorme opsplitsing, de orthodox gelovigen kunnen hun argumenten steeds minder staande houden, daarbij staan echter wel steeds meer mensen open voor het Neo Darwinisme (intelligent design met een vorm van evolutie, een andere groep gooit het puur op de evolutie en er is een groep die spiritueel wegvlucht en paranormale verschijnselen na gaat jagen, je zou hen de agnosten kunnen noemen. Deze indeling moet je niet als strikt zien, mengvormen zijn zeer wel mogelijk De spirituele aard van de mens laat echter niet echt toe dat hij niet "kiest" voor een stroming en als je alles aan evolutie ophangt zitten we met het probleem dat ons onderbewustzijn -om maar een ding te noemen- niet in het evolutiemodel past. Zelf heb ik het idee dat er van uitgaande dat we door God geschapen zijn, en wel naar Zijn Beeld, we die geestelijke eigenschappen hebben waarmee materie overstegen wordt en zelfs op kwantumniveau aangetoond is dat onze wilskracht scheppend vermogen heeft. Dat zou betekenen dat de geest dus boven materie staat en wij dan niet het gevolg van materie zijn, maar misschien wel de oorzaak. Er zijn allerhande aanwijzingen dat geest en materie zowel verenigbaar zijn als los van elkaar kunnen bestaan. deze uitgesproken gedachten zijn volgens mij de aanleiding waarom mensen spirituele en eventueel religieuze behoeften hebben die zich bij dieren op die manier niet waar laten nemen. Ook het vreemde verschijnsel dat veel "lagere "diersoorten een veel groter genoom heeft dan wij mensen is nog altijd vanuit de evolutie moeilijk te verklaren. Er is nog zoveel juist NIET bekend dat er veel teveel gaten in onze kennis zitten en we daardoor beseffen dat we slimmer in elkaar steken dan dat we zijn. Dat wijst op een bron die wijzer is dan wij , waaruit we voortkomen en daar willen we grip op zien te krijgen. Dat doet ieder op zijn eigen manier, maar weinig mensen hebben die innerlijke drang NIET. Dus hebben velen een "geloof "' , ook als die op de spirituele wereld gevestigd is. Dat "geloof " geeft een soort vervulling van de plaats waar de gaten in onze kennis zitten, denk ik.
Spiritualiteit is er altijd geweest, omdat veel belangrijke dingen in het leven niet te verklaren of te bewijzen zijn. Vroeger waren dat heel veel dingen, die vanuit de religie konden worden verklaard, waardoor dat heel veel invloed had. Toen er meer wetenschappelijk kon worden verklaard, werd de religie steeds meer afgeschoven als 'achterhaald', omdat de wetenschappelijke verklaringen anders waren dan wat religie zei. Maar omdat er nog steeds gaten bleven, en blijven, vragen waar de wetenschap geen antwoord op kan geven, beseffen de mensen weer dat er meer is dan we zelf waar kunnen nemen. De mensheid wil overal een verklaring voor hebben, dingen ontdekken, zijn nieuwsgierig, en dit geldt vooral voor jongeren. Ook merken mensen, en jongeren, dat spirituele zaken, of bijvoorbeeld bijbelverhalen, ook een andere, belangrijkere functie hebben dan alleen theoretisch 'verklaren'. Namelijk, het gevoel van het mystieke, schoonheid, zingeving. (Een erg mooi voorbeeld is het scheppingsverhaal; onze dominee merkte eens op tegen mensen die letterlijk aan de 7 dagen vasthielden: stop eens de bijbel te zien als een geschiedenisboek! Het is een boek dat de grootsheid van God bezingt.)
...........stop eens met de bijbel te zien als een geschiedenisboek..............
Zo waar!
+1
Uiteraard hebben de jongeren een grote mate van interesse in álle fundamentele zaken die hen bewust doen maken van het leven en de hen omringende wereld tijdens hun mentale,emotionele, rationele en sociale groeiproces Dat heeft allemaal een "verstrengeling" tussen deze groeiprocessen tot gevolg en heeft dan op een dieper,zelfs complentatief niveau,spiritualiteit als gevolg Het is het afwegen van de bestaande instituten (in dit geval de kerken,geloofsgemeenschapeen,e.d.), wereldbeschouwingen en levenswijzen tegenover de eigen observaties en daarmee de eigen positie als zich ontwikkelend individu in deze wereld Natuurlijk heeft dit onderzoeken van jongeren omtrent hun plek in hun omringende wereld en de diepere relatie daarmee,ook raakvlakken met geloofsrichtingen,kerken,e.d. Maar de jongere van tegenwoordig stelt zich steeds minder "geconditioneerd" op in de maatschappij,omdat de jongere van nu steeds onafhankelijker--en dus bewuster--- is dan vroeger De jongere is in díe zin spiritueel,dat hij/zij niet langer zich verbonden voelt met een specifieke levensstroming en/of een instituut( i.e. kerkgenootschap) ,die/dat geloofsdogma's propageert met daaraan verbonden verplichtingen en regels,maar zijn/haar eigen spirituele weg gaat in het zich ontwikkeldende leven Is het daarom een compensatie voor religie? Het zou een nieuwe vorm va individueler zoeken zijn naar de waarheid achter bepaalde fenomenen in de hen omringende wereld,maatschappij en zelfs de kosmos. De moderne wereld verandert zéér snel en de jeugd is veéél flexibeler en kritischer geworden lijkt mij Aan de éne kant zéér geïnteresseerd in zich ontwikkelende wetenschap en technologie (denk aan vragen b.v. omtrent ontstaan van heelal, aan computertechnologie,allerlei leuke gadgets,enz.),maar ook tegelijkertijd in de werking van emoties,de (menselijke) geest,het ontstaan van leven,maar --onvermijdelijk--- ook wat er ev. daarná volgt,enz. Daarom is de jongere zowel vaak gericht op veranderingen en de daarmee gepaard gaande mogelijkheden van de moderne (technologische) maatschappij,maar tegelijkertijd (door het steeds meer wegvallen van /het gebrek aan de regulerende/autoritatieve functies van b.v. kerkgenootschappen) in het onderzoeken van het (eigen) bewustzijnsbeleven in diezelfde snel veranderende wereld en de plaats daarin: dát is die behoefte aan spiritueel zoeken van jongeren. Dat spiritueel zoeken gaat gepaard met een gezonde dosis kritisch denken in een veranderende wereld
Religie kan een goede houvast geven.Ergens in geloven kan dus stabiliteit geven. Ik geloof niet in deze details maar eerder de grote lijnen. In mijn ogen maakt het niet uit waarin je gelooft. Het gevoel geloven heeft met het mens zijn te maken als groep [dier] bekeken. geloven in de groep en het doel overleven zijn zaken waar we vroeger me konden overleven. En bv de splitsing tussen wolf en hond zo lang geleden is werkt hun psychologie nog hetzelfde. Mensen zoeken stabiliteit, een eigen plekje, waarderen voor hun werk, iets van geloof, een doel etc. Maar besef nu dat juist deze zoeken afstammen van een tijd dat we nog in huiden liepen. Punt is als je de vergelijkingen zoekt tussen toen en nu dan hebt je je antwoorden al in je. Toegevoegd na 2 minuten: zoeken is zaken*
Ik weet zeker dat ieder mens wordt geboren met een vraag naar de oorsprong van zijn leven,de een noemt het het besef wat je tot God kan leiden,( de ander noemt het een fout in de mens) Wat je nu tegenwoordig ziet is dat iedereen wel inziet dat de oerknal wel een moeilijker geloof is dan spiritualiteit,of in God Jezus. Ja ik geloof dat spiritualiteit een soort compensatie is voor religie...wat ik gevaarlijk vind om dat het spiritisme vrij is van het kennen van gevaren,je kan er alle kanten mee op
Ik denk dat die twee dingen niet veel met elkaar te maken hebben. Naar mijn idee overstijgt het spirituele het geloof in 1 iemand. Het is veel ruimer, groter en minder gedwongen door regels dan het geloof in 1 god die van alles vindt en doet. Of de regeltjes die de mensen eromheen hebben bedacht en hebben opgeschreven. Ik denk wel dat het een tegenwicht kan zijn en de behoefte naar mooie dingen in het leven. Het nut om er te zijn is niet vechten om macht en land toeeigenen en anders- of nietgelovigen te bestrijden. Waarom we hier zijn is om te ontdekken dat we liefde zijn. Hoe meer mensen de liefde in zichzelf vinden hoe liefdevoller we kunnen leven en elkaar en jezelf alles gunnen zonder macht, jaloezie en hebzucht. Pure liefde voor wat is en wat de mens en de natuur ons laat zien en geeft. Niet "hebben" is de weg maar "geven" en dankbaar ontvangen (zonder plichten). De wetenschap wil alles verklaren. Dat maakt een boel stuk en kost veel geld en energie. Accepteren en loslaten zijn dingen die naar mijn idee een les is voor de mensheid.
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?